28 Μαρ 2011

ΛΙΒΥΗ, ΣΥΡΙΑ, ΙΡΑΝ, ΤΟΥΡΚΙΑ;

Η συμφωνία των χωρών μελών του ΝΑΤΟ να αναλάβει η συμμαχία τον βομβαρδισμό των δυνάμεων του Καντάφι (περί αυτού πρόκειται) οδηγεί σε κάποιους συνειρμούς για τη συνέχεια του γεωστρατηγικού σκοπού του πολέμου, που είναι η επέκταση της επικυριαρχίας των δυτικών δυνάμεων στις ισλαμικές χώρες.
Όπως και στην περίπτωση της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου, στη βάση κάποιου ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι δυτικές δυνάμεις προχωρούν σε διασταλτική ερμηνεία του ψηφίσματος και με τον αυτονόητο κυνισμό της διεθνούς πολιτικής επεμβαίνουν υπέρ της μιάς αντιμαχόμενης μερίδας στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας τη συντριπτική τους ισχύ για να διαλύσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος, κάτι που ίσως οδηγήσει στην πτώση αυτού του καθεστώτος χωρίς κανείς να ξέρει τι θα επακολουθήσει.
Αν το καθεστώς καταφέρει να μην καταρρεύσει, δυο κράτη θα δημιουργηθούν στη Λιβύη: Ένα πλούσιο σε πετρέλαιο με πρωτεύουσα τη Βεγγάζη και ένα φτωχό με πρωτεύουσα την Τρίπολη.

Ανεξαρτήτως των εξελίξεων στη Λιβύη, από όσα συμβαίνουν στις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, διαισθανόμαστε ότι αναπτύσσεται ένας ευρύτερος γεωστρατηγικός σχεδιασμός, ο οποίος περιλαμβάνει και άλλα κράτη, όπως τη Συρία, ακριβώς πριν τη σειρά του Ιράν.
Ο ρόλος της Τουρκίας είναι ένα ερωτηματικό, διότι αν πέσει η Συρία και το Ιράν για τον λόγο ότι η Δύση εξάγει και επιβάλλει τα "ανθρώπινα δικαιώματα" και τη "Δημοκρατία" σε χώρες με αυταρχικά καθεστώτα, για ποιον λόγο οι "σχεδιαστές" της Δύσεως δεν θα συμπεριλάβουν σε επόμενο στάδιο και την Τουρκία λόγω της Κουρδικής μειονότητας των είκοσι πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων στα ανατολικά της, η οποία παρά τον τεράστιο αριθμό των μελών της, στερείται το δικαίωμα του εθνικού προσδιορισμού;

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ.

Η Τουρκία επιταχύνει το μακροχρόνιο σχέδιό της να επεκταθεί εις βάρος των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ήδη επιχειρεί να διανείμει δικαιώματα ερευνών εντός της - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο - Ελληνικής Αποκλεισττκής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και με πολεμικό πλοίο επιβάλλει τη θέλησή της. Η Ελληνική αντίδραση περιορίστηκε σε διάβημα διαμαρτυρίας. Υπό τις παρούσες συνθήκες το διάβημα δεν απέχει πολύ από την αδράνεια και έτσι διαλαμβάνεται από την Τουρκική ηγεσία.
Δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια για άλλη "αδράνεια". Η κυβέρνηση οφείλει να διακηρύξει την ΑΟΖ, να συμφωνήσει με την Κύπρο για τα όριά της και να μεριμνήσει για την δημόσια επιδοκιμασία φιλικών κρατών.
Πιθανότατα η Τουρκία να αντιδράσει με αποστολή πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή, αλλά εξ αυτού δεν προκαλείται καμιά βλαπτική συνέπεια για την Ελλάδα, διότι το "νομικό τετελεσμένο" θα έχει ολοκληρωθεί. Ακόμα και αν η υπόθεση πάρει τον δρόμο του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, είναι βέβαιο ότι το όφελος της Ελλάδος θα είναι πολλαπλάσιο από τη βέβαιη απώλεια που θα προκαλέσει η "αδράνεια".-

21 Μαρ 2011

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ

Ο συνταγματάρχης Καντάφι πίστεψε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα μπορούσε να παραπλανήσει τα ισχυρά κράτη που πέτυχαν να εκδοθεί το Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την απαγόρευση των πτήσεων πάνω από τη Λιβύη και την προστασία των πολιτών.
Έτσι, αν και η κυβέρνησή του έσπευσε να ανακοινώσει συμμόρφωση και εκεχειρία, εν τούτοις «εθελοντές στρατιώτες», όπως οι εκπρόσωποι του καθεστώτος από αδεξιότητα αποκάλυψαν σε συνέντευξη τύπου, επιτέθηκαν στην Βεγγάζη. Αυτή ήταν η αφορμή που γύρευαν οι Γάλλοι για να αρχίσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Τo γιατί ήταν οι Γαλλικές δυνάμεις, οι οποίες ανέλαβαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, τόσο πριν όσο και μετά το Ψήφισμα, είναι προφανές. Η Γαλλική ελίτ περί τον Πρόεδρο Σαρκοζί βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να ενδυναμώσει τη γεωστρατηγική επιρροή και διεθνή δύναμη και απήχηση της Γαλλίας, δύναμη που είχε περιορισθεί από την υπέρμετρη αύξηση της Γερμανικής οικονομικής δυνάμεως. [Ας μην ξεχνάμε και την - παράπλευρη ωφέλεια - αυτονόητη εξύψωση της δημοτικότητας του Γάλλου Προέδρου, η οποία βρισκόταν στο ναδίρ…]
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εμβέλεια στρατιωτικών περιπετειών πάσης φύσεως είναι η επάρκεια των στρατιωτικών μέσων, την οποία πλην των ΗΠΑ, κανένα άλλο κράτος δεν διαθέτει. Γι’ αυτό η «εγκάρδια συνεννόηση» με το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν απαραίτητη. Άλλωστε η Βρετανο-Γαλλική στρατιωτική συνεργασία έχει ενταθεί από καιρό στον τομέα των πυρηνικών όπλων, ενώ οι δύο χώρες έχουν μακρύ παρελθόν αποικιοκρατίας και κοινής στρατιωτικής δράσεως στη Βόρειο Αφρική, κάτι που οι σημερινές ηγεσίες δεν έχουν ξεχάσει.
Ο «κρυφός» αλλά πρόδηλος σκοπός των κρατών που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη είναι αυτονόητος, δηλαδή η αλλαγή του καθεστώτος χωρίς αποστολή χερσαίων δυνάμεων, χωρίς θυσία ζωών στρατιωτών των δυτικών δυνάμεων.
Αν πετύχει ο πρόδηλος στόχος, θα έχουμε δυο συνέπειες. Πρώτα-πρώτα την εγκαθίδρυση ενός νέου καθεστώτος στη Λιβύη γύρω από τους εξεγερμένους της Βεγγάζης, που με ευκολία θα προχωρούσε σε αναδιάταξη των δικαιωμάτων αντλήσεως πετρελαίου και θα αποδεχόταν να χρηματοδοτηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες της «συμμαχίας» και να εξοφληθούν οι ανεξόφλητες απαιτήσεις των δυτικών εταιρειών από τα παγωμένα κονδύλια της Λιβύης σε διάφορες χώρες. Ταυτόχρονα, θα είχαμε μια συνεχή τάση εξεγέρσεως των φιλο-Κανταφικών φυλών που θα θίγονταν από τις εξελίξεις και μια αναπόφευκτη ενίσχυση των ισλαμιστών, ακόμα και των ακραίων στοιχείων.
Αν δεν επιτευχθεί ο παραπάνω κρυφός αλλά πρόδηλος στόχος, αναπόφευκτα η Λιβύη θα χωριστεί ντε φάκτο σε δυο κράτη, την Τριπολίτιδα, που θα περιλαμβάνει την Τρίπολη και τη Σύρτη, και την Κυρηναϊκή, που θα περιλαμβάνει τη Βεγγάζη και την προς Δυσμάς παραλιακή περιοχή της Κυρηναϊκής. Ερωτηματικό παραμένει αν τα Λιβυκά πετρέλαια, που βρίσκονται στη μέση, θα μοιραστούν ανάμεσα στα δυο κράτη ή αν θα τα πάρει η Κυρηναϊκή, που είναι η πιθανότερη εκδοχή.
Σ’ αυτή την περίπτωση η Τριπολίτιδα θα ήταν ο φτωχός συγγενής, τύπου Βορείου Κορέας και η Κυρηναϊκή ο πλούσιος συγγενής, που θα είχε στη διάθεσή της τις τεράστιες επενδύσεις της Λιβύης και της οικογένειας Καντάφι στο εξωτερικό.
Αλλά και οι δυο περιοχές θα ταλαιπωρούνταν από διαρκή αστάθεια και πολιτική αναταραχή και θα δοκιμάζονταν από την άνοδο του ισλαμιστικού εξτρεμισμού.
Πρέπει να σταθούμε στην ανάγκη να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη Λιβύη, να προστατευθεί ο κάθε άμαχος, να ανακουφιστεί ανθρωπιστικά η χώρα και να σταματήσει η αιματοχυσία.
Από τη δική της πλευρά η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει, μέσα από αυτές τις εξελίξεις, να επιτύχει να εξοφληθούν τα παλαιά και νέα χρέη του Λιβυκού δημοσίου προς τις διάφορες Ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη Λιβύη και να πετύχει την απομάκρυνση της Λιβυκής εξωτερικής πολιτικής ή της Κυρηναϊκής) από την Τουρκία και την αναγνώριση των δικαιωμάτων της νήσου Γαύδου στην ΑΟΖ. Ταυτόχρονα, η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει τις γεωστρατηγικές ανακατατάξεις που συμβαίνουν στην Μεσόγειο, να προβλέψει την σύγκρουση των Δυτικών συμφερόντων και του Ισραήλ με εκείνα της Τουρκίας και της Συρίας και να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις, που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από ευθείες γραμμές βάσης και να ανακηρύξει τις θαλάσσιες ζώνες της, που ενώνονται με την Κύπρο, εξουδετερώνοντας τις Τουρκικές αντιδράσεις. Όταν και αν αυτό επιτευχθεί, τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος θα λύνονταν εύκολα με έκδοση ενεργειακών ομολόγων μεγάλης αξίας, που θα αφορούσαν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται κάτω από τον βυθό της Μεσογείου, μέσα στα όρια της ΑΟΖ που προσδίδει στην Ελλάδα η αρχιπελαγική περιοχή της Δωδεκανήσου.
Προσοχή: Είναι εσφαλμένη η αποκομμένη αναφορά στο Καστελόριζο και τη Στρογγύλη σαν να μην είναι αναπόσπαστα τμήματα της Δωδεκανήσου, η οποία δεν απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο να θεωρηθεί ως ενιαία αρχιπελαγική περιοχή.-

Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Ο ΣΚΑΪ έφερε στη δημοσιότητα απόρρητο Αμερικανικό τηλεγράφημα του ιστότοπου Wikileaks, κατά το οποίο "στις 15 Φεβρουαρίου 2008 ο Θεόδωρος Πάγκαλος συνάντησε τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα. Ο σημερινός Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλά «αιχμηρά» και ανοιχτά στον πρέσβη Σπέκχαρντ για το θέμα των Σκοπίων λέγοντας ότι οι Μακεδόνες θα έπρεπε να χρησιμοποιούν όποιο όνομα θέλουν και ότι το θέμα της ονομασίας είναι γελοίο και καταστροφή από την αρχή..."
Καθώς οι αποκαλύψεις του Wikileaks διεθνώς θεωρούνται γνήσιες, πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο κ. Πάγκαλος όντως εξέθεσε αυτές τις απόψεις προς τον Αμερικανό Πρεσβευτή, αλλά τις απέκρυψε από τον Ελληνικό λαό.
Με αυτόν τον τρόπο ο κ. Πάγκαλος υπονόμευσε τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Επίσης, ο κ. Πάγκαλος κατηγόρησε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου με τα λόγια "το ΠΑΣΟΚ υποφέρει από φτωχή ηγεσία και κακές αποφάσεις της ηγεσίας. Ο Παπανδρέου είναι έντιμος και ευθύς, αλλά κακός στην επικοινωνία και όχι ηγέτης», υπονομεύοντας το ηγετικό προφίλ του κ. Παπανδρέου σε μια ξένη δύναμη, ενέργεια πολιτικά αθέμιτη.
Φαίνεται ότι εφτασε ο καιρός να ανανεωθεί το έμψυχο δυναμικό της παρούσας κυβερνήσεως!

18 Μαρ 2011

ΛΙΒΥΗ, ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΟΖ

Με έντονη προτροπή Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας, Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων δυνάμεων, με την αποχή Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να βάλει ένα τέλος στην αιματοχυσία στη Λιβύη. Γι' αυτό επιτάσσει την άμεση εκεχειρία κα το τέλος της βίας, την προστασία των πολιτών, των κατοικημένων περιοχών και της Βεγγάζης, αποκλείοντας παρουσία δύναμης κατοχής, επιβάλλει απαγόρευση των μη ανθρωπιστικών πτήσεων και αυστηροποιεί το εμπάργκο, ενώ ζητά τα παγωμένα περιουσικά στοιχεία του κράτους και των μελών του καθεστώτος Καντάφι να χρησιμοποιηθούν για το καλό των πολιτών της χώρας (άρα και για τη χρηματοδότηση των όποιων στρατιωτικών και ανθρωπιστικών επιχειρήσεων ).
Η ισορροπημένη αυτή απόφαση σηματοδοτεί την παύση των εχθροπραξιών και τη διάσωση των αντικυβερνητικών δυνάμεων, που έχουν επίκεντρο τη Βεγγάζη. Δεν αμφισβητείται άμεσα η κυριαρχία του καθεστώτος Καντάφι στο μεγαλύτερο τμήμα της χώρας και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή της Τριπολίτιδας, ενώ η αντιπολίτευση περιορίζεται στην Κυρηναϊκή και σε μιά μική έκταση στα σύνορα με την Τυνησία.
Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για τον χωρισμό της χώρας σε δυο κράτη, όπου στο ένα η ηγεσία του θα βρίσκεται υπό συνεχή διεθνή απομόνωση και πίεση, ενώ το άλλο θα παραμένει ανίσχυρο και έτοιμο να υπογράψει κάθε συμφωνία που θα του υποδειχθεί, χωρίς παράλληλα να έχει την δύναμη να ανακόψει την αναπόφευκτη ανάπτυξη μιάς ισλαμιστικής δυναμικής.
Εάν είχε επικρατήσει ολοκληρωτικά ο Καντάφι ή η αντιπολίτευση, οι Λίβυοι, χωρισμένοι φυλετικά από αιώνες, μη συνιστώντας ακόμα πραγματικό έθνος, θα ζούσαν σε μόνιμη αποσταθεροποίηση και ταραχή, διότι οι ηττημένοι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν να ανατρέψουν τους νικητές. Θα είχαμε, δηλαδή, ένα νέο Ιράκ. Τώρα, με δυο κράτη, η αποσταθεροποίηση θα είναι περιορισμένη και η εμβέλεια και τα περιθώρια να συγκρατηθεί η όποια ισλαμιστική ανάπτυξη στην Κυρηναϊκή θα είναι υπαρκτά. Εάν καταλαγιάσουν οι φυλετικές διαφορές και με οποιονδήποτε τρόπο βγει από το κάδρο ο Καντάφι, με τον καιρό, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξει δυνατότητα ειρηνικής επανενώσεως της χώρας και επανακαθορισμό των δικαιωμάτων στην εξόρυξη του πετρελαίου...
Η μακρά περίοδος αστάθειας στη Λιβύη και στη περιοχή εξυπηρετεί τα Ελληνικά συμφέροντα, διότι πριν την εξέγερση του Λιβυκού λαού η κυβέρνηση του Καντάφι, σε άμεση και εγκάρδια συνεννόηση με την Τουρκική κυβέρνηση, εφέρετο να είχε αποφασίσει να μην αναγνωρίσει την Ελληνική κυριαρχία στη νήσο Γαύδο και δεν αποδεχόταν σε όλη τους την έκταση τα δικαιώματα της Ελλάδος στις θαλάσσιες ζώνες νοτίως της Κρήτης.
Ήδη η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως και με πολεμικά πλοία τα αντίστοιχα δικαιώματα της Ελλάδος στις θαλάσσιες ζώνες της Δωδεκανήσου όσον αφορά το Καστελλόριζο, αλλά προς το παρόν έχασε την ευκαιρία της προωθούμενης συμφωνίας με το καθεστώς Μουμπάρακ να αλληλοαναγνωρίσουν ότι εφάπτονται οι ΑΟΖ τους.
Η αποσταθεροίηση στην Αίγυπτο και η πολιτική αδυναμία του όποιου καθεστώτος της Λιβύης δίνουν τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ να σχεδιάσουν από κοινού την εξασφάλιση των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδος με τέτοιο τρόπο ώστε η Ελλάδα να έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, όπως η Κύπρος έχει με το Ισραήλ, ώστε αυτή να είναι η δίοδος προς την Ευρώπη του Ισραηλινού φυσικού αερίου, που δεν θα περνά δηλαδή μέσα από θαλάσσιες ζώνες που ελέγχονται από την Τουρκία ή άλλη μουσουλμανική χώρα.
Είναι γνωστό και βέβαιο ότι σήμερα τα εθνικά συμφέροντα των τριών κρατών συμπίπτουν στο θέμα των θαλασσίων ζωνών και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους είναι θέμα ύψιστης και ζωτικής σημασίας και για τις τρεις.
Ειδικότερα για την Ελλάδα η μη θέσπιση αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που να συνορεύει με αυτήν της Κύπρου αποτελεί αιώνια γεωπολιτική και γεωοικονομική καταδίκη, η οποία πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία.
Ας σημειωθεί ότι εάν υπάρξει κοινός σχεδιασμός των τριών ενδιαφερομένων κρατών, η Αμερικανική και Ευρωπαϊκή σύγκλιση είναι άκρως πιθανή, με ό,τι αυτό σημαίνει.-