Με έντονη προτροπή Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας, Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων δυνάμεων, με την αποχή Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στην αιματοχυσία στη Λιβύη. Γι' αυτό επιτάσσει την άμεση εκεχειρία κα το τέλος της βίας, την προστασία των πολιτών, των κατοικημένων περιοχών και της Βεγγάζης, αποκλείοντας παρουσία δύναμης κατοχής, επιβάλλει απαγόρευση των μη ανθρωπιστικών πτήσεων και αυστηροποιεί το εμπάργκο, ενώ ζητά τα παγωμένα περιουσικά στοιχεία του κράτους και των μελών του καθεστώτος Καντάφι να χρησιμοποιηθούν για το καλό των πολιτών της χώρας (άρα και για τη χρηματοδότηση των όποιων στρατιωτικών και ανθρωπιστικών επιχειρήσεων ).
Η ισορροπημένη αυτή απόφαση σηματοδοτεί την παύση των εχθροπραξιών και τη διάσωση των αντικυβερνητικών δυνάμεων, που έχουν επίκεντρο τη Βεγγάζη. Δεν αμφισβητείται άμεσα η κυριαρχία του καθεστώτος Καντάφι στο μεγαλύτερο τμήμα της χώρας και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή της Τριπολίτιδας, ενώ η αντιπολίτευση περιορίζεται στην Κυρηναϊκή και σε μιά μική έκταση στα σύνορα με την Τυνησία.
Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για τον χωρισμό της χώρας σε δυο κράτη, όπου στο ένα η ηγεσία του θα βρίσκεται υπό συνεχή διεθνή απομόνωση και πίεση, ενώ το άλλο θα παραμένει ανίσχυρο και έτοιμο να υπογράψει κάθε συμφωνία που θα του υποδειχθεί, χωρίς παράλληλα να έχει την δύναμη να ανακόψει την αναπόφευκτη ανάπτυξη μιάς ισλαμιστικής δυναμικής.
Εάν είχε επικρατήσει ολοκληρωτικά ο Καντάφι ή η αντιπολίτευση, οι Λίβυοι, χωρισμένοι φυλετικά από αιώνες, μη συνιστώντας ακόμα πραγματικό έθνος, θα ζούσαν σε μόνιμη αποσταθεροποίηση και ταραχή, διότι οι ηττημένοι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν να ανατρέψουν τους νικητές. Θα είχαμε, δηλαδή, ένα νέο Ιράκ. Τώρα, με δυο κράτη, η αποσταθεροποίηση θα είναι περιορισμένη και η εμβέλεια και τα περιθώρια να συγκρατηθεί η όποια ισλαμιστική ανάπτυξη στην Κυρηναϊκή θα είναι υπαρκτά. Εάν καταλαγιάσουν οι φυλετικές διαφορές και με οποιονδήποτε τρόπο βγει από το κάδρο ο Καντάφι, με τον καιρό, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξει δυνατότητα ειρηνικής επανενώσεως της χώρας και επανακαθορισμό των δικαιωμάτων στην εξόρυξη του πετρελαίου...
Η μακρά περίοδος αστάθειας στη Λιβύη και στη περιοχή εξυπηρετεί τα Ελληνικά συμφέροντα, διότι πριν την εξέγερση του Λιβυκού λαού η κυβέρνηση του Καντάφι, σε άμεση και εγκάρδια συνεννόηση με την Τουρκική κυβέρνηση, εφέρετο να είχε αποφασίσει να μην αναγνωρίσει την Ελληνική κυριαρχία στη νήσο Γαύδο και δεν αποδεχόταν σε όλη τους την έκταση τα δικαιώματα της Ελλάδος στις θαλάσσιες ζώνες νοτίως της Κρήτης.
Ήδη η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως και με πολεμικά πλοία τα αντίστοιχα δικαιώματα της Ελλάδος στις θαλάσσιες ζώνες της Δωδεκανήσου όσον αφορά το Καστελλόριζο, αλλά προς το παρόν έχασε την ευκαιρία της προωθούμενης συμφωνίας με το καθεστώς Μουμπάρακ να αλληλοαναγνωρίσουν ότι εφάπτονται οι ΑΟΖ τους.
Η αποσταθεροίηση στην Αίγυπτο και η πολιτική αδυναμία του όποιου καθεστώτος της Λιβύης δίνουν τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ να σχεδιάσουν από κοινού την εξασφάλιση των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδος με τέτοιο τρόπο ώστε η Ελλάδα να έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, όπως η Κύπρος έχει με το Ισραήλ, ώστε αυτή να είναι η δίοδος προς την Ευρώπη του Ισραηλινού φυσικού αερίου, που δεν θα περνά δηλαδή μέσα από θαλάσσιες ζώνες που ελέγχονται από την Τουρκία ή άλλη μουσουλμανική χώρα.
Είναι γνωστό και βέβαιο ότι σήμερα τα εθνικά συμφέροντα των τριών κρατών συμπίπτουν στο θέμα των θαλασσίων ζωνών και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους είναι θέμα ύψιστης και ζωτικής σημασίας και για τις τρεις.
Ειδικότερα για την Ελλάδα η μη θέσπιση αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που να συνορεύει με αυτήν της Κύπρου αποτελεί αιώνια γεωπολιτική και γεωοικονομική καταδίκη, η οποία πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία.
Ας σημειωθεί ότι εάν υπάρξει κοινός σχεδιασμός των τριών ενδιαφερομένων κρατών, η Αμερικανική και Ευρωπαϊκή σύγκλιση είναι άκρως πιθανή, με ό,τι αυτό σημαίνει.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου