ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

ΠΛΗΡΗΣ Η ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ

ΗΛΙΑ Α. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΟΥ,

τ. πολιτικού στελέχους Υ.ΕΘ.Α (ΓΕΕΘΑ)

www.sos.gr/stamatopoulos

Αντιπαρέρχομαι τις νεόκοπες μετονομασίες υποργείων περί προστασίας πολίτη, θαλασσίων πόρων, αλιείας και λοιπών ψευδεπιγράφων ανοησιών, φραστικές πομφόλυγες με ουδέν ουσιαστικό περιεχόμενο, συνοχή και δράση.

Το παρόν άρθρο αποτελεί - εν συμπεράσματι - το απαύγασμα πολυετούς μελέτης και ενασχόλησης μου με συναφή θέματα κατά την διάρκεια της υπηρεσίας μου ως μονίμου πολιτικού στελέχους του ΓΕΕΘΑ.

Η Εθνική Στρατηγική για όλα τα πεπολιτισμένα εθνικά κράτη, είναι το βασικό όργανο (θεσμικό) το οποίο αποτελεί ένα ευρύ σχεδιασμό διαθέσεως μέσων και πόρων, για την επίτευξη όλων ή μερικών τεθέντων και προκαθορισθέντων στόχων. Αυτό το απολύτως απαραίτητο όργανο, όπως είναι γνωστό δεν διαθέτει η χώρα μας, ουδέποτε διέθετε και ουδέποτε συνολικά σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή. Σήμερα με τα πολλαπλά εθνολογικά – ιστορικά – πολιτιστικά και άλλα συναφή προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας στον διεθνή χώρο, εν όψει της Σιωνιστικής Παγκοσμιοποίησης, των σχεδιαστών της Διεθνούς Πολιτικής, όπως o «γνωστός» και μη εξαιρετέος Σαμουήλ Χάντιγκτον, όπως επίσης και ο γνωστός διαπλεκόμενος με όλα τα ‘διεθνή’ κέντρα Εξουσίας, της προπαγάνδας και παραπληροφορήσεως και Διευθυντής της Τριμερούς Επιτροπής και πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας επί προεδρίας Κάρτερ, Μπρεζίνσκυ. Εμείς, όλοι εμείς, καθεύδουμε. Η επικρατούσα καθολική αντίληψη, για την μη ύπαρξη οργάνων Στρατηγικού Σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των υψίστων εθνικών θεμάτων και εθνικής ασφαλείας, καθιστά ανήσυχο τον Έλληνα πολίτη. Αποτελεί απαράδεκτη έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής ψυχολογίας, στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, από όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Κατόπιν αυτών των επιγραμματικών διαπιστώσεων και εν όψει όλων των νέων απειλών που αντιμετωπίζουμε σήμερα, όπως το διεθνικό οργανωμένο έγκλημα, τις ‘επιστημονικές’ τρομοκρατικές ενέργειες, μη αποκλειομένων ακόμη και την χρησιμοποίηση βιολογικών ή και χημικών ουσιών, την ολοσχερώς ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τόσες άλλες απειλές επιβάλλεται η άμεση λειτουργία θεσμική και οργανωτική ενίσχυση του μηχανισμού Εθνικής Ασφαλείας και αντιμετωπίσεως εκτάκτων καταστάσεων και χειρισμούς κρίσεων. Η δημιουργία ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας το οποίο θα στελεχώνεται από τεχνοκράτες της σύγχρονης τεχνολογίας (πληροφορική, internet), εξειδικευμένους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, διπλωμάτες και ειδικούς επιστήμονες Στρατηγικών Σπουδών. Επέστη ο χρόνος να αντιληφθούμε στην πράξη, την ιλλιγγιωδώς εναλλασσομένη δυναμική των διεθνών ιστορικών δρώμενων και των κρισίμων στιγμών, που διαβαίνει η ανθρωπότητα και ιδίως να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τις ιστορικές και εθνολογικές μας παρακαταθήκες. Ο προσδιορισμός της ψυχολογίας του λαού μας, αλλά επίσης και η γνώση των απόψεων της διεθνούς επικρατούσης παγκοσμιοποιητικής φιλοσοφίας, από πλευράς των ηγεσιών, αποτελούν τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες, για την Σχεδίαση μιας σφαιρικής Γενικής Στρατηγικής.

Έχουμε εισέλθει σε μία πολύ επικίνδυνη εποχή των λεγομένων «ασύμμετρων» απειλών, όπου η εδραιωμένη πεποίθηση για την ύπαρξη Εθνικής Ασφαλείας, απαιτείται Συγκροτημένος και Συντονισμένος Κρατικός Σχεδιασμός όλων των συναρμοδίων και συναφών Υπηρεσιών του κρατικού μηχανισμού. Κρίνεται σκόπιμο η Δημιουργία μιας Κεντρικής Γενικής Διεύθυνσης Εθνικής Ασφαλείας, η οποία θα συντονίζει και θα συγκεντρώνει όλες τις Στρατηγικές πληροφορίες, τις οποίες και θα θέτει υπόψη, στο προαναφερόμενο «ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ». Ασφαλώς πέραν του αυτονοήτου που επιβάλλεται σε κάθε συγκροτημένο και συντεταγμένο κράτος να διαθέτει ασφαλιστικές δικλείδες για την περιφρούρηση του, σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε μία καμπή εξελίξεων και σαρωτικών ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΩΝ.

Οι πρώτες αυτές ενδείξεις έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στο διεθνή ορίζοντα.

Οι μετακινήσεις των λαών, από φτωχότερα σε πιο ευημερούντα κράτη δημιουργεί ποικίλους κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς, με αναπότρεπτους φυσικά αντίστοιχους αρνητικούς κλυδωνισμούς.

Με αφετηρία τα παραπάνω διεθνή δεδομένα, είναι φυσικό τα κράτη – έθνη με ιστορική διαδρομή και δική τους εθνική ταυτότητα και ιδιοσυστασία να διακατέχονται από βαθιά αισθήματα φόβου και ανασφάλειας.

Όπως άλλωστε προβλέπουν οι διεθνείς οργανισμοί – άσχετα αν για όλα αυτά ευθύνονται κυρίως οι ίδιοι, καθότι αποτελούν όργανα των διεθνών τραπεζιτών και υστερόβουλους φορείς και εντολοδόχους της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ – τα επόμενα χρόνια στο διεθνή χώρο οι καταστάσεις που θα κυριαρχήσουν θα είναι οι κάτωθι:

Τρομοκρατικές πράξεις, Πολιτική και Οικονομική Κατασκοπεία, Κοινωνική Βία, Ψυχολογικές Επιχειρήσεις και Πολιτική Προπαγάνδα.

Η άσκηση δραστηριοτήτων προπαγάνδας και ψυχολογικού πολέμου, χρησιμοποιείται σαφώς

α) είτε για τη δημιουργία φιλικών και συμμαχικών δεσμών μεταξύ κρατών με κοινά Στρατηγικά – Πολιτικά και Οικονομικά Συμφέροντα,

β) είτε αντίστροφα από διάφορα κράτη που προσπαθούν με δόλιες και ύπουλες μεθόδους, όπως διδάσκει η προπαγάνδα, να αντιστρέψουν και να υποδουλώσουν την σκέψη και τη λογική της κοινής γνώμης άλλων κρατών, που είναι ή θεωρούνται εχθρικά προς αυτά τα οποία την ασκούν και την εκπέμπουν.

Δηλαδή με άλλους λόγους έχουμε μια ουσιαστική επαναφορά ενός ακήρυχτου Διεθνούς «Ψυχρού Πολέμου» με αβέβαιη μελλοντική πορεία και ασφαλώς αβέβαια αποτελέσματα.

Κατόπιν των παραπάνω, όπως γίνεται αντιληπτόν, προβάλλει αδήριτη η Ανάγκη Συγκροτήσεως μιάς «ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘ. ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ».

Η οποία θα αναλάβει συνολικά την Ευθύνη προγραμματισμού – Οργάνωσης – Συντονισμού και Ελέγχου, της ολοκληρωτικής Ανυπαρξίας, που υφίσταται σήμερα στον κρίσιμο αυτό Τομέας της Εθνικής Ασφαλείας της χώρας.

Παράλληλα θα συνεργάζεται στενά με όλες τις ήδη Υπάρχουσες συναρμόδιες Υπηρεσίες (Κρατική Ασφάλεια και ΕΥΠ).

Η Μέριμνα επίσης για την ΔΙΕΘΝΗ εικόνα της χώρας, που πλήττεται αδίστακτα από τους Διεθνείς προπαγανδιστές, θα αποτελεί βασικό στοιχείο για συνεργασία με τις Αντίστοιχες Υπηρεσίες, που υφίστανται καταρτισμένοι Εθνικοί Διαφωτιστές, Αντιπροπαγάνδας, (Υπουργ. Εξωτερικών – Γεν. Γραμματεία Τύπου και Ενημέρωσης).

Ασφαλώς Η ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ, αυτής της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ, θα πρέπει να καλυφθεί ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΑ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ:

α) Από εξειδικευμένους Ανωτάτους Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και Αστυνομίας.

β) Από καθηγητές των Σχολών Επιτελών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφαλείας.

γ) Από Διπλωμάτες γνώστες των κρισίμων Εθνικών Θεμάτων της Γεωστρατηγικής και Γεωπολιτικής και των Διεθνών Δεδομένων.

δ) Από Επιστήμονες και Ασκούντες Εθνική Διαφώτιση – Ψυχολογικές Επιχειρήσεις και Αντιπροπαγάνδα.

Με όλα αυτά εφαρμοζόμενα πλέον σε καθημερινή Βάση, ίσως καταφέρουμε, να αντιστρέψουμε την ΔΙΕΘΝΗ Εικόνα της χώρας και να εξουδετερώσουμε τον Συστηματικό και Ανελέητο Πολιτικό και Ψυχολογικό Πόλεμο των Εχθρών μας.

ΗΛΙΑΣ Α. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΟΣ

www.sos.gr/stamatopoulos

Σε νέα βελτιωμένη έκδοση, επανακυκλοφορεί η Ιστοριογραφική συγγραφή της Εθνικής μας Διασποράς «ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ».

Μία καταγραφή της ιστορικής μας διαδρομής των Ελλήνων στις Η.Π.Α. και στον Καναδά.

Η συγγραφή αυτή αποτελεί προϊόν προσωπικής μου μελέτης κι έρευνας στα εκεί κέντρα του Ελληνισμού, Ν. Υόρκη, Σικάγο, Τορόντο, Μόντρεαλ.

Στην μελέτη αυτή εμπεριέχονται ενδιαφέροντα ιστοριογραφικά και στατιστικά στοιχεία – Ντοκουμέντα του 20ού αιώνα, όπως αυτά καταγράφονται στα αρχεία των AHEPANS και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Επίσης, προσωπικές αναφορές επιφανών ομογενών και παρατηρήσεις του γράφοντος που ασχολείται επισταμένως και επί σειρά ετών με το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
(βλ. ιστοσελίδα μου όπου και παραπομπές σε google και youtube).

Πληροφορίες και παραγγελίες, στις Εκδόσεις «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ»

Τηλ.: (+30) 6944-527655, (+30) 6936-471170

Email: elliniki.anodos@hotmail.com

ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΡΙ-ΡΕΪΣ

Εφαρμόζοντας έναν στρατηγικής φύσεως μακροπρόθεσμο σχεδιασμό ενεργειών αμφισβητήσεως των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι Τούρκοι εξορμούν με το πλοίο Πίρι-Ρέις διεξάγοντας σεισμογραφικές έρευνες σε ύδατα που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο περιλαμβάνονται μέσα στην Ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη κοντά στο Καστελλόριζο.
Δυστυχώς, η χλιαρή Ελληνική αντίδραση του "διαβήματος διαμαρτυρίας" είναι ανεπαρκής ενέργεια για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής.
Χάρη στην θέση του Καστελλόριζου στον χάρτη, τα Ελληνικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες είναι πολύ σημαντικά και δεν επιτρέπουν στην Τουρκική ζώνη να φθάσει την Αιγυπτιακή, ενώ η θέση του Κατελλόριζου ενώνει οικονομικά τη θάλασσα της Κύπρου με την θάλασσα της Ελλάδος.
Είναι ανεξήγητη η αδράνεια, ή, καλύτερα, η επίμονη άρνηση της Ελληνικής κυβερνήσεως να συμφωνήσει με την Κυπριακή κυβέρνηση στον διαχωρισμό των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ των δυο κρατών δεδομένου ότι δεν υφίσταται καμιά διαφωνία και κανένα τεχνικό πρόβλημα, ενώ η Κύπρος επιθυμεί σφόδρα αυτήν την εξέλιξη.
Εάν η Ελληνική εξωτερική πολιτική προορίζεται να προασπίζει και να προάγει τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα, πρέπει αμέσως Ελλάς και Κύπρος να διακηρύξουν τον καθορισμό και διαχωρισμό των θαλάσσιων ζωνών τους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Κάθε καθυστέρηση αποτελεί μαχαιριά στο εθνικά μας συμφέροντα.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ!

Η συμφωνία της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μόνο προσωρινή ανακούφιση και παράταση της επιθανάτιας αγωνίας μπορεί να προσφέρει στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Οι δανειακές ανάγκες του Δημοσίου για τα επόμενα έτη προβλέπονται κολλοσσιαίες, ενώ για την ίδια περίοδο προβλέπεται η σημαντική μείωση του ΑΕΠ της χώρας. Ταυτόχρονα ως μόνη "λύση" κατά το ΔΝΤ προβάλλει ο αποπληθωρισμός, ο οποίος θα αρχίσει από τους μισθούς δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με προοπτική μειώσεως των αμοιβών και του κόστους εργασίας κατά 30%...
Μέχρι τότε, μάς υπόσχονται νέα δάνεια με χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό των αγορών, αλλά πάντως πολύ υψηλότερο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης! Αυτά τα δάνεια θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την εξόφληση παλαιών δανείων, αλλά κανείς δεν εξηγεί πώς θα τα αποπληρώσουμε...
Εάν ο προϋπολογισμός του κράτους ήταν ισοσκελισμένος, η δανειοδότηση από χώρες της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. θα έδινε κάποια προοπτική μειώσεως του χρέους και μελλοντικής οικονομικής αναπτύξεως. Όμως, ο προϋπολογισμός του κράτους παραμένει ελαττωματικός και απλώς το έλλειμά του φέρεται να περιορίζεται κατά 40%.
Δυστυχώς, η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη ύφεση σε συνθήκες υψηλού πληθωρισμού αναμένεται να οδηγήσει σε μείωση των προσδοκώμενων εσόδων του Δημοσίου, συνεπικουρούσης της σάπιας κρατικής μηχανής.
Κατά συνέπεια, ακόμα και αν η Ε.Ε. με ληστρικά επιτόκια δίκην εγκληματικής τοκογλυφικής συμμορίας και το Δ.Ν.Τ. με χαμηλά επιτόκια δανειοδοτήσουν την Ελλάδα το 2010 και το 2011, το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται με όλο και μεγαλύτερο ρυθμό σε σχέση με το ΑΕΠ, το οποίο θα συρρικνώνεται διαρκώς. Τούτο, με μαθηματική ακρίβεια, συνεπάγεται ότι κάποια στιγμή οι αγορές θα παύσουν να αγοράζουν Ελληνικά ομόλογα και η χώρα θα κηρύξει στάση πληρωμών.
Ερωτάται:Μπορούμε να αποφύγουμε αυτή την επικίνδυνη εξέλιξη και με ποιες προϋποθέσεις;
Η απάντηση είναι "ίσως".
Ίσως να αποφύγουμε την μελλοντική χρεωκοπία:
1) Αν καταργήσουμε άμεσα την κατασπατάληση των πόρων σε άχρηστες υπηρεσίες και καρκινωματικούς οργανισμούς.
2) Αν μειώσουμε σημαντικά τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων από υπηρεσίες που δεν αποδίδουν έργο για τους πολίτες, με την μέθοδο της καταργήσεως των οργανικων θέσεων. Υπάρχει μια στρατιά αργόμισθων δημοσίων υπαλλήλων και άλλων που συντηρούν την γραφειοκρατία που πνίγει την οικονομική δραστηριότητα.
3) Αν αντιγράψουμε και εφαρμόσουμε άμεσα τις πιο γρήγορες διαδικασίες άλλων χωρών που ευνοούν την επιχερηματικότητα και τις επενδύσεις, εξαφανίζοντας την γραφειοκρατία.
4) Αν ισοσκελίσουμε τον κρατικό προϋπολογισμό.
5) Αν αρχίσουμε - εντατικά - να αξιοποιούμε τον ορυκτό πλούτο της χώρας για να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας.
6) Αν καταργήσουμε τα "τεκμήρια" και συγκροτηθεί μια ομάδα αδιάφθορων εφοριακών ελεγκτών του επιδεικνυόμενου πλούτου εντός (και εκτός χώρας), που θα οδηγήσει στην δικαισοσύνη τους φοροφυγάδες κατά το αμερικανικό πρότυπο.
7) Αν αποφασίσουμε άμεση και ριζική αλλαγή νοοτροπίας στην προβολή και εξυπηρέτηση του τουρισμού, ώστε να πολλαπλασιάσουμε τους επισκέπτες με οικονομική δυνατότητα. Δεν νοείται απεργία σε αρχαιολογικό χώρο και οι τουρίστες να μένουν απ' έξω...
8) Αν επισπεύσουμε κάθε επενδυτική πρόταση.
9) Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει με αυτή την ανώτατη εκπαίδευση, στην οποία έχουν εμφιλοχωρήσει στρατιές καθηγητικών μετριοτήτων, άθλια κυκλώματα και παρέες, πολιτικές παρατάξεις που λύνουν και δένουν κ.ο.κ. Μια λύση θα ήταν η επανάκριση και αξιολόγηση από διαπρεπείς ξένους επιστήμονες όλων των διδασκόντων στα Ελληνικά Α.Ε.Ι. και απόλυση των αναξίων.
10) Αν απαιτήσουμε και εισπράξουμε το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις. Η ηγεσία της χώρας δεν τολμά να τα ζητήσει για ευνόητους λόγους...
Αν αυτά τα μέτρα, ανάμεσα σε άλλα, υλοποιηθούν, είναι πιθανό ότι η δημιουργικότητα των Ελλήνων θα μπορέσει πάλι να ανθήσει και θα γλυτώσουμε τα χειρότερα, δηλαδή την πλήρη εκποίηση του εθνικού πλούτου και την γενικευμένη φτώχεια και κοινωνική αναταραχή.
Τι είναι πιθανότερο, να γίνουν αυτά και να σωθεί η χώρα ή να μη γίνουν και η χώρα να πτωχεύσει;
Ας απαντήσουμε με ένα ερώτημα: Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα έχει την ίδια μοίρα με τον Χαρίλαο Τρικούπη, που και αυτός επιχείρησε να αλλάξει τη χώρα, αλλά στο τέλος αναγκάσθηκε να αναφωνήσει το "δυστυχώς επτωχεύσαμε"; Αν γίνει αυτό, τότε ας ευχόμαστε ο διάδοχός του να μην είναι ένας Γουλιμής...

Κατοχικό Δάνειο: Μιά Άγνωστη Αλήθεια

 
Του Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη**

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή
εφημερίδα της Κρήτης Η ΠΑΤΡΙΣ.
Συγχαίρουμε τον συγγραφέα και την εφημερίδα!)

Α. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Το Βερολίνο προκειμένου να αντιμετωπίσει τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς
του στόχους στην ευρύτερη ελληνική περιοχή, Λιβύη-Μ. Ανατολή-Βαλκάνια, είχε
υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να
συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν σ'αυτήν και είχαν πεδίο δράσης την
ευρύτερη περιοχή της. Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων
κατοχής. Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της Λιβύης.
Στόχος των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης-Μ.
Ανατολής και η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων. Από τα τελευταία
εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το 20% του αντιμονίου, το 50% των
ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου. Την ίδια στιγμή για
τους συμμάχους η μοναδική πύλη των Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η Ελλάδα.
Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα
ήταν ανελαστική και είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της
κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου που απειλούσε με παραίτηση. Παράλληλα ο
Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την Ελλάδα, Γκύντερ
Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα κατοχής για την Ελλάδα.
Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η "παντός
αγαθού" λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίας ήταν ο λιμός. Ο
Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε το Βερολίνο για τον
επερχόμενο υποσιτισμό. Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού, νούτσιος Α.
Ρονκάλι, ο μετέπειτα πάπας Ιωάνης ΚΓ', μετά από έρευνες του, διαπίστωνε
τριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα 1941-426
και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, ".... η πείνα (στην Ελλάδα)
έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν
κατά χιλιάδες από εξάντληση" . Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το
Λονδίνο που είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να
εξωθήσει τον ελληνικό πληθυσμό προς την αντίσταση.
Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που
οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε
γιατί υποκινούσε λαϊκές αντιδράσεις και την αντίσταση.
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα δύο
ανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια η κεφαλαιοδότηση από
την  Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή
της και από την άλλη η πείνα που οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίσταση.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής, τον Οκτώβριο του
1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς τεχνοκράτες, δίχως όμως κάποιο
αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη
μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων, από
Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο του 1942 στη Ρώμη. Η γερμανική επιμονή για υψηλή
κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη.
Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην
Ελλάδα, Ντ'Αγκοστίνι, θα προτείνει τη λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέρα από
τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς
την Γερμανία και την Ιταλία.

Β. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14.3.1942 από τους
πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα
Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα.
Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την
ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του
Νο4/6406/461/23. 3.1942.
Σύμφωνα μ'αυτήν:
• Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5
δισ. δρχ. (άρθρο 2).
• Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω του ποσού
αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας ως άτοκο,
σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).
• Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).
• Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που
επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή (αναγκαστική). Οι δανειακές
αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων προκαταβολών, το ύψος και η διάρκεια
των οποίων δεν προσδιοριζόταν. Επίσης δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η
εξόφληση του, ενώ προσδιοριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο 409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έδινε
εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματική διακοίνωση του Αλτενμπουργκ και
να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές προκαταβολές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν τρεις τροποποιήσεις με κοινή
βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση
σε συμβατική. Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε
κοινό συμβατικό δάνειο.
Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότι τα δανειακά ποσά είναι
αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943
(άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια
σταμάτησαν την επιστροφή του, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο λόγω υπερημερίας.
Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού νομίσματος και έντοκο.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται (δίχως τους τόκους) σε 227.940.201
εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ. μετακατοχικά μάρκα. Με
τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεται σε κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι συμβατικό και όχι αναγκαστικό, σταθερού
νομίσματος και από τον Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί συμβατική υποχρέωση
της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι επανορθωτική. Ως τέτοια δεν
εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου 1953 που αναστέλει την καταβολή των
επανορθώσεων και αποζημιώσεων.

Γ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη των Παρισίων
το 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ. το Νοέμβριο του 1947,
διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή
του.
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο .
• Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης.
• Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.
• Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε
παραιτηθεί εγγράφως ο Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορική
παραίτηση Καραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με τη
ρηματική της διακοίνωση στις 31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότι δεν υπήρξε
παραίτηση Καραμανλή.
• Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.
• Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α. Σαμαράς στο
Γερμανό ομόλογό του.
• Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα:
• Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.
• Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το 1990
παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.
• Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις.
(Η Ελλάδα το διεκδικεί από το 1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη επιχειρημάτων. Μετά
την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα
που θα μπορούσε να προβληθεί, εκείνο του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως
είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά (νομικά). Μπορεί να το
διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος ή οποιοσδήποτε
μέτοχος της (πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο ελληνικός λαός μέσω των
συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του. Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει
το προηγούμενο της Γιουγκοσλαβίας και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική
Γερμανία είχε επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η
τότε Δ. Γερμανία επέστρεψε (αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το ελληνικό
κράτος κατά παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης της Χάγης του 1909 και το
οποίο ισχύει και σήμερα. Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική
Γερμανία είχε χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν
αμφισβήτησαν ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του, ενώ και
ο καγκελάριος Ερχαρντ, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά
την επανένωση της Γερμανίας.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος για το
οικονομικό ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44. Ενδεικτικά και μόνο
είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο πληθωρισμός αυξήθηκε 15,3
εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την Ελλάδα υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της
καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις. Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι
Ιταλοί : "Η Ελλάδα είναι στημένη σαν λεμόνι", έλεγε ο Γκίτζι. Αποκορύφωμα ο
Μουσολίνι, που έλεγε ότι "... οι Γερμανοί άρπαξαν από τους Έλληνες ακόμα και
τα κορδόνια των παπουτσιών τους...". Αλλά και ο Γερμανός Υπ. Οικονομίας,
Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943 έγραφε σε άρθρο του ότι, "η Ελλάς δοκίμασε τα
δεινά του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης".
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του
1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε στον εξωτερικό
δανεισμό.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή του
κατοχικού δανείου είναι η μετά το 1990 ενωμένη και δημοκρατική
Γερμανία.
Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα τα μετακατοχικά
φιλογερμανικά αισθήματα, όπως τα χαρακτήρισε ο καγκελάριος Κολ, του
ελληνικού λαού και γι' αυτό ακέραια την ευθύνη φέρει η γερμανική κυβέρνηση.






Πηγές:
1. National Archires, Waschington, DC: Τ. 120/2481/Ε259713-715,
"Promemoria", 23.9.1942 και Τ-120/166/81370- 5,Altenburg-Berlin,
4.9.42).
2. Σωτ. Γκοτζαμάνης, κατοχικό δάνειο και δαπάναι κατοχής, Θεσ/κη
1954, σ. 5 Γ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, Αθήνα 1950, σ. 210, 212, 215,
218,
219, 234.
Κ. Λογοθετόπουλος, Ιδού η αλήθεια, Αθήνα 1948, σ. 49.
3. National Archives, ο.π.
4. Τ. Ηλιαδάκης, Οι επανορθώσεις και το γερματικό κατοχικό δάνειο, εκδ.
Δετοράκη, Αθήνα 1997, σ. 83-101.
5. Ηλιαδάκης, σ. 111
Heinz Richter, Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα,
Εξάντας Αθήνα, 1975 σ. 155, 157.
6. Ηλιαδάκης ο.π.
7. Χ. Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα, Παπαζήσης, Αθήνα (χ.χ.), Τ1, σ. 194.
8. W. Medlicott, The economic Blockade, Λονδίνο, 1959, Τ2, σ. 254.
Η. Βενέζης, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Εστία, Αθήνα, 1981, σ. 113.
9. Richter, Τ. σ. 155 σημείωση, 255, 257.
10. Γκοτζαμάνης, σ. 2 Τσολάκογλου, σ. 208-210.
11. Αρχεία ΥΠΕΞ, έκθεση Λαμπρούκου, σ. 9-11.
Λογοθετόπουλος, σ. 48, Τσολάκογλου, σ. 211, Γκοτζαμάνης, σ. 3, 23, 24, 31.
Α. Αγγελόπουλος, Οικονομικά Τ.Α., Παπαζήσης, Αθήνα 1974, σ. 142,
167, 179, 190, 191.
12. Τη δανειακή σύμβαση βλέπε• Ηλιαδάκης, σ. 297.
13. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά και το έγγραφο
409/2.4.1942.
14. Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά, σ. 4.
15. Β. Μαθιόπουλος, "400 εκ. μάρκα μας χρωστά η Βόνη", Βήμα, 2.6.1991.
16. Ηλιαδάκης, σ. 158, 164, 171.
17. Ηλιαδάκης, σ. 200, 202, 203-205
Αγγελόπουλος, Οικονομικά, Τ. σ. 201-205, 209.
Βήμα 18.10.1966, σ. 7 έκθεση Α. Παπανδρέου και επιστολή Κάιζερ, σ.9,
Πρακτικά Βουλής 28.5.1991 αγόρευση Α. Παπανδρέου.
18. Ηλιαδάκης, σ. 212-213.
19. Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 93.
20. G. Ciano, tagebucher 1939-1943 Βern 1946, σ. 353.
21. Γερμανοελληνικά Οικονομικά Νέα, Ιούνιος 1943, σ. 2.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή
εφημερίδα της Κρήτης Η ΠΑΤΡΙΣ.
** Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ.
Κοινωνιολογίας, καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας. Μέλος της Ελληνικής
Επιτροπής στη διεθνή Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το 1997,
εισηγητής στην ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το 1996 και στην Πανελλήνια
Συνδιάσκεψη Αλεξανδρούπολης το 2005 για το Δημόσιο Χρέος.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;

Η τεράστια οικονομική κρίση του Ελληνικού κράτους με το τιτάνιο δημόσιο χρέος και τα ανατριχιαστικά ελλείματα του προϋπολογισμού οδηγεί τη χώρα στον γκρεμό.
Στην παρούσα δύσκολη κατάσταση φθάσαμε από τον αλόγιστο δανεισμό των κυβερνώντων, από τις εκτεταμένες προσλήψεις στο δημόσιο, από τις αμέτρητες υπερκοστολογήσεις δημόσιων έργων και από την εκτεταμένη διαφθορά του πολιτικού συστήματος.
Πίσω από όλα αυτά διακρίνουμε τους ξένους κερδοσκόπους οι οποίοι ενθάρρυναν τις κυβερνήσεις να υπερ-δανείζονται, ώστε να έλθει κάποια ημέρα η ώρα ο λαός να πληρώσει τον λογαριασμό...
Παρά τα ατέλειωτα φιλότιμα ταξίδια του πρωθυπουργού και τις εκκλήσεις για πολιτική στήριξη με σκοπό την πτώση των spreads των Ελληνικών ομολόγων, για διάφορους λόγους είναι πρακτικώς αδύνατο να αναμένουμε αξιόλογη χείρα βοηθείας από τους Ευρωπαίους εταίρους μας πέραν κάποιων δανείων με σχετικά υψηλό επιτόκιο που θα φτάνουν για τις δανειακές ανάγκες του Δημοσίου το πολύ ως το καλοκαίρι.
Στην τρέχουσα περίοδο ύφεσης, τα ληφθέντα βαριά φοροεισπρακτικά μέτρα και μειώσεις δημοσίων δαπανών, που έτσι κι αλλιώς θα έχουν άσχημη επίπτωση στον λαό και την οικονομική κίνηση, δεν είναι δυνατόν να διορθώσουν ουσιαστικά την κατάσταση ούτε θα αποδώσουν τα αναμενόμενα.
Η απαίτηση των πολιτών είναι "φέρτε πίσω τα κλεμένα"!
Μακάρι να βρεθούν και να τιμωρηθούν όσοι άρπαξαν το δημόσιο χρήμα και όσοι το κατασπατάλησαν προς όφελος των μεγάλων εγχώριων και διεθνών συμφερόντων. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στην Βουλή ή δίνουν συνεντεύξεις υπερήφανοι για τον ρόλο τους στην καταστροφή της εθνικής οικονομίας. Αλλά ο στόχος της τιμωρίας των ενόχων δεν πρόκειται να αποδώσει τίποτα χρηματικά.
Εάν συνεχισθεί αυτή η κατάσταση, σε λίγο καιρό κάποιες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με διάφορους τρόπους και υπό την καθοδήγηση και τον συντονισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα δανείσουν την Ελλάδα περί τα 20-25 δισ. ευρώ με επιτόκιο 5% περίπου και τα χρήματα θα πάνε για εξόφληση παλαιών δανειακών υποχρεώσεων που λήγουν. Αλλά οι αντίστοιχες υποχρεώσεις του 2011 και 2012 είναι ακόμα μεγαλύτερες και καμια ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να βοηθήσει. Στο εξωτερικό αυτά τα γνωρίζουν και οι πέτρες. Στην Ελλάδα αποκρύπτονται...
Τι θα μείνει τότε στην κυβέρνηση να κάνει;
Φυσικά, να προστρέξει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο με ευχαρίστηση θα δανειοδοτούε την Ελλάδα με σκληρούς όρους, όπως ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, η μεγάλη και θεαματική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η διάλυση εκατοντάδων δημόσιων οργανισμών και η απόλυση των υπαλλήλων τους, η ολική πώληση της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, των αυτοκινητοδρόμων και σημαντικών ακινήτων σε "επενδυτές" κ.ο.κ.
Ταυτόχρονα το ΔΝΤ θα υπενθυμίζει διαρκώς στους Έλληνες ότι δεν πρέπειο να συγκρίνουν τους μισθούς τους με εκείνους των Γερμανών και των Γάλλων, αλλά να τους συγκρίνουν με τους μισθούς των Αλβανών, των Σκοπιανών, των Βουλγάρων και των Τούρκων, οι οποίοι είναι οι άμεσοι ανταγωνιστές μας...
Αν αυτά όλα πραγματοποιηθούν, οι κοινωνικές αντιδράσεις θα είναι απρόβλεπτες και μάλλον εκρηκτικές. Η έντονη καταστολή θα προβληθεί ως "η μόνη λύση", με αποτέλεσμα τη μόνιμη υποχώρηση των πολιτικών ελευθεριών.
Οι ξένες τράπεζες και κερδοσκόποι θα πάρουν τα λεφτά που μας δάνεισαν, αλλά οι Έλληνες θα φτωχύνουν και ίσως να βγουν στους δρόμους.
Αλλά ως συνέπεια θα έχουμε την πολιτική αστάθεια και την ανυπαρξία νέων επενδύσεων, σε μιά κατάσταση βαθιάς ύφεσης και πληθωρισμού κερδοσκοπίας.
Παράλληλα, η Ελλάδα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση διότι η Τουρκία, και όχι μόνο, αυτή θα βρει την ευκαιρία να δημιουργήσιε πολλά προβλήματα στην Ελλάδα και θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει την πάγια επεκτατική πολιτική της.
Εάν η τρέχουσα πολιτική δεν μπορεί να δώσει ευνοϊκή λύση για τον Ελληνικό λαό, τίθεται το ερώτημα:
Υπάρχει άλλη λύση;
Ριζική λύση δεν υπάρχει, αλλά όντως υπάρχουν κινήσεις που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τα χειρότερα, ιδίως να ενισχυθεί η τουριστική βιομηχανία μας, με πρώτη κίνηση την μείωση του ΦΠΑ.
Συγκεκριμένα, θα έπρεπε, εκτός από την βοήθεια των κυβερνήσεων των μεγάλων δυνάμεων, να ζητήσουμε ανοιχτά την βοήθεια των πολιτών σε Ευρώπη και Αμερική και Αυστραλία, οι οποίοι εύκολα και χωρίς βίζα μπορούν να έλθουν για διακοπές στην Ελλάδα αντί να πάνε αλλού, ως ενεργός υποστήριξη του φίλου Ελληνικού λαού.
Φυσικά αυτό το αίτημα πρέπει να διαφημισθεί άμεσα με τον κατάλληλο τρόπο και να ζητηθεί ανοικτά από τα εκατομμύρια των Ελλήνων της διασποράς να έλθουν αυτό το καλοκαίρι για διακοπές στην Ελλάδας ως στοιχειώδη πατριωτική πράξη.
Επίσης, να εξέλθει η Ελλάδα ως το φθινόπωρο από τη συνθήκη Σέγκεν, ώστε να καλέσουμε τους Ρώσους να έλθουν μαζικά για διακοπές στην Ελλάδα χωρίς βίζα.
Αν αυτό το σχέδιο οργανωθεί τις επόμενες εβδομάδες, θα εισρεύσουν στην χώρα 4-5 εκατομύρια τουρίστες περισσότεροι από τους αναμενόμενους και η χώρα και το δημόσιο ταμείο θα έχει πολλά νέα έσοδα.
Παράλληλα, θα πρέπει να περιορισθούν περισσότερο οι δημόσιες δαπάνες με ένα επιπλέον δραστικό μέτρο περικοπής στη μισθοδοσία των δημόσιων υπαλλήλων: Για τον μισθό άνω των 1.000 ευρώ να υπάρξει περικοπή 50%, χωρίς καμιά εξαίρεση κάποιας κατηγορίας δημόσιων λειτουργών, π.χ. βουλευτών και δικαστών...
Περαιτέρω, πρέπει να επισημανθούν οι δημόσιες υπηρεσίες με πλήθος αργομίσθων, των οποίων πολλές οργανικές θέσεις θα πρέπει να καταργηθούν και οι αργόμισθοι να απολυθούν.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να τονισθεί ότι ποτέ δεν θα υπάρξει πραγματική ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας αν οι μισθοί στο δημόσιο δεν είναι κατώτεροι από τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα.
Ταυτόχρονα θα απαιτηθεί μια μερική σεισάχθεια στα χρέη προς τις τράπεζες των νοικοκυριών και η απαγόρευση της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας.
Είναι απόλυτη ανάγκη να αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά. Άρα πρέπει να προσελκυσθούν μεγάλα κεφάλαια καταθέσεων και να εκταμιευθεί κάθε διαθέσιμο κοινοτικό κονδύλιο.
Χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα και ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ρευστότητα στην αγορά.
Τα μέτρα αυτά και η όποια ευρωπαϊκή βοήθεια, θα εξασφαλίσουν χαμηλά spreads δανεισμού και θα επιτρέψουν να συρρικνώσουμε δραστικά το έλλειμα.
Αν αυτά δεν γίνουν και παράλληλα δεν σταματήσει κάθε διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε νοσοκομεία και φάρμακα, δημόσια έργα, προμήθειες, ΟΣΕ, ΕΡΤ, λαμόγια κλπ., η οικονομία θα καταρρεύσει.
Ακόμα χειρότερα: Οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι θα περιέλθουν σε λίγα ξένα κυρίως χέρια και η εκμετάλλευση των Ελλήνων από τα μεγάλα συμφέροντα θα φθάσει σε πρωτόγνωρα όρια.
Επειδή όμως ξέρουμε πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, αλλά και πώς φθάσαμε ως εδώ με τη στενή συνεργασία του πολιτικού συστήματος με τους διεθνείς και εγχώριους επιτήδειους, πιθανολογούμε ότι το Δημόσιο θα οδηγηθεί προς το ΔΝΤ για να γλυτώσει τη στάση πληρωμών (dephault) και την αδυναμία καταβολής μκσθών και συντάξεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Η ΑΜΕΣΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Η Τουρκία συνεχίζει απτόητη την εφαρμογή του μακροχρόνιου επεκτατικού σχεδίου της για συγκυριαρχία στο Αιγαίο με αποτέλεσμα οι χαμηλές υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα Ελληνικά νησιά να είναι καθημερινό φαινόμενο, όπως και οι παρενοχλήσεις Ελληνικών στρατιωτικών ασκήσεων (π. χ. στο πεδίο βολής Άνδρου).
Η Ελληνική κυβέρνηση αντιδρά χλιαρά με ήπια διαβήματα διαμαρτυρίας και με ήπιες δηλώσεις. Η Τουρκική απάντηση στις επίσημες Ελληνικές διαμαρτυρίες είναι ότι "το πρόβλημα του Αιγαίου πρέπει να συζητηθεί συνολικά", δηλαδή ότι οι δυο χώρες πρέπει να διαπραγματευθούν ποια από τα κυριαρχικά της δικαιώματα θα παραδώσει η "μικρή" Ελλάδα στην "μεγάλη" Τουρκία για να έχει την ησυχία της...
Εφαρμόζοντας τον σχεδιασμό της η Τουρκία έβαλε στο παιχνίδι την Αλβανία, η οποία τώρα αρχίζει να αρνείται τις συμφωνίες με την Ελλάδα στον διαμοιρασμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, με το "τουρκικό" επιχείρημα ότι τα απομακρυσμένα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα Προηγουμένως η Ελληνική αβελτηρία παρέδωσε την Αίγυπτο στην Τουρκία στο ζήτημα του χωρισμού των θαλάσσιων ζωνών.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε την άποψη και την αναπτύξαμε σε πολλές ομιλίες μας, τηλεοπτικές εκπομπές και δημοσιεύματα, ότι ο μόνος τρόπος συγκρατήσεως και ανασχέσεως του Τουρκικού επεκτατικού σχεδίου, εκτός από την μεγάλη αποτρεπτική στρατιωτική ισχύ και ετοιμότητα, όπως και την κατάλληλη διπλωματική προετοιμασία, είναι η Ελλάς να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων και εναερίου χώρου στα 12 ναυτικά μίλια με ευθείες γραμμές βάσης και με ανακήρυξη τριών αρχιπελαγικών ομαδοποιήσεων Ελληνικών νησιών: Μία που ενώνει τα Ιόνια νησιά με την κυρίως Ελλάδα. Μία που ενώνει τις Κυκλάδες και τις Σποράδες με την κυρίως Ελλάδα. Μία που ενώνει τα νησιά του Βοείου Αιγαίου με τα Δωδεκάνησα. Σύμφωνε με το διεθνές δίκαιο, με αυτόν τον τρόπο δεν ενώνουμε όλο το Αιγαίο σε ένα αρχιπελαγικό κράτος, αλλά διασφαλίζουμε τις επί μέρους αρχιπελαγικές περιοχές. Παράλληλα, πρέπει να συμφωνηθούν οι θαλάσσιες ζώνες με την Κύπρο.
Σε γενικές γραμμές οι υπάρχουσες θαλάσσιες δίοδοι από και προς την Μεσόγειο θα παραμείνουν ως έχουν σήμερα, όπως και η επικοινωνία των Τουρκικών λιμένων μεταξύ τους.
Από νομικής πλευράς το μόνο που θα χρειασθεί να γίνει η δημοσίευση ορισμένων χαρτών στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και η ενημέρωση των αρμόδιων διεθνών οργάνων. Κόστος μηδενικό!
Στο σημείο αυτό κάποιοι θα αναρωτηθούν τι θα κάνει η Τουρκία. Η απάντηση είναι τίποτα σημαντικό, τίποτα που να μην κάνει σήμερα. Παραβιάσεις και παραβάσεις, υπερπτήσεις, πλόες, απειλές, δηλώσεις... Θα δημιουργηθεί μια κρίση, από την οποία
η πολιτική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας θα αναβαθμισθεί κατά πολλές φορές και θα δημιουργήσει νομικά τετελεσμένα, τα οποία θα αναγκαστεί να αποδεχθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και στο τέλος και οι ΗΠΑ. Αλβανία και Αίγυπτος θα ακολουθήσουν.
Αναγνωρίζουμε τις διεθνείς πολιτικές δυσκολίες που υπάρχουν και τις απειλές της Τουρκίας. Γνωρίζουμε ότι οι εξοπλισμοί και η διατήρηση των ενόπλων δυνάμεων σε άριστο επίπεδο ετοιμότητας κοστίζουν υπερβολικά, ενώ η επέκταση των χωρικών υδάτων απαιτεί άριστη διπλωματική ικανότητα και απόλυτη προσήλωση του πολιτικού κόσμου στον συγκεκριμένο στόχο, κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει...
Στην σημερινή συγκυρία, της βαθύτατης οικονομικής κρίσεως, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, ο στόχος που υποστηρίζουμε γίνεται ακόμα δυσκολότερος
Όμως, φρονούμε ότι ακόμα και στην παρούσα συγκυρία η άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων είναι εφικτή.
Αν και πιστεύουμε ότι αυτή η στάση δεν θα ακύρωνε πλήρως τα μακροχρόνια Τουρκικά σχέδια, εν τούτοις είναι βέβαιο θα αποτελούσε έναν αξιόλογο ανασχετικό παράγοντα και το κύρος της Ελλάδος θα πολλαπλασιαζόταν σε όλον τον κόσμο! Στο τέλος, τα αναμενόμενα οικονομικά οφέλη που θα προέκυπταν από την αξιοποίηση των θαλάσσιων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας θα βοηθούσαν τον Ελληνικό λαό να επιλύσει οριστικά τα οικονομικά προβλήματα της παρούσας ιστορικής συγκυρίας!

Απαντητική επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη προς τη Θάλεια Δραγώνα

Απαντητική επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη προς τη Θάλεια Δραγώνα
Συγγραφέας:
Μίκης Θεοδωράκης

Προς την κ. Θάλεια Δραγώνα
Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας
Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην προσχολική ηλικία
του Εθνικού και Καποδστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ναυαρίνου 13, 10680 Αθήνα
Αθήνα, 10.1.2010


Αγαπητή κυρία Δραγώνα,


Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και τα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.


Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με την φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα αλλά και τον συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής-ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς».


Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποταχτικούς κονδυλοφόρους όπως σ’ αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε σημερινό (9.1.10) ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας.

Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού με ρίζες βαθειές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί την λέξη και την έννοια «πατρίδα».


Το ΕΑΜ και το τότε ΚΚΕ κατέκτησε την εμπιστοσύνη του 70% του λαού μας για την πίστη του και τους αγώνες του για τη Λευτεριά της ελληνικής πατρίδας και την αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Με την πεποίθηση ότι υπηρετούμε τα ιδεώδη των Ελλήνων για την ελευθερία και την δημοκρατία από τα βάθη των αιώνων και φτάνοντας ως το «Ελευθερία ή θάνατος» του Κολοκοτρώνη, ορθώσαμε το ανάστημά μας και αναμετρηθήκαμε με το όπλο στο χέρι, με την πιο φονική δύναμη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα: την χιτλερική Βέρμαχτ, τα ναζιστικά Ες-Ες και την Γκεστάπο, με αμέτρητες θυσίες σε αίμα, βασανισμούς και διώξεις. Ενώ παράλληλα και μέσα σ΄ εκείνες τις σκληρές συνθήκες τιμούσαμε και τρεφόμαστε με τον ελληνικό πολιτισμό για τον οποίο είμαστε περήφανοι και συγχρόνως οραματιζόμαστε τη μελλοντική κοινωνία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της «πανανθρώπινης λευτεριάς».


Αυτή υπήρξε ως σήμερα η γνήσια και μοναδική Αριστερά, όπου οι λέξεις «έθνος» και «πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους, τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας, που η νικήτρια και θριαμβεύουσα ακόμα και σήμερα εθνικοφροσύνη κρατάει στα σκοτάδια, έχοντας καταδικάσει σε λήθη τη σύγχρονη ιστορία μας.

Όμως η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων αψηφώντας όλα τα εμπόδια εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι’ αυτό και η αντίθεση στην συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας, είναι καθολική και δεν συνδέεται με την α΄ ή την β΄ πολιτική παράταξη αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθειά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.


Κι ακόμα γνωρίζει καλά -γιατί τα βιώνει, ποια είναι τα βασικά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία που μας διέπλασαν από το ΄21 έως σήμερα.


Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε χτες, προχτές και σήμερα, με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν’ η Πατρίδα μας;» στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.


Με το βιβλίο σας αποδομείτε τις ιδέες, πεποιθήσεις, τα «πιστεύω», σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του, δηλαδή όλα αυτά που ενέπνευσαν και παρακίνησαν τον λαό μας. Όμως αν στις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν οι ιδέες για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους και όλα τα «πιστεύω» που εσείς σήμερα απορρίπτετε ως άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και εκτός ιστορικής πραγματικότητας, τότε δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν η Επανάσταση του ΄21, το κίνημα του Φιλελληνισμού, το δημοκρατικό κίνημα του Μακρυγιάννη, η αποπομπή του Όθωνα, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Εθνική Αντίσταση. Δεν θα υπήρχε ο Άρης Βελουχιώτης. Και όχι μονάχα αυτός, γιατί σύμφωνα με κείνα που επιχειρείτε να διδαχθούν τα παιδιά μας, δεν θα υπήρχε ούτε ένας αντάρτης, μιας και ΟΛΟΙ πήραν τα όπλα για την Ελλάδα και την Πατρίδα. Ενώ αν είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς που εξ άλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας.


Κατά τον ίδιο τρόπο δεν θα υπήρχαν οι δημοκρατικοί αγώνες και η Αντίσταση κατά της χούντας. Δεν θα υπήρχαν ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Καλομοίρης,ο Καζαντζάκης, o Σικελιανός, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Τσαρούχης, ο Ελύτης, ο Χατζιδάκις, ο Εγγονόπουλος,ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο Παρθένης, ο Καμπανέλλης, ο Γεωργουσόπουλος, ο Κουν, ο Μινωτής, ο Κακογιάννης, ο Αγγελόπουλος. Όπως δεν θα υπήρχαν οι διανοητές, οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες από τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο ως τον Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα υπήρχαν τα μεγάλα κινήματα όπως των δημοτικιστών και των φοιτητών. Δεν θα υπήρχε το κίνημα για την Κύπρο ούτε οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τα σημερινά θύματα του επιθετικού ιμπεριαλισμού, την Γιουγκοσλαυία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και δεν θα συνέβαιναν προ παντός εκείνες οι πράξεις, που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του λαού μας, που τόσο επίμονα σαρκάζετε, όπως το ΟΧΙ το 1940 και η μάχη της Κρήτης, καθώς και το ότι ανάμεσα σε όλους τους ευρωπαίους, μονάχα η Ελλάδα αρνήθηκε να ντύσει τα παιδιά της με την στολή της Βέρμαχτ και να τα στείλει στο ανατολικό μέτωπο. Χάρη στις μοναδικές μέσα στην κατεχόμενη Ευρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα θανάτου.



Κι αυτό γιατί οι εθνικοί και δημοκρατικοί μας αγώνες, καθώς και τα πνευματικά έργα και οι πολιτικές πράξεις των προσώπων αυτών, διαπνέονταν από την πεποίθηση ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει επηρεαστεί βαθειά από μια βαρειά κληρονομιά, απέναντι στην οποία θα πρέπει να φανούμε δημιουργικά αντάξιοι.



Για όλα αυτά έχετε να πείτε μια μόνο λέξη: εθνοκεντρισμός, δηλαδή ότι είναι ασυγχώρητη υπερηφάνεια για ένα λαό να θαυμάζει τα επιτεύγματά του, φτάνοντας στο σημείο να προτείνετε να εκλείψει από τα σχολικά βιβλία, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστήμη για την αναθεώρηση της ιστορίας. Με άλλα λόγια επιχειρείτε έναν γενικευμένο ευνουχισμό σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα την μετατροπή μας σε έναν άλλο λαό, προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού, που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας.



Κι αυτό γιατί διαφωνείτε με την ύπαρξη και την αξία των βασικών πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν οι ιδέες, οι πράξεις, οι αγώνες, οι θυσίες και τα έργα, πνευματικά και άλλα.

Βαφτίζετε εθνοκεντρισμό την ξεχωριστή πίστη, ακόμα και θαυμασμό που μπορεί να έχει ένας λαός για την ιστορία και τον εαυτό του. Τις ξένες επεμβάσεις, που αλλοίωσαν την εθνική μας ζωή, τις θεωρείτε σχεδόν ανύπαρκτες και πρόσχημα για να καλύψουμε τις δικές μας -υπαρκτές βεβαίως- αδυναμίες.

Την ιδιαιτερότητα των αγώνων μας, ειδικά στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο την αποκαλείτε σωβινισμό, πράξη εχθρική προς τους άλλους και την θεωρείτε γενεσιουργό αιτία ξενοφοβίας.

Την υπερηφάνεια μας για τα κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων την βαφτίζετε στείρο εθνικισμό και ιστορική αυταπάτη. Δηλαδή θέλετε σώνει και καλά να αποδείξετε ότι κακώς πιστεύαμε ως τώρα όσα πιστεύαμε για την καταγωγή, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, πράξη που στην ιατρική επιστήμη ονομάζεται «ευνουχισμός». Και οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων βαλθήκατε με την βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του, να ξεκινήσετε το θεάρεστο έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας.



Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κ. Ρεπούση -ανεπιτυχώς- ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για τον ευνουχισμό της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό μάλιστα πόστο!


Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα, ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα … ακροδεξιό. Προς το παρόν μπορείτε εσείς και οι φίλοι σας να με φιμώσετε. Όμως σ’ αυτό είμαι συνηθισμένος και μάλιστα θα σας έλεγα ότι όποιοι και όσοι στο παρελθόν κατά καιρούς επεχείρησαν να φιμώσουν τις ιδέες αλλά και την μουσική μου, είχαν … κακά γεράματα. Όπως ίσως ξέρετε ή θα έχετε ακούσει, η ζωή και το έργο μου στηρίχθηκε επάνω σε τρεις λέξεις: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία. Και όλοι μου οι αγώνες έγιναν μόνο και μόνο για να τις υπερασπίσω με κάθε θυσία. Το ίδιο κάνω και τώρα.

Σήμερα εσείς και οι φίλοι σας, με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι οι προηγούμενοι, επιχειρείτε να κατεδαφίσετε τις ιδέες, τις πράξεις και τα έργα που συμβολίζουν αυτές οι τρεις λέξεις, που όπως είπα, ενέπνευσαν και στήριξαν όλες τις γενιές των νεοελλήνων, για να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα.

Μια κορυφαία στιγμή στην νεότερή μας ιστορία υπήρξε και η Εθνική μας Αντίσταση, τότε που έλαμψαν αυτές οι τρεις λέξεις οδηγώντας τα νιάτα εκείνης της εποχής σε ανυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα.


Άλλωστε αυτή η προσπάθεια που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα, που επιδιώκουν την διάλυση των εθνών-λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και γι’ αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν την μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες.

Eίναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ’ αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.


Τέλος οφείλω να σας πω ότι:


Από την ανάγνωση του βιβλίου σας «Τι είν’ η Πατρίδα μας;» έχω συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα, που πιστοποιούν θεμελιακές διαφορές από τις απόψεις σας. Θα αρκεστώ προς το παρόν σε μερικά παραδείγματα:

«Η κυρίαρχη αντίληψη για το έθνος και την εθνική ταυτότητα, με βάση την οποία οι πολιτικές εξουσίες στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν οργανώνουν το διαπαιδαγωγητικό ρόλο του σχολείου, είναι ακόμη σήμερα σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη που κληρονόμησε ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία το έθνος αποτελεί οικουμενική, «φυσική» οντότητα, ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, και η εθνική ταυτότητα, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση κοινωνικής ομοψυχίας και συνοχής. Οι εθνικές ιστοριογραφίες προέρχονται από αυτή την παράδοση και δίνουν έμφαση στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της. Στο σχολείο η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο». (σελ. 31)


Είναι φανερό ότι θεωρείτε ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι «κληρονομιά του ρομαντισμού του 19ου αιώνα [και δεν] αποτελεί «φυσική» οντότητα ανεξάρτητη από τον χρόνο και τον χώρο, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση εθνικής ομοψυχίας και συνοχής».

Φαίνεται ακόμη ότι δεν είσθε σύμφωνη με την έμφαση που δίνεται στο σχολείο «στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένειά της». Καθώς και στο γεγονός ότι «η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα., ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν τη συνέχεια στο χρόνο και στον χώρο».

Θα ήθελα ειλικρινά να μου λέγατε, αν η παράγραφος αυτή αναφέρεται θετικά ή αρνητικά στον τρόπο που το σχολείο αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά. Μιας και δεν το λέτε φανερά. Όμως αφήνετε να υπονοηθεί, ότι όλες αυτές οι ιδέες περί έθνους και εθνικής ταυτότητας αποτελούν σύμπτωμα που μας επιβλήθηκε από την «ρομαντική αντίληψη της ιστορίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Άρα ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές σύμφωνα με την οπτική γωνία τη δική σας και των υπολοίπων συνεργατών σας που συμμετέχουν στην συγγραφή του εν λόγω βιβλίου.

Να όμως που τόσο εγώ όσο και οι γενιές των παππούδων μου αλλά και των συμμαχητών και συνοδοιπόρων μου στους δρόμους των εθνικών αγώνων και στις προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ελληνικής τέχνης διαπνεόμεθα σε κάθε μας βήμα και προσπάθεια από αυτές ακριβώς τις ιδέες που καταγγέλλετε ως ξεπερασμένες και ευτελή ως φαίνεται προϊόντα μιας ξεπερασμένης πια ρομαντικής αντίληψης. Και μόνο μ’ αυτή την παράγραφο, μου ζητάτε να απαρνηθώ τον εαυτό μου, τη ζωή μου, τις ιδέες και το έργο μου. Και όχι μόνο από εμένα αλλά όπως αποδεικνύεται από τις πράξεις και τα έργα τους, ΟΛΟΥΣ σχεδόν τους νεοέλληνες, ανώνυμους και επώνυμους που από το 1821 έως σήμερα πίστεψαν ακριβώς σ’ αυτά που θεωρείτε ότι κακώς διδάσκονται σήμερα στο ελληνικό σχολείο. Άλλωστε αμέσως μετά διευκρινίσατε ότι «στις σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες για το εθνικό φαινόμενο η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής… Οι σύγχρονες θεωρήσεις (…) συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο» και παρακάτω αποκαλείτε «φανταστική κοινότητα» του έθνους που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση (ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τον όρο) υπαρκτών κοινών χαρακτηριστικών» και όλα αυτά τα προσφέρει «η εθνική ταυτότητα» (που ήρθε) «να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης».


«Καθώς διευρύνεται το σχετικά πρόσφατο ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το εθνικό φαινόμενο, η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής τα τελευταία χρόνια. Οι σύγχρονες θεωρήσεις, παρά τις σημαντικές διαφορές τους ως προς την προέλευσή τους, συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο και μπορούμε επομένως να κάνουμε την ιστορία της: πιο συγκεκριμένα η έννοια του έθνους όπως χρησιμοποιείται σήμερα διαμορφώθηκε ιστορικά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία των εθνών-κρατών (Noiriel 1991). Η εθνική ταυτότητα ήρθε να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης και να προσφέρει στα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών νέα βάση κοινωνικής συνοχής μέσα από τη δημιουργία της «φαντασιακής κοινότητας» του έθνους, που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση υπαρκτών κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών». (σελ. 31)

Γιατί τάχα πολύπλοκες εγκεφαλικές αναλύσεις για αυτονόητα γεγονότα, όπως είναι η συνεχής ανανέωση των μορφών της κοινωνικής συγκρότησης, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το έθνος αποτελεί μια «φανταστική κοινότητα»; Αλήθεια, τι θα πει αυτό; Το έθνος σε σχέση με την κοινωνία είναι η ψυχή σε σχέση με το σώμα. Κι εδώ είναι πιστεύω, το λάθος της σύγχρονης κοινωνικής επιστήμης, που επαγγέλλεσθε. Γιατί επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει μορφές και λειτουργίες που αφορούν την κοινωνία-σώμα και όχι το έθνος-ψυχή. Που δεν αναλύεται ούτε εξηγείται, γιατί όπως και τα φαινόμενα της θρησκείας και της τέχνης, ανάγεται στην μεταφυσική και στην υπέρβαση. Στο υπερλογικό και ανεξήγητο.

Αν και για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πέραν του γεγονότος ότι για την παμψηφία θα έλεγα των νεοελλήνων -ανωνύμων και επωνύμων- δεν αποτελούσε και αποτελεί μόνο ένα είδος θρησκευτικής πίστης (άκρως αντιεπιστημονικής βεβαίως για σας) υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ορισμένοι βασικοί άξονες του πνευματικού κόσμου των αρχαίων Ελλήνων κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν ως τις μέρες μας. Λ.χ. είναι πασίγνωστη η διάρκεια της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι όμως γνωστή η διάρκεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής μέσω των βασικών μουσικών κλιμάκων, που παρέμειναν αναλλοίωτες, καθώς οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι πέρασαν ατόφιοι στη Βυζαντινή μουσική με το νέο όνομα «ήχοι» κι από κει δια μέσου της αραβικής μουσικής και με καινούριο όνομα, «δρόμοι», δημιούργησαν το ρεμπέτικο τραγούδι από το οποίο προήλθε τόσο η σύγχρονη λαϊκή μας μουσική όσο και η έντεχνη-λαϊκή μουσική, μέσα στην οποία συνενώθηκε η μουσική με την ποίηση. Δηλαδή το φαινόμενο που χαρακτήριζε την αρχαία μουσική, δεδομένου ότι τότε με τον όρο «μουσική» εννοούσαν αποκλειστικά την σύζευξη Μουσικής και Λόγου.


Ένα άλλο σημαντικό δημιούργημα των αρχαίων, υπήρξε ως γνωστόν και η Δημοκρατία και μάλιστα η άμεση Δημοκρατία. Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους και σχεδόν έως σήμερα στην Ευρώπη κυριάρχησαν συστήματα συγκεντρωτικά, βασιλείες αυτοκρατορίες, δικτατορίες, σοσιαλιστικές εξουσίες. Η χώρα μας κατακτήθηκε για τέσσερις αιώνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Εν τούτοις και κάτω από αυτές τις καταλυτικές συνθήκες οι ελληνικές κοινότητες, μέσα και έξω από τον γεωγραφικό μας χώρο, κυβερνήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο. Οι κάτοικοι λ.χ. ενός χωριού εξέλεγαν τακτικά με καθολική ψηφοφορία την διοικητική και τη δικαστική τους εξουσία. Κι αυτό αντανακλάται στο Σύνταγμα της Επιδαύρου, μέσα στο οποίο ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι «τίτλοι ευγενείας». Άλλωστε αυτό το δημοκρατικό φρόνημα μπορούμε να πούμε ότι παραμένει έως σήμερα βασικό γνώρισμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.


Κι αυτό σε πείσμα των προσπαθειών των ξένων δυνάμεων να επιβάλουν τις γνωστές δυναστείες των Βαυαρών και των Γλύξμπουργκ. Γεγονός που αρνείσθε πεισματικά να παραδεχτείτε. Δηλαδή το γεγονός των συνεχών παρεμβάσεων των ξένων στην χώρα μας, που υπήρξαν πρόξενοι των μεγαλυτέρων εθνικών μας καταστροφών. Όπως της Μικρασιατικής, του Εμφυλίου, της Κύπρου και τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας.


Συμφωνώ μαζί σας στην παράγραφο της σελ. 33, ότι τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ένα έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορίες, μνήμες.

«Όπως χαρακτηριστικά δείχνουν οι παραπάνω έρευνες, τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται το έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορικές μνήμες. Τα πολιτισμικά αυτά κριτήρια, που θεωρούνται κοινά, προσδιορίζουν τον συμβολικό και τον φυσικό χώρο του έθνους. Οτιδήποτε διαφορετικό θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το έθνος και συνήθως απορρίπτεται. Έτσι τα έθνη έχουν προσδιοριστεί ιστορικά κατά κύριο λόγο μέσα από τις διαφορές τους από και σε σύγκριση με άλλα έθνη. Αυτή τη συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».

Όμως διαφωνώ με την άποψή σας πως «ό,τι είναι διαφορετικό, θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το Έθνος, συνήθως απορρίπτεται». Και ακόμα ότι «η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με κάθε τι έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».


Χωρίς ίσως να το θέλετε, φορτώνετε με αρνητικές ιδιότητες το Έθνος και την εθνική ταυτότητα, μιας και για να υπάρξουν κατά τη γνώμη σας, πρέπει πρώτον να ετεροπροσδιορισθούν και δεύτερον να «απορρίψουν» δηλαδή να κλειστούν στο καβούκι τους. Συμφωνούν άραγε αυτές οι διαπιστώσεις με το ελληνικό έθνος; (Για να αρκεστούμε στη δική μας ιστορική εμπειρία). Γιατί όλα τείνουν να αποδείξουν ότι ο,τιδήποτε καλό και θετικό έγινε ως τώρα, οφείλεται στο γεγονός ότι είχαμε και έχουμε ανοιχτές θύρες (τουλάχιστον ως προς τον πολιτισμό) και προς Ανατολάς και προς Δυσμάς όπως και προς Βορρά. Έτσι ό,τι υπήρξε και ό,τι υπάρχει, αποτελεί δημιουργική πρόσμιξη διαφόρων ιδεών και πολιτισμών, ακόμα και τρόπων ζωής.

Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων, οραματιζόταν την μεγάλη οικογένεια των Βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για την δική μας ελευθερία αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την ρομαντική άποψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι ως επί το πλείστον Έλληνες επαναστάτες, όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστούμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά.
Και γιατί δεν ρωτάτε και μας (όσους επιζήσαμε), που περάσαμε μέσα από το καμίνι της ξένης κατοχής, να σας πούμε από πού αντλούσαμε τη δύναμη και το θάρρος να αναμετρηθούμε ίσος προς ίσον με την τερατώδη Χιτλερική μηχανή θανάτου; Μονάχα με την σκέψη ότι στο βάθος είμαστε ανώτεροι από αυτούς! (Εξ άλλου σ’ αυτό μας βοηθούσε η μετατροπή των εχθρών μας σε μια συμπαγή μάζα αιμοδιψών βαρβάρων). Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απ’ αυτούς στον πνευματικό και πολιτισμικό κυρίως χώρο από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα έως τον Σολομό, τον Παλαμά και τον Καβάφη. Και όσοι είμαστε μορφωμένοι, το ηθικό μας ανάστημα έπαιρνε συνειδητά δύναμη απ’ αυτούς. Όσο για τους αμόρφωτους αλλά γενναίους, αντλούσαν δύναμη όπως οι αγωνιστές του ΄21 από τα «μάρμαρα». Αν όλα αυτά είναι «παραμύθια», τότε ό,τι υπήρξε θετικό και ξεχωριστό ως τώρα, ας πούμε ότι ήταν και είναι «παραμύθι». Τότε για ποιον λόγο θέλετε να το κατεδαφίσετε; Δεν ξέρετε ότι έτσι σκοτώνετε την ψυχή μας; Χάρη στην οποία είσθε κι εσείς σήμερα ελεύθερη;

Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν’ η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ’αυτή την πατρίδα -και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί, δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα…

Γι’ αυτό σας παρακαλώ και εύχομαι να λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν την μαρτυρία ενός ελεύθερου Έλληνα και να σταματήσετε αυτή την εκστρατεία, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ήδη δοκιμαζόμενο λαό μας.


Σας χαιρετώ,


Μίκης Θεοδωράκης



ΥΓ. Επειδή θεωρώ ότι με την απάντησή μου αυτή μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω ορισμένα ουσιαστικά επιχειρήματα στην προσπάθειά μου να διαφωτίσω όσο γίνεται πληρέστερα τον ελληνικό λαό για τα κίνητρά μου στον αγώνα που ξεκίνησα και συνεχίζω, είμαι υποχρεωμένος να την δημοσιεύσω στο διαδίκτυο, όπως έκανα έως τώρα, δεδομένου ότι τα ισχυρά ΜΜΕ προς το παρόν αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν στις απόψεις μου καταφεύγοντας ως συνήθως σε ύβρεις… Αυτό θα πει ελευθερία τύπου!