24 Οκτ 2008

Οι συνωμότες κοσμοκράτορες αυτόκλητοι σωτήρες της διεθνούς κοινότητας

Ηλία Σταματόπουλου, Δημοσιολόγου
www.sos.gr/stamatopoulos



Α. Ενιαίο και διαχρονικό το δόγμα του ηγεμονισμού των Η.Π.Α.

Με αφορμή την σύναξη και ανταλλαγή απόψεων, για την Αμερικανική Εξωτερική πολιτική στο διεθνές δίκτυο C.N.N. πέντε αστέρες, πρώην ΥΠ.ΕΞ. των Η.Π.Α. προ ολίγων ημερών, κρίνουμε σκόπιμο να προβούμε στην επισήμανση και ανάλυση μερικών σημαντικών στοιχείων, αλλά και παραμέτρων των λεχθέντων, αλλά και γενικότερα πώς κρίνουμε την άσκηση της διεθνούς πολιτικής των Η.Π.Α. σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι βετεράνοι υπουργοί, αν και πρεσβεύουν διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις – όσον αφορά την Διαδικασία και τους σχεδιασμούς και όχι φυσικά την ουσία του δόγματος για αυτοκρατορική παρουσία των Η.Π.Α. στο διεθνές στερέωμα, παρουσίασαν από κοινού τις ιδιαίτερες γνώσεις τους, προκειμένου να εξοπλίσουν σε επίπεδο ιδεών τον επόμενο νέο πρόεδρο των Η.Π.Α.

Σχεδόν και οι πέντε πρώην ΥΠ.ΕΞ Χ. Κίσσιγκερ (καθηγητής και μάγος-δημιουργός αθλίων και επαίσχυντων ιστορικών γεγονότων και μηχανορραφιών στον διεθνή στίβο) Τζέιμς Μπέικερ, Κόλιν Πάουελ, Γουώρεν Κρίστοφερ και Μαντλίν Ολμπράιτ υποστήριξαν, όπως ο νέος Πρόεδρος θα πρέπει να συνεχίσει την ίδια εξωτερική ηγεμονική πολιτική ανά τον πλανήτη, αλλά διαφοροποιημένοι κάπως σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο μέλλον. Ποια είναι όμως η σημερινή πραγματικότητα για την άσκηση πολιτικής των Η.Π.Α. στην διεθνή σκηνή.

Αντί να έχουν στήσει τις κλασσικές εδαφικές αποικίες –τακτική των περασμένων αιώνων– διασφαλίζουν και ισχυροποιούν τις γεωστρατηγικές τους θέσεις και την ηγεμονία τους με την εγκατάσταση Χερσαίων, Ναυτικών και Αεροπορικών βάσεων σε εκατό και πλέον χώρες του πλανήτου αυτόκλητα ως παγκόσμιοι χωροφύλακες (κατά παράβαση κάθε έννοιας και λογικής του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Οργανισμών).

Διαθέτουν (16) Υπηρεσίες Πληροφοριών, αλλά και Υπηρεσίες Διεθνούς Προπαγάνδας και οι οποίες χρήζουν καθεστώτα-κράτη και κυβερνήτες κατά το δοκούν και αντιστρόφως ανάλογα. Διαθέτουν δορυφορικά και λοιπά συστήματα, που γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στον πλανήτη και ενεργούν αναλόγως με τα δικά τους κριτήρια.

Το Αμερικανικό Ναυτικό αποτελεί την ναυαρχίδα μιας αυτοκρατορίας –νέας μορφής– σε Μεσόγειο, Ερυθρά Θάλασσα, Περσικό Κόλπο, Ινδικό ωκεανό και όπου άλλού κρίνεται απαραίτητο, με τα νέα δεδομένα.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο, η N.S.A και C.I.A. με εντολή του περίφημου και καθοριστικού C.F.R. (Συμβ. Εξωτερικών υποθέσεων ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ROCKEFELLER) έχουν στρατολογήσει ποικίλους καθηγητές, πανεπιστημιακούς και παραγωγούς ιδεολογικών νέων θεωρημάτων για την εμπέδωση διεθνώς, της παγκοσμιοποιήσεως, δηλαδή της (PAX AMERIKANA). Τα γνωστά κέντρα Διανόησης και Iδεών, όπως η Rand Corporation, (Λέσχη-Στρατηγείο των κατ’ εξοχήν Ιεράκων του Ηγεμονισμού) το Διεθνές Pεμπουπλικανικό Ινστιτούτο, το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ, ΔΙΕΘΝΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ, με πρόεδρο την Ολμπράιτ, και άλλα ομοειδή έχουν επιστρατευθεί στην ιδέα και το όραμα της παγκοσμιοποίησης.

Ομοίως γνωστοί αστέρες υπότροποι και οικότροφοι αυτών των κέντρων, από δεκαετίες, όπως ο Χάρολντ Μπράουν, ο Ζμπίγκιου Μπρεζίνσκυ, ο Φράνκ Καρλούτσι, ο Τζέιμς Ζλέσινγκερ, ο Σκόουκροφτ και άλλοι της ιδίας συνωμοταξίας, συνδράμουν προς αυτόν το σκοπό.

Η Παγκόσμια Ηγεμονική Αυτοκρατορία των Η.Π.Α. έχει καταστεί στόχος ζωής όλων αυτών των καταχθονίων εξουσιαστών, ερήμην και εν αγνοία φυσικά του αμερικανικού λαού.

Είναι πλέον γνωστό, ότι στην διεθνή σκηνή παίζονται σημαντικά και κερδοφόρα, πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια. Πολιτικά παιχνίδια, τα οποία διαμορφώνονται από τις γνωστές και άγνωστες διεθνείς λέσχες επιρροής, τα προαναφερθέντα ινστιτούτα παραγωγής ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ και σκοτεινών πολιτικών σεναρίων και σχεδίων.

Πολλά από αυτά υλοποιούνται στο ακέραιο και άλλα μερικώς, αναλόγως των εκάστοτε αντιδράσεων και αντιστάσεων από τα διάφορα κράτη, στα οποία προσπαθούν να τα επιβάλουν.

Η επιστημονικά σχεδιασμένη διεθνής προπαγάνδα παραπληροφόρησης, φασιστικού σκοταδισμού και σατανικών σεναρίων καθυποτάξεως και υποδουλώσεως όλων των λαών και εθνών –με δεδομένη την πολιτική, οικονομική και επικοινωνιακή εξουσία που διαθέτουν, σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά κυρίως και με τους πολιτικούς υπηρέτες τους, αργυρώνητους και μη, στο διεθνές στερέωμα– έχουν ως αποκλειστικό στόχο την ολοκληρωτική Άλωση των Εθνών και την οικονομική εκμετάλλευση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει ολόκληρος ο πλανήτης. Βεβαίως, την στιγμή αυτή τραγική για τον διεθνή καπιταλισμό και τις θεωρίες των Νεοσυντηρητικών, που επικρατεί το απόλυτο χάος στο οικονομικό κατεστημένο των Η.Π.Α., τις τραπεζικές και χρηματιστηριακές χρεοκοπίες της αγοράς, η απομυθοποίηση και αποσύνθεση της απόλυτης ελευθερίας των συναλλαγών του Νεοφιλελευθερισμού και Νεοσυντηρικού Συστήματος και με τις απορρέουσες διεθνείς οικονομικές ανακατατάξεις, ίσως η συντελεσθείσα «αρνητική» συγκυρία, με την παγκόσμια λαϊκή οργή επιβραδύνει τα σχέδια και τους στόχους των «κοσμοκρατόρων».

Β. Τα εθνικά μας ζητήματα αυτή τη στιγμή παίζονται στην διεθνή σκακιέρα, με ελάχιστες, αν όχι μηδαμινές ελπίδες επιτυχούς εκβάσεώς των. Και αυτό, διότι το Εθνικό Κέντρο προφανώς δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα των στιγμών και την κρισιμότητα των περιστάσεων.

Δεν αντιλαμβάνεται ότι διακυβεύονται τα εθνικά μας θέματα, όταν τα θέματα αυτά δεν τα χειρίζονται, έμπειρα, υπεύθυνα κατηρτισμένα και επαρκώς ενημερωμένα στελέχη των αρμοδίων υπηρεσιών, τα οποία να είναι σε θέση να προβάλλουν τις ελληνικές θέσεις. Και οπωσδήποτε η κατάστασις σαφώς δυσχεραίνεται, όταν παρά την δραστηριότητα αυτή της Τουρκίας, αντί να έχουμε αύξηση των σχετικών κονδυλίων προβολής των ελληνικών θέσεων στο εξωτερικό, να γίνονται περικοπές με συνέπεια την κάθετη πτώση της εθνικής διαπραγματευτικής μας ικανότητος στην διεθνή σκηνή.

Αυτή η απαράδεκτη έλλειψη γνώσεως, στοιχειώδους πολιτικής ψυχολογίας και παραγωγής στρατηγικών σχεδιασμών, στις διεθνείς σχέσεις, είναι αποτέλεσμα της απόλυτα ισοπεδωτικής και ολέθριας ενδοτικής πολιτικής, των πολιτικάντηδων και κατασκευασμένων προϊόντων της διεθνούς πολιτικής.

Η δημιουργία πυρήνων στρατηγικού σχεδιασμού, για την διαμόρφωση και εκπόρευση των εθνικών μας μηνυμάτων, στην διεθνή κοινή γνώμη κρίνεται καθοριστικής σημασίας για αυτή την εθνική υπόσταση του απανταχού Ελληνισμού.

Τρεις επισημάνσεις του Θουκυδίδη, αξίζουν ιδιαίτερης αξίας –άγνωστες βέβαια, στους ηγήτορες της ενδοτικότητας και αβελτηρίας, που δυστυχώς μας κυβερνούν καθ’ ό,τι διατηρούν στο ακέραιο την διαχρονική τους ισχύ, για την διακυβέρνηση του κράτους, αλλά και γενικότερα για τις διεθνείς σχέσεις.

Πρώτον: Το κράτος που ενδίδει συνεχώς, έστω και σε ασήμαντα πράγματα, θα υφίσταται συνεχώς πιέσεις, για περισσότερες υποχωρήσεις.

Δεύτερον: O μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τα ίδια ημών σφάλματα και όχι από τα σχέδια των εχθρών.

Και τρίτον: Όσο πιο πρόθυμο ένα κράτος ψυχολογικά φαίνεται ότι διάκειται στον πόλεμο, τόσο αποδυναμώνει τις ορέξεις του αντιπάλου για την διεξαγωγή του.

Κατά συνέπεια, ο Θουκυδίδης, θεωρούσε το Κράτος - Έθνος, ως τον κύριο παράγοντα, με ισχύ και ασφάλεια, σε ένα αναρχούμενο, όπως σήμερα, διεθνή περίγυρο. Η ισχύς κατά τον Θουκυδίδη, είναι η συνισταμένη όλων των εθνικών στοιχείων, ενός λαού, που μπορεί να δημιουργήσει δέος, σε κάθε αντίπαλο και αυτό, βεβαίως, με τη σημερινή ορολογία να λειτουργήσει ως παράγων αποτροπής οποιασδήποτε επιβουλής έξωθεν.

Και, κατά την ταπεινή μου άποψη, μεταφράζοντας και ερμηνεύοντας τα σημερινά δεδομένα, η ασθενής και ελλειμματική διεθνής θέση της Χώρας, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην δική μας εσωτερική παθογένεια.

Ο πυρήνας ΕΘΝΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ, αποτελεί την συνισταμένη, όλων των δυναμικών σταθερών αυτής της χώρας.


Ηλία Σταματόπουλου, Δημοσιολόγου
www.sos.gr/stamatopoulos

8 Οκτ 2008

Η προέλευσι των Τούρκων και η δημιουργία του Τουρκικού Κράτους

ΑΙΜΙΛΙΑΣ ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Τελευταίες ανασκαφές στην Μικρασιατική γη αποδεικνύουν, ότι την 3ην π.Χ. χιλιετίαν οι γηγενείς κάτοικοι έχουν ανεπτυγμένον τον Ελληνικόν πολιτισμόν στην Μικρά Ασία καθώς και εις τα παράλια του Αιγαιακού χώρου. Επιβεβαιώνεται και από αρχαίους ιστορικούς και συγγραφείς, αλλά και από νεωτέρους, όπως τον Μασπερώ, Λαγκράνζ, Μπαλάχ, Πελμάν, και άλλους.
Εις τον Καύκασον έδεσαν τον Προμηθέα, αλλά λυτρώνεται από τον Ηρακλή, είναι ο πρώτος Ελληνικός πολιτισμός.
Εις το προσκήνιον της ιστορίας τον 4ον μ.Χ. αιώνα εμφανίζονται οι Ούννοι με αρχηγόν τον Αττίλαν. Διασχίζουν τις ασιατικές στέπες σαν πολιορκητικός κριός, προκαλούν τον πανικό και φέρνουν την καταστροφή. Ιστορικοί πιστεύουν, ότι οι Κινέζοι τον 3ον αιώνα έκτισαν το Σινικόν Τείχος διά να προστατευθούν από τους προγόνους των.
Τον 5ον μ.Χ. αιώνα πρωτοεμφανίζονται εις την ιστορίαν μερικές αλταϊκές πολεμικές ομάδες. Μετά από μάχες φθάνουν στις στέπες γύρω από την Αράλη λίμνη εις την περιοχήν των Ούννων, την οποίαν έχουν εγκαταλείψει. Μία ομάδα προς την Βόρειον Κίνα. Οι Βαζαντινοί τους ονομάζουν Ευθαλίτες ή Λευκούς Ούννους, οι οποίοι το 425 νικούν τους Κουσάν και καταλαμβάνουν την Καμπούλ και την Βακτηριανή. Άλλη ομάδα αποσπάται και ακολουθεί τον δρόμον προς ανατολάς, του μεταξιού.
Εις την Αραβίαν το 610 μ.Χ. εμφανίζεται ο προφήτης Μωάμεθ (569-632 μ.Χ.) ως απεσταλμένος του Θεού, με την εντολήν να μεταδώση εις τους Άραβες την μονοθεϊστική αποκαλυπτική διδασκαλία του Μωαμεθανισμού. Το φυλετικό βεδουϊνιστικό σύστημα του πληθυσμού με το κήρυγμα του θεμελιωτού του Ισλάμ γίνεται νόμος, διέπει την συμπεριφορά των πιστών σε όλες τις θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις της ζωής. Πίστις εις τον Αλλάχ ως μοναδικό θεό, αναγνώρισι του Μωάμεθ ως τελευταίου προφήτου απεσταλμένον του Θεού και παραδοχή του Κορανίου ως Θείου Λόγου.
Αναπτύσσεται η εθνική συνείδησι και η εθνικιστική ιδεολογία. Η ενότητα του κράτους ευρίσκεται όχι εις την ομοιογένεια του πληθυσμού, αλλά εις την θρησκευτική ισλαμική ιδεολογία της κυριάρχου τάξεως. Οι διάδοχοι του Μωάμεθ εμπνευσμένοι Χαλίφες χρησιμοποιούν αυτό το μέσον διά να διαδώσουν τον μουσουλμανισμό έξω από την Αραβική Χερσόνησο και να συγκροτήσουν μία απέραντη αυτοκρατορία. Οι θρησκευτικές διαφωνίες εις το ισλάμ εμφανίζονται το 632 ευθύς αμέσως μετά τον θάνατον του Προφήτου. Τότε γεννιέται ο Σιϊτισμός εις θεολογικόν επίπεδον και δικαιολογούν τις διαφορές με τον Σουνιτισμόν. Τότε δημιουργούνται και οι πολλαπλές αιρέσεις πιστές εις το αυθεντικό Ισλάμ, εις το αληθινό μήνυμα του Προφήτου Μωάμεθ. Δημιουργούνται αμέτρητα μοναχικά Τάγματα: Αλεβήδων, Γαζήδων, Μεβλετήδων, Νοησεντίδων, Καλεντερίδων, Ροδοσταύρων, Σουφίδων εκ των οποίων μεγαλύτερα είναι των Μπεκτασίδων και Δερβισήδων.
Τον 9ον αιώνα μετά τις αναστατώσεις και εξεγέρσεις στις στέπες και εις την Κίνα παρουσιάζονται δύο ισχυρές πολεμικές ομάδες των Καρλούκων και των Σελτζούκων. Οι Καρλούκοι ανάμεσα εις τα Αλτάϊα και εις την λίμνη Μπαλκάη δέχονται τον Ισλαμισμό, ζουν ως σκηνίτες εις το Κινεζικόν Τουρκεστάν. Κάποιοι διώκονται από την δυναστεία Σόγκ της Κίνας και ξεχύνονται εις τις δυτικές στέπες. Η δυναστεία των Καραχανιδών είναι η πρώτη Ισλαμική δυναστεία εις την Κεντρική Ασία καταγομένη από τα νομαδικά φύλα Καρλαή. Η εδραίωσί των γίνεται με την συστηματική κατατρομοκράτησι του πληθυσμού, με συνεχείς επιδρομές, ερημώσεις και καταστροφές. Ο λαός απελπισμένος δέχεται την υποταγήν. Το 999 καταλαμβάνουν την Μποχάρα και ιδρύουν την αυτοκρατορία των Καραχανιδών. Ο ποταμός Ώψος αποτελούσε σύνορον με την αντίπαλον αυτοκρατορίαν που είχε αποσπάσει και το Αφγανιστάν.
Τον 10ον αιώνα ένα μεταναστευτικό κίνημα από την Ουραλιαλταϊκή οικογένεια επηρεάζει ολόκληρο τον Ισλαμικό κόσμο μέχρι την Αίγυπτο. Είναι οι Σελτζούκοι, οι οποίοι υπολογίζονται εις 5.000 άτομα. Μαχητικώς ορμούν εις την Περσίαν και όχι μακρυα της Αρμενίας ιδρύουν ισχυρόν κράτος. Επί του εγγονού του Σελτζούκ Τογρούλ Βέη αναλαμβάνουν την διοίκησι του Χαλιφικού κράτους της Βαγδάτης, όταν εις την Κωνσταντινούπολιν βασιλεύει ο Κωνσταντίνος Θ’ ο Μονομάχος (1042-1052). Από αυτή την θέσι επεκτείνουν την κυριαρχίαν τους εις τον Ισλαμικόν κόσμο. Γίνονται δεκτοί ως συμφιλιωταί των αιρετικών.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τις πρώτες συγκρούσεις με τους Σελτζούκους χάνει μέρος των Αρμενικών κτήσεων. Επί του διαδόχου του Τογρούλ Άλπ Αρσλάν πολυπληθή στίφη Σελτζούκων ενισχυόμενα από Έλληνας αιρετικούς (Παυλικιανούς, Νεστοριανούς) και από Συρίους αιρετικούς εισβάλλουν εις την Μικράν Ασία από την Αρμενία και καταλαμβάνουν όλο το ανατολικό τμήμα της Χερσονήσου. Ο Αυτοκράτωρ Ρωμανός Δ’ ο Διογένης (1067-1070) με δύο ένδοξες εκστρατείες απωθεί τους Σελτζούκους.
Εις την τρίτην εκστρατείαν το 1071 ο Σελτζούκος σουλτάνος Άλπ Αρσλάν συντρίβει τους Βυζαντινούς εις την μάχην του Μαντζικέρτ και ο ίδιος ο Αυτοκράτωρ συλλαμβάνεται αιχμάλωτος,. Είναι θανάσιμο το κτύπημα διά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Σελτζούκοι μετά την νίκη τους ιδρύουν δική τους αυτοκρατορία εις την Μικρά Ασία με πρωτεύουσα το Ικόνιο. Ένα μεγάλο μέρος Βυζαντινών μισθοφόρων προσχωρούν εις τους Σελτζούκους. Το 1078 καταλαμβάνουν την Δαμασκό, γίνονται κύριοι του Χαλιφάτου της Βαγδάτης και ο Αραβικός κόσμος γονατίζει από τους αγρίους αυτούς πολεμιστάς της στέπας.
Οι Σταυροφόροι εις την Μέση Ανατολή, που έχουν τυπικώς προορισμόν την απελευθέρωσι των Αγίων Τόπων, εις την πραγματικότητα να ανοίξουν εκ νέου το εμπόριον με την Ανατολή, ενισχύουν την θέσι των Σελτζούκων. Επιτρέπουν εις αυτούς να επεκτείνουν την κυριαρχίαν τους εις βασικά κέντρα του Μωαμεθανικού κόσμου. Εντυπωσιακή είναι η εγκατάστασι των Σελτζούκων εις την Μικρά Ασία. Κατορθώνουν, ό,τι δεν ημπόρεσαν οι Άραβες μουσουλμάνοι να κατακτήσουν, επέτυχαν αυτοί χάρις εις την πολιτικήν των και με πρωτόγονον σύστημα. Κερδίζουν τον αγανακτισμένο αγροτικό κόσμο από την βαρεία φορολογία των Βυζαντινών και τον μουσουλμανικό πληθυσμό από την αλληλοσφαγή και τον φανατισμό των αιρέσεων.
Το Σελτζουκικό κράτος είναι υπό την άμεσον επιρροήν των Ελλήνων Αιρετικών υπό όρους. Κρατούν τον Ελληνικό χώρο με το Βυζαντινό έμβλημα και τον σταυρό, τα Ελληνικά γράμματα και το νόμισμα, ένεκα τούτου επωνομάζονται Βασίλειον Ελληνικόν (Ρούμ Παδισαχλητί).
Δύο αιώνες αργότερον, τον 10ον μ.Χ. αιώνα εμφανίζεται στις στέπες της Μικράς Ασίας η φυλή των Ογιούζων. Γίνονται επικίνδυνοι τόσον διά την Κίνα, όσον και διά την Ινδία. Ένα διάστημα γνωρίζουν επιτυχία με την βοήθεια των Περσών και των Αράβων, αν και εξακολουθούν να ζουν νομαδικώς. Τον 11ον αιώνα εγκαθίστανται μονίμως στις Ανατολικές επαρχίες της Περσίας. Το παράξενον της πολεμικής αυτής ομάδος είναι ότι αποδέχονται την Ισλαμική θρησκεία, δεν απομονώνονται γλωσσικώς αλλά αυτοί επιβάλλουν την γλώσσαν τους.
Εις τις αρχές του 12ου αιώνος παρακμάζουν και εκφυλίζονται. Ένα μικρό τμήμα προωθείται εις το εσωτερικόν της Μικράς Ασίας και δημιουργεί το ισχυρόν σουλτανάτον με έδραν το Ικόνιον. Αυτοί είναι οι πρόγονοι των Τούρκων, οι οποίοι οικοδομούν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατακτούν το Βυζάντιον και απειλούν την Ευρώπην. Από τους Ογιούζ κατάγονται και οι Οσμανλήδες ή Οθωμανοί Τούρκοι. Είναι μία πολύ μικρή πολεμική ομάδα και ζουν νομαδικώς. Το 1224 κυνηγημένοι από τους Μογγόλους του Τζέκινς Χαν και αργότερον από τον περίφημον Τιμόρ Ταμερλάνο και αφού μείνουν δι’ ένα διάστημα εις την Αρμενία, φθάνουν εις την Μ. Ασία αναζητώντας χώρον εγκαταστάσεως διά τις 400 οικογένειες και τα κοπάδια τους.
Επί κεφαλής της ομάδος αυτής είναι ο Ερτογρούλ. Στρέφεται προς τα δυτικά της Μικράς Ασίας και ξαφνικά ευρίσκεται εις πεδίον σκληρής μάχης των Σελτζούκων μετά των Μογγόλων. Πηγαίνει με το μέρος των Σελτζούκων διά να προστατεύση το Σουλτανάτον του Ικονίου. Επί κεφαλής αυτών είναι ο Σουλτάνος Αλασδδίν. Πολεμά εις το πλευρόν τους και νικά τους Μογγόλους. Διά την νίκην των αυτή ως αμοιβή τον 13ον αιώνα παρέχεται τιμάριον εις την περιοχήν του Βιθυνικού Ολύμπου διά να βόσκουν και τα κοπάδια των, πλησίον του αρχαίου Δορυλαίου, το οποίον μετονομάζεται Εσκί Σεχίρ. Οι Σελτζούκοι τοποθετούν εις τα σύνορά τους ως φρουρούς, του τότε κράτους του Ικονίου με τους Βυζαντινούς, την πολεμική αυτή ομάδα μετά των οικογενειών των και τα κοπάδια των, κάτι ανάλογον με τους Ακρίτας του Βυζαντίου. Μετά την κατάρευσιν της Σελτζουκικής εξουσίας από τους Μογγόλους, διαλύεται το Σουλτανάτον του Ικονίου και το 1300 είναι η χρονολογία γεννήσεως του Κράτους των Οσμανλήδων ή Οθωμανών Τούρκων.
Ο πρωτότοκος υιός του Ερτογρούλ Οσμάν το 1326 διαδέχεται τον πατέρα του. Εις την μικρήν αυτή ομάδα των Ογιούζων δίδει το όνομά του και από τον 13ον αιώνα ονομάζονται Οσμανλήδες (Οσμάν ή Οθμάν) και Οθωμανοί. Το νέον κρατίδιον οργανώνεται από Βυζαντινό αξιωματούχο τον Κιοσέ Μιχαήλ διοικητήν οχυρού ο οποίος συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Οσμάν, γίνεται φίλος στενός και συνεργάτης, αφού εξισλαμίσθη. Εντός ολίγων ετών το ασήμαντον αρχικώς Εμιράτον γίνεται το ισχυρότερον Οθωμανικόν κρατίδιον εις την Μικράν Ασίαν και υποκαθιστά το Σουλτανάτον του Ικονίου.
Ο Οσμάν αναγνωρίζεται επισήμων διά διπλώματος ως υποτελής άρχων από τον Σουλτάνον του Ικονίου Αλασδδίν, και αυξάνει το Κράτος του γρήγορα. Η Φυλή του δεν εγκαταλείπει την νομαδικήν της ζωήν και συνεχίζουν τας επιθέσεις κατά γειτονικών περιοχών. Εις τα τέλη του 13ου αιώνος το Σουλτανάτον του Ικονίου αρχίζει να παρακμάζει, οι νομάδες εξεγείρονται και η εξέγερσις έχει θρησκευτικόν αιρετικόν χαρακτήρα.
Ο Ανδρόνικος Γ’ Παλαιολόγος προσπαθεί να σώση την Νίκαιαν. Οι Οσμανλήδες προλαμβάνουν αυτόν εμπρός εις την Χρυσούπολιν. Εκεί δίδεται το 1330 η σημαντικωτέρα μάχη μεταξύ Βυζαντινών και Οθωμανών. Προχωρούν προς τα δυτικά της Βιθυνίας και καταλαμβάνουν όλα τα Φρούρια γύρω από την Προύσαν. Τα στρατεύματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό τον αρχηγόν Μουζαλώνα το 1301 ηττώνται εις την μάχην της Νικαίας. Μετά την κατάληψιν της Νικαίας οι Οσμανλήδες παύουν τους επιθετικούς πολέμους, αδιαφορούν και διά τους Μογγόλους. Συγκεντρώνουν την προσοχήν των και τας βλέψεις των προς την παραλυμένην Βυζαντινήν Αυτοκρατορίαν και εις την αναδιοργάνωσιν του κράτους των.
Ο αδελφός του Οσμάν, ο Ορχάν Αλαντίν έχων το αξίωμα του Βεζύρη σχηματίζει μίαν σωματοφυλακήν από χριστιανούς αιχμαλώτους και άλλους σκλάβους αντιγράφων το σύστημα των Σουλτάνων της Αιγύπτου. Δημιουργεί δια πρώτην φοράν το Σώμα των Γενιτσάρων, το οποίον θα δημουργήση σπουδαίαν επίπτωσιν εις την ύπαρξιν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο πραγματικός οργανωτής του σώματος των Γενιτσάρων είναι ο Μουράτ Α’ (1359-1389) ο κατακτητής της Βαλκανικής Χερσονήσου. Από το 1362 αρχίζει η συστηματική στρατολόγησις χριστιανοπαίδων εις τας ευρωπαϊκάς επαρχίας της Αυτοκρατορίας διά του περιφήμου νόμου «ντεβσορμέ», δηλαδή Παιδομάζωμα. Τα παιδιά αυτά εκπαιδεύονται και λαμβάνουν Μουσουλμανικήν Οθωμανικήν ανατροφήν. Διέρχονται από το προκαταρκτικόν στάδιον και εν συνεχεία εις την Αυτοκρατορικήν Φρουράν ως δόκιμοι ή εξέρχονται εις τον πόλεμον μετά του Σουλτάνου. Τον 15ον αιώνα είναι 2.000, επί Σουλεϊμάν Α’ φθάνουν τας 12.000 και κατά τον 17ον αιώνα ανέρχονται εις 100.000 οι Γενίτσαροι. Τα παιδιά εις την ανακτορικήν ακολουθίαν είναι επιλεγμένα διά τα διανοητικά και σωματικά των προσόντα. Από αυτό το σώμα αναδεικνύονται και στελέχη της ανωτέρας Διοικήσεως και στρατιωτικής Ιεραρχίας του Κράτους. Έχει πολλούς πολιτικούς και στρατιωτικούς η Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τα τέλη του 17ου και το DNA των πολιτικών συνεχίζεται.
Ο τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελαμπή εις το οδοιπορικόν γράφει:
Τον 17ον αιώνα οι Γενίτσαροι δεν είναι το άνθος του Οθωμανικού Στρατού. Εκβιάζουν αδιακόπτως τον Σουλτάνον. Προτιμούν να μένουν εις την πόλιν και όταν τους στέλλουν εις τον πόλεμον στασιάζουν.
Επί κεφαλής της πολιτικής και στρατιωτικής ιεραρχίας είναι ο Μέγας Βεζύρης ο οποίος πρέπει να έχη αξιόλογον πνευματικήν μόρφωσιν. Δευτέρας τάξεως είναι ο κλήρος. Ο Αρχιμουφτής είναι ο επίσημος ερμηνευτής του Κορανίου και Ιερού Νόμου. Οι Οσμανλήδες αρχίζοντας από τον Σουλτάνον κατά σύστημα, υπανδρεύονταν γυναίκας από άλλας φυλάς ή είχον επιγαμίαν μετά σκλάβων Γεωργιανών, Ελληνίδων, Σερβίδων, Ουγγαρέζων. Αυτό αλλοιώνει εις σημαντικόν βαθμόν την αρχικήν τουρκικήν φυλήν των Οσμανλήδων από τα Αλτάϊα.
Τούρκος χρονογράφος, ο Άσικ Πασσά Ζαδέ, επίσης, γράφει διά την Σουλτανικήν Δυναστείαν ως καταγομένην απ’ ευθείας από τους Κινέζους. Η τουρκική Εγκυκλοπαιδεία «Ζωή» αναφέρει ότι είναι Μογγολικής καταγωγής. Νεώτεροι ερευνηταί υποστηρίζουν, ότι γενέτειρα των τούρκων είναι το Ρωσσικόν Τουρκεστάν, βασιζόμενοι εις Κινεζικάς πηγάς. Το ίδιον υποστηρίζουν και αι τουρκικαί πηγαί, ότι αφετηρία των είναι η κεντρική Ασία. Ανθρωπολογικώς εξεταζόμενοι επιβεβαιούται η μογγολική των καταγωγή.
Οι Σελτζούκοι Τούρκοι και Οθωμανοί Τούρκοι προερχόμενοι από το εσωτερικόν της Ασιατικής Ηπείρου έχουν κιτρίνην όψιν, με εξεχούσας παρειάς και το ανάστημα των Μογγόλων. Συν τω χρόνω ο τύπος αυτός υποχωρεί κατόπιν διασταυρώσεως και συμμείξεως μετά Γεωργιανών Κιρκασίων οικογενειών και κατόπιν μετά των γηγενών Ελλήνων δι’ αναγκαστικού τούτων εξισλαμισμού. Εις την σύγχρονον Ιστορίαν της Τουρκίας λόγω πολιτικών συμφερόντων ο Κεμάλ Ατατούρκ δημιουργεί «Επιτροπήν ερεύνης της τουρκικής ιστορίας». Επιχειρεί να παρουσιάση διά παρανοϊκών εθνογραφικών θεωριών τους Τούρκους ως εγκατεστημένους εις την Μικράν Ασίαν προ των Ελλήνων. Ότι είναι συγγενείς των Σουμερίων, των Χετταίων και άλλων Μικρασιατικών λαών. Αι ανασκαφικαί έρευναι ουδεμίαν αποδεικνύουν προϊστορικήν ύπαρξιν των Τούρκων εις την Μικράν Ασίαν, αλλά και ουδεμίαν συγγένειαν να έχουν μετά των Σουμερίων και των Χετταίων.
Κατά την Τουρκικήν Ιστορίαν μεγάλη είναι η αφομιωτική δύναμις του Ισλαμισμού. Κατορθώνουν χρησιμοποιούντες την μουσουλμανικήν θρησκείαν και γλώσσαν να απορροφήσουν διαφορετικά φυλετικά στοιχεία, το οποίον συμβαίνει και επί των ημερών μας. Μιμούνται την μέθοδον εξαπλώσεως του Ελληνικού Πολιτισμού κατά τους Αλεξανδρινούς χρόνους. Ο Αμερικανός ιστορικός Herbert Gibbon εις την μελέτην αυτού διά το Οθωμανικόν Κράτος γράφει:
«Εις τα εκατόν χρόνια τα οποία χωρίζουν τον Μουράτ Α’ από τον Μωάμεθ Β’ οι Οσμανλήδες, ως Φυλή, είναι από τας περισσότερον ποικίλας και δυνατάς «ράτσας», τας οποίας εγνώρισεν ο κόσμος από τους χρόνους των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Τάταροι, Μογγόλοι, Κιρκάσιοι, Γεωργιανοί, Πέρσαι, Σύριοι, Άραβες, φυλαί αι οποίαι ανεμιγνύοντο μετά των Οσμανλήδων του καιρού του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Τότε όλος ο κόσμος εστέναζεν».
Ο Άγγλος καθηγητής Γλάσδτων αναφέρει: «Από την πρώτην ημέραν κατά την οποίαν εισήλθον εις την Ευρώπην οι Τούρκοι, το πρώτον δείγμα της ανθρωπότητος το οποίον έδειξαν ήτο η μεγαλυτέρα έλλειψις ανθρωπισμού. Οπουδήποτε και αν μετέβησαν μία πλατεία κηλίς αίματος δεικνύει τα ίχνη της διελεύσεώς των και εις όλην την έκτασιν της κυριαρχίας των ο πολιτισμός εξηφανίζετο».
Ο Κλεμασνώ συμπληρώνει: «Εις όποιαν χώραν εγκαθιδρύθη τουρκική κυριαρχία εσημειώθη μείωσις της υλικής ευημερίας, υποβάθμισις και καταστροφή του πολιτισμού».
α) Το όνομα Οθωμανός δεν είναι ούτε θρησκευτικόν, μήτε εθνολογικόν, όπως πολλοί συγχέουν μετά του Μωαμεθανός. Είναι όνομα δυναστικόν το οποίον σημαίνει τον υπήκοον του Κράτους, το ιδρυθέν υπό του Οσμάν ή Οθμάν, εξ ου και Οθωμανοί. Οι Οθωμανοί λέγονται και Τούρκοι από τον πρώτον πυρήνα του κράτους των Ογιούζων, καθώς και ο Οσμάν, ήσαν Τούρκοι. Επομένως Οθωμανόν ή Τούρκον δεν ημπορούμεν να καλούμε πάντα Μωαμεθανόν. Π.χ. Μουσουλμάνοι της Θράκης εις το θρήσκευμα Μωαμεθανοί, όχι όμως όλοι Τούρκοι.
α) Αγριάνες (Πομάκοι).
β) Αθίγγανοι, και
γ) Τουρκογενείς και Τουρκοφανείς, εξισλαμισθέντες.
Οι Οσμανλήδες είναι «φύλον μεικτόν» από Ανατολοτούρκους και Τουρκομογγόλους της κεντρικής Ασίας, διαφορετικής καταγωγής και έχοντες ως σύνδεσμον την θρησκείαν και την γλώσσαν εδημούργησαν την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν.
Τα τουρκικά φύλα τα οποία φθάνουν εις την Μικράν Ασίαν έχουν διάφορα ονόματα. Σελτζούκοι, Τουρκομάνοι, Οσμανλήδες, μικραί πολεμικαί ομάδες κουβαλούν μαζύ των τα κοπάδια και τας γυναίκας των. Ο Γερμανός καθηγητής R. Fitzner γράφει, ότι ο τουρκομογγολικός τύπος σπανίως απαντά σήμερον. Ο Lushon εις σπουδαιοτάτας εθνογραφικάς μελέτας εις την Μικράν Ασίαν γράφει: «Οι λεγόμενοι Τούρκοι είναι ελάχιστοι. Ο μεγαλύτερος όγκος χαρακτηριζόμενος ως Τουρκικός ή Οθωμανικός αποτελεί λαόν Ανατολικόν Μικρασιατικόν κατόπιν βιαίου εξισλαμισμού των γηγενών».
Το όνομα Τούρκος μέχρι τον παρελθόντα αιώνα απεστρέφοντο οι Οθωμανοί, ξεχωρίζοντες τους εαυτούς των από τους βαρβάρους τουρκικούς ή τουρκομανικούς λαούς. Σήμερον Τούρκους εννοούμεν από πολιτικής απόψεως τον λαόν ο οποίος συνεκεντρώθη εις την Μικράν Ασίαν και την χώραν των ονομάζομεν Τουρκίαν. Εις την Μικράν Ασίαν είναι ξένοι. Κρατούν τα όπλα και επιβάλλουν την κυριαρχίαν των. Την Πατρίδα των πρέπει να αναζητήσουν εις την μακρυνήν Ανατολήν, εις το Τουρκεστάν και πέραν αυτού. Η κατάστασις αυτή επικρατεί μέχρι της εποχής της Γαλλικής Επαναστάσεως 1798. Τότε προβάλλεται η αρχή των εθνοτήτων και μερικοί από τους λαούς εις τους οποίους εκυριάρχουν οι Οσμανλήδες Τούρκοι, αποκτούν εθνικήν συνείδησιν και διεκδικούν την εθνικήν των ανεξαρτησίαν, οι Έλληνες πρώτοι και άλλοι λαοί της Χερσονήσου του Αίμου. Μετά το 1826 ευρίσκονται εις μίαν μεταβατικήν περίοδον, όπου η Τουρκία δεν ανήκει, ολότελα, ούτε εις την Ανατολήν, μήτε εις την Δύσιν, νοιώθουν να τρέμει η γη κάτω από τα πόδια των. Διέρχονται μεγάλην κρίσιν εθνικής ταυτότητος καθ’ όλον το δεύτερον ήμισυ του 19ου αιώνος και τας αρχάς του 20ου αιώνος.
Το 1940 ο Ραγκήπ Βέης εγγονός του διασήμου Βεζύρη Αλή Πασσά δημοσιεύει εις την Εφημερίδα «Revvue de Paris» μακροσκελέστατον υπόμνημα με τον τίτλον «Πολιτική Διαθήκη …», «… συρραξεις επήλθον μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών οι οποίες κατεστάλησαν, αλλά είναι προσωρινό μέτρο, διότι δεν εκλείπει ο μεταξύ κατακτητών και κατακτηθέντων προαιώνιος ανταγωνισμός … δεν θα παύσουν οι διαφορές και διαστάσεις. Η ποικιλία των συμφερόντων των διαφόρων φυλών θα προκαλέση αργά ή γρήγορα τον διαμελισμόν … Η Μουσουλμανική μερίδα του Οθωμανικού λαού απορροφάται στις υπηρεσίες της κυβερνήσεως ενώ οι άλλοι πληθυσμοί επιδίδονται σε διάφορα επαγγέλματα και συγκεντρώνουν πλούτο. Αυτό συντελεί στο να υπερέχουν αυτοί ολεθρίως των Μουσουλμάνων … ο Μουσουλμανικός πληθυσμός ελαττούται καταπληκτικώς …, αν γίνη απογραφή πληθυσμού θα παρατηρηθή ελάττωσις των Μουσουλμάνων και εκπληκτική αύξησις των Χριστιανών εντός δεκαετίας. Η Ιστορία πολλά παραδείγματα αναφέρει, κατακτηταί απερροφήθησαν από τους κατακτηθέντας … Πρέπει οι Μουσουλμάνοι μιμούμενοι τους Χριστιανούς να επιδωθούν εις την γεωργίαν, το εμπόριον, την βιομηχανίαν, τις τέχνες. Μόνον η εργασία είναι διαρκές κεφάλαιον. Κάθε νέα επανάστασις επιβεβαιώνει αυτό, οι ομόθρησκοι αποβλέποντες δίκαια θα μιμηθούν τους Χριστιανούς».
Μετά την ήτταν της Τουρκίας κατά τον Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον με την απώλειαν του Ιράκ, της Παλαιστίνης και της Συρίας διατηρούνται ανέπαφα τα Μικρασιατικά εδάφη μαζύ και την Ανατολική Θράκη. Την περίοδο αυτή υπάρχουν τρεις διαφορετικές Ενώσεις: Των Οσμανλήδων, των Πανισλαμιστών και των Παντουρκιστών, εκφράζουν την ιδεολογικήν των διάστασιν, και δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι θέλουν. Η δυνατωτέρα Ένωσις είναι ο Παντουρκισμός. Το επίσημον κράτος στηρίζει τον Πανισλαμισμόν, ο οποίος είναι καθαρά θρησκευτική διάκρισις. Ο Μιδάντ Πασσάς εισηγείται να μετατραπή η Οθωμανική αυτοκρατορία εις Ομοσπονδία Εθνικών Κοινοτήτων και όλοι να προβάλλουν ως αρχήν τον Παντουρκισμόν.
Οι εθνικές διεκδικήσεις και η προετοιμαζομένη εξέγερσι των λαών της Βαλκανικής, οδηγεί τους εκπροσώπους του Κόμματος «Ένωσις και Πρόοδος» του Ενβέρ Ταλαάτ εις την απόφασιν του Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης τω 1911 με τους Νεοτούρκους. Οι Νεότουρκοι αποφασίζουν να δημιουργήσουν πατρίδα διά τις τουρκικές ορδές και τους περιφερομένους κατακτητάς ομοθρήσκους και πρώτον να εκκαθαρίσουν τον χώρον της Μικράς Ασίας. Εφαρμόζουν τον βίαιον εξισλαμισμόν των υποδούλων πληθυσμών με φοβερά αντίποινα εις τους αντιδρώντας.
Οργανώνουν την «Γενοκτονίαν» 1,5 εκατομμυρίου των Αρμενίων, την σφαγήν και τον ξερριζωμόν δύο εκατομμυρίων Ελλήνων από την Μικρασιατικήν γην. Αυτοί οι λαοί είχον εθνικήν συνείδησιν και δεν ήτο δυνατόν να εξισλαμισθούν, και όσοι βιαίως εξισλαμίσθησαν παραμένουν ακόμη κρυπτοχριστιανοί και ο πληθυσμιακός των αριθμός είναι σημαντικός.
Ο Τζώρτζ Χόρτων, Γενικός Πρόξενος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής εις την Εγγύς Ανατολήν ζη εκ του σύνεγγυς τα γεγονότα και τα περιγράφει εις το βιβλίον του «η Μάστιγα της Ασίας». «Οι Νεότουρκοι καταρτίζουν με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιον εξοντώνσεως των υποδούλων λαών. Ανοίγουν ένα δρόμο γεμάτο αίμα, δάκρυα και κραυγές απελπισίας. Ο διωγμός των Ελλήνων και Αρμενίων αρχίζει αμέσως με ιδιαίτερον ζήλον. Οι κηφήνες βάλθηκαν να εξοντώσουν τις εργάτιδες μέλισσες σκοτώνοντάς τες».
Οι Σουλτάνοι διατηρούν το θεοκρατικόν απολυταρχικόν καθεστώς, έχουν την ιδιότητα του πολιτικού Ηγεμόνος (Πάντι Σάχ) και του θρησκευτικού αρχηγού (Χαλίφου). Τω 1922 ο Κεμάλ Μουσταφά Πασσάς ή όπως τον αποκαλούν Κεμάλ Αττατούρκ (πατέρα της Τουρκίας) εκθρονίζει τον Σουλτάνον και ανακηρύσσει την Τουρκικήν Δημοκρατίαν, της οποίας γίνεται πρώτος Πρόεδρος. Επιφέρει μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, και υποχρεώνει την ευρωπαϊκήν περιβολήν εις όλους τους κύκλους. Καταργεί τα ιεροδιδασκαλία, την καλύπτρα των γυναικών, το «φέσι» των ανδρών, καταργεί τα πολυάριθμα Μοναχικά Τάγματα, και απαγορεύει την πολυγαμίαν. Εισάγει τον Ελβετικόν Αστικόν Κώδικα εις την θέσιν του Σεριέτ, του ιερού νόμου του Ισλάμ. Αντικαθιστά το Αραβικόν Αλφάβητον διά του Λατινικού. Συνάπτει Σύμφωνον Ελληνοτουργικής Φιλίας μετά του Ελευθερίου Βενιζέλου, ότι η συνεργασία μεταξύ των λαών είναι προϋπόθεσις ειρηνικής διαβιώσεως και προόδου, αφού προηγουμένως εξόντωσεν τον Μικρασιατικόν Πληθυσμόν, και το 1934 υπογράφει το Βαλκανικόν Σύμφωνον. Από το 1920 η Τουρκία πορεύεται προς τον Ευρωπαϊσμόν, αλλά Ευρωπαϊκή χώρα δεν γίνεται, ούτε και θα γίνη ποτέ.

Αιμιλία Λαδοπούλου
Ερευνήτρια Θρακικής Ιστορίας
15-3-2007


Η ανωτέρω μελέτη εδημοσιεύθη εις το τριμηνιαίον περιοδικό
-Ο ΛΟΓΙΟΣ ΠΑΝ- 2007-2008




Βιβλιογραφία:
1. Γεωργίου Σκαλιέρη «Λαοί και φυλαί της Μικράς Ασίας».
2. Περικλέους Ροδάκη «Ο γόρδιος δεσμός των εθνοτήτων».
3. Laurent Chabry – Annie Chabry “Οι μειονότητες εις την Μέσην Ανατολήν».
4. Ελευθερίου Παπαγιάννη «Η εξολόθρευσις της Ελληνικής ομογενείας και η Τουρκική κατά της Ελλάδος επιβουλή».
5. Περικλέους Ροδάκη «Θράκη, Θράκες και Θράκες Μουσουλμάνοι».
6. Ιωάννου Μάζη «Γεωπολιτική. Η θεωρία και η πράξη».
7. George Horton «Η κατάρα της Ασίας (ή Μάστιγα της Ασίας)».
8. Α. Α. Πάλη «Σελίδες από τη ζωή της παλιάς Γενιτσαρικής Τουρκίας».
9. Εγκυκλοπαιδεία «Πάπυρος Larousse Britannica».
10. Μεγάλη Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

(Ηπειρωτών, Μακεδόνων και Θρακών)

­­­­­­­­­­­­­­­­___________________________________________________________

ΑΙΜΙΛΙΑΣ Α. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ



Ομιλία σε εκδήλωση της Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων την 23η Μαϊου 2008 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, με ομιλήτρια την Αντιπρόεδρο της Ενώσεως κ. Αιμιλία Λαδοπούλου.


Επίκαιρο θέμα το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Η Μακεδονία γεωγραφικά κατά την αρχαιότητα καλύπτει όλο το έδαφος της σημερινής Μακεδονίας και μέρος της Σερβίας μέχρι το σημερινό Τιτο Βελες. Στους βυζαντινούς χρόνους οι περισσότεροι συγγραφείς θεωρούν ως Μακεδονία και το μεγαλύτερο τμήμα της Αλβανίας καθώς και την Β. και Ν. Θράκη. Στους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας, Μακεδονία ονομάζεται η περιοχή από τον Όλυμπο και το Αιγαίο Πέλαγος έως επάνω από την Αχρίδα και την Πρέσπα, την Στρώμνιτσα και το Μελένικο και από την Πίνδο έως τον Νέστο.

Η ετοιμολογία του όρου «Μακεδών», προέρχεται από το «μακος», «μηκος», «Μακεδνός», που σήμαινε μακρύς, υψηλός άνθρωπος, με αυτή την ονομασία αναφέρεται στον Ηρόδοτο. Ο όρος «Μακεδονία» δηλώνει αρχικά την χώρα που κατοικείται από τους Μακεδόνας και αργότερα ως η χώρα της δυναστείας των βασιλέων των Μακεδόνων. Εννοιολογικά, συναρτάται με την φυλή που κατοικεί στο συγκεκριμένο χώρο. Από εθνολογικής πλευράς ο όρος «Μακεδών» και με βάση την ιστοριογραφία και την αρχαία ελληνική γραμματεία είναι προσδιοριστικό επίθετο του όρου «Έλλην». Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο απέκτησε και χαρακτήρα τοπωνυμικό, υποδηλώνοντας όχι μόνον φυλετική καταγωγή, αλλά και τον τόπο προέλευσης. Ο Απόστολος Παύλος ομιλεί στους Φιλίππους, Θεσ/νίκη και Βέροια προς Έλληνας στην Ελληνική γλώσσα, πολύ πριν εμφανισθούν οι Σλάβοι. Στην Ελληνική, επίσης, γλώσσα γράφει και τις θεόπνευστες Επιστολές του.

Η μεγάλη ακμή του Μακεδονικού Πολιτισμού, αρχίζει κυρίως από τον 4ο αι. π.Χ. επί βασιλέως Φιλίππου του Β’, ο οποίος θέτει τις βάσεις της Μακεδονικής κοσμοκρατορίας και ο υιός του Αλέξανδρος ο Μέγας μεταλαμπαδεύει τα φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Εκπολιτίζει τους βάρβαρους λαούς και ο Ελληνισμός γίνεται Παγκόσμιος με την διδαχή των γραμμάτων, των τεχνών και την εξάπλωση του πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδος.

Κατά τον ιστορικό Πολύβιο, η Μακεδονία ήταν ανέκαθεν και παραμένει ο προμαχώνας της Ελλάδος. Οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες για την Μακεδονία δίδονται από τον Όμηρο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει «αυτοί που κατάγονται από τον Περδίκκα είναι Έλληνες». Η ιστορία των Μακεδόνων μαρτυρείται στα αρχαία νομίσματα, από τα οποία αντλούν πολλές πολύτιμες πληροφορίες πολιτικού, κοινωνικού, θρησκευτικού, καλλιτεχνικού περιεχομένου. Ομοίως και από τις χιλιάδες επιγραφές στα Ελληνικά.

Η διατήρηση της γεωγραφικής ακεραιότητος και της εθνολογικής ταυτότητος της Μακεδονίας, υπήρξε αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων σε όλες τις περιόδους του ιστορικού της βίου. Η στρατηγική της θέση μεταξύ Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης, αποτελούσε και αποτελεί σημαντικό ερεθισμό για διεκδικήσεις.

Τον 7ο αι. μ.Χ. κατά την βυζαντινή περίοδο έρχονται οι Σλάβοι και εγκαθίστανται στον διοικητικά προσδιοριζόμενο χώρο «Θέμα της Μακεδονίας». Στην περιοχή πλησίον της σημερινής πόλης των Σκοπίων κατά την αρχαιότητα βρισκόταν η πόλη Σκόποι ή Σκούποι, όπως αναφέρει ο Λίβιος ο Πτολεμαίος, αργότερα η περιοχή αυτή ονομάσθηκε Δαρδανία και οι κάτοικοι Δάρδανοι. Ο Δάρδανος, κατά την μυθολογία ήταν υιός της Ηλέκτρας θυγατέρας του Άτλαντα. Να λοιπόν ποια είναι η καταγωγή των Σκοπιανών, γιατί δεν ονομάζουν την χώρα τους Δαρδανία και είκείνοι να λέγονται Δάρδανοι και την περιφρονούν;

Ο γεωγραφικός χώρος της ιστορικής Μακεδονίας με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913 διαμερίζεται σε τρία κράτη. Η Ελλάδα έχει τον γεωγραφικό χώρο που της αποδόθηκε με βάση την σύνθεση του πληθυσμού, γιαυτό και θεωρεί τα σύνορα της σταθερά και απαραβίαστα. Το 1924 στην Συνδιάσκεψη των κομμουνιστικών κομμάτων στην Μόσχα, λαμβάνουν την απόφαση δημιουργίας Ανεξάρτητου Μακεδονικού Κράτους, με σκοπό την έξοδο στην Μεσόγειο. Την απόφαση αυτή αποδέχονται και οι Έλληνες εκπρόσωποι του Κ.Κ. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1944 ο στρατάρχης Τίτο αγωνίζεται για να αποκτήσουν έξοδο οι Γιουγκοσλάβοι στο Αιγαίο. Είναι ο πρώτος που δίνει στα Σκόπια το όνομα «Μακεδονία» και το νέο αυτό κρατικό μόρφωμα το ονομάζει «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» μέχρι της διαλύσεως της Γιουγκοσλαβίας το 1991. Από το 1998 η πόλη των Σκοπίων είναι πρωτεύουσα του κράτους των Σκοπίων, το οποίο αναγνωρίζεται τον Απρίλιο του 1993 από τον ΟΗΕ με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η πρόθεση του Τίτο να ονομάσει τα Σκόπια «Μακεδονία» είναι κατακτητική. Αυτό επιβεβαιώνεται από τηλεγραφική εγκύκλιο με αριθ. 868014/26-12-1944 του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Στεττίνιους προς τους Αμερικανούς διπλωματικούς και προξενικούς αξιωματούχους, αναφέρει το υπουργείον Εξωτερικών των ΗΠΑ. Επισημαίνει με ιδιαίτερη ανησυχία τις επιττινόμενες διαδόσεις προπαγάνδας, καθώς και τις ημιεπίσημες δηλώσεις για μια αυτόνομη Μακεδονία. Με το ενδεχόμενο το προβαλλόμενο κράτος να περιλαμβάνει και Ελληνικά εδάφη και συνεχίζει: Η κυβέρνηση θεωρεί το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός Μακεδονικού Έθνους ή μιάς μακεδονικής πατρίδας ή μιάς μακεδονικής συνείδησης, ως αδικαιολόγητη δημαγωγία, αφού καμμιά από τις οντότητες αυτές δεν εκπροσωπεί ούτε εθνική, ούτε πολιτική πραγματικότητα, παρά μόνον κάθε μια αποβλέπει στην παρούσα αναβίωσή της, σαν ένα πιθανό πρόσχημα για επιθετικές προθέσεις εναντίον της Ελλάδος.

Θα ήταν εγκληματική η παράλειψη της κολοσσιαίας εθνικής προδοσίας με το όνομα -Μακεδονία-. Από ομολογία του ίδιου του πρωταγωνιστού στο Ελληνο-Αμερικανικό λόμπι του κυρίου Κρις Σπύρου, πρώην Βουλευτού των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και πρώην Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Νιου Χαρσαϊρ ΗΠΑ.

Στην ομιλία του σε εκδήλωση Συλλόγων Παπάγου, η αποκάλυψη της αλήθειας είναι συγκλωνιστική. «Αποφάσισα να τα πω «χύμα» γιατί βαρέθηκα να ακούω να με ρωτούν οι συμπατριώτες μου Έλληνες: Γιατί εσείς οι Ελληνοαμερικανοί αφήσατε τον Τζορτζ Μπούς τον πρεσβύτερο να ονομάσει τα Σκόπια ως Μακεδονία; Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Στις 16 Δεκεμβρίου 1991 το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για το νοτιότερο άκρο της Γιουγκοσλαβίας που μπορεί να εμπεριέχει «εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον». Στις 13 Απριλίου 1992 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής, καλεί σε σύσκεψη το Συμβούλιο των Ελλήνων Πολιτικών Αρχηγών να πάρει θέση για την ονομασία και την αναγνώριση των Σκοπίων ως νέο κράτος. Ο Πρέσβυς παρά τω Προέδρω Πέτρος Μολυβιάτης δίδει στα μέσα πληροφόρησης το επίσημο ανακοινωθέν των Αρχηγών: «Η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνον εάν τηρηθούν και οι τρείς όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία». Στις 27 Ιουνίου 1992 οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψηφίζουν ομόφωνα το αυτό με τις Ελληνικές θέσεις. Στις 3 Οκτωβρίου 1992 ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ δηλώνει: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Λίγες ημέρες μετά αρχίζει ένας μαραθώνιος αγώνας, πιεστική προσπάθεια της απερχόμενης Κυβέρνησης Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Εκείνη την εποχή, λέει ο Κρις Σπύρου, είχα την ιδιότητα του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος στην Πολιτεία του Νιου Χαμσαϊρ του νεοεκλεγμένου Προέδρου Αμερικής Μπιλ Κλίντον στην ίδια Πολιτεία. Στόχος ήταν να μη μπορέσει η Κυβέρνηση Μπους, πριν από την λήξη της θητείας της, να επηρεάσει τους Ευρωπαίους. Με σκληρή προσπάθεια και με την βοήθεια του Μαϊκλ Δουκάκη και άλλων κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζόρτζ Μπους. Όπως αργότερα αποδείχτηκε εμείς τα Αμερικανάκια δεν ξέραμε πάρα πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα ξεκάθαρο ότι η τότε Ελληνική Κυβέρνηση εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές. Δημόσια και επίσημα εργαζόταν να αποτρέψει την Κυβέρνηση Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», παρασκηνιακά όμως η τότε Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα. Στις 6 Μαρτίου 1993 Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, λέει στον Υπουργό των Εξωτερικών πηγαίνοντας στις Βρυξέλες, «πρέπει να έχουμε μια δεύτερη γραμμή άμυνας, πρέπει να δώσουμε την μάχη», του απαντά ο Μητσοτάκης «εγώ το θέμα του ονόματος δεν το θεωρώ σημαντικό». Φαίνεται πια ξεκάθαρα όταν εμείς αγωνιζόμασταν να αποτρέψουμε την Κυβέρνηση Μπους η Ελληνική Κυβέρνηση συζητούσε με άλλες Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις. Στις 24 Ιανουαρίου 1993 τρεις μεγάλες χώρες της Ε.Ε., η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία με την σύμφωνη γνώμη της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης προτείνουν αναγνώριση των Σκοπίων από τα Ηνωμένα Έθνη με μια δήθεν συμβατική ονομασία με το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM)». Ο Μπιλ Κλίντον είχε δεσμευθεί στους Ελληνοαμερικανούς υποστηρικτάς, αλλά μόνον λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία του, του απευθύνεται μια επιστολή με την ονομασία «Πρόχειρη Αμερικανο-Ελληνική Επιτροπή Ηγεσίας» να υποστηρίξει την «νέα θέση» της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης για «συμβατική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισης του ονόματος των Σκοπίων. Ήταν ο «Δούρειος Ίππος». Ο Μπιλ Κλίντον θα έπρεπε να υποστηρίξει την νέα θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης, παρότι η συμβιβαστική λύση περιέχει το όνομα «Μακεδονία». Η επιστολή έχει την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1993, εξ ημέρες μετά την ορκωμοσία, απευθυνομένη προς τον Πρόεδρο Κλίντον. Είναι τόσο ωραία γραμμένη και αν δεν είσαι γνώστης στα πολιτικά υπονοούμενα, ποτέ δεν θα καταλάβεις ότι με την συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε μια κολοσσιαία εθνική προδοσία. Όταν μου ζητήθηκε να την υπογράψω, ενώ είχαν πάρει τις υπογραφές όλων των άλλων ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», ασφαλώς δεν δέχθηκα να συνυπογράψω και εστάλη στον Πρόεδρο Κλίντον χωρίς την δική μου υπογραφή. Κατάλαβα ότι τα Ηνωμένα Έθνη αναγνωρίζουν την νότια περιοχή της Γιουγκοσλαβίας με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας θα ήταν πια απλώς μια διοικητική περιφέρεια. Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα πια, με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εν ονόματι της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, ο τότε ΥΠΕΞ κ. Μιχάλης Παπακωνσταντίνου αναγγέλλει γραπτώς στα Ηνωμένα Έθνη ότι η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση, με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στις 7 Απριλίου 1993 η Γεν. Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψηφίζει την αναγνώριση του νέου κράτους, φυσικά ψήφισε και ο αντιπρόσωπος της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι ψήφισε και η Ελλάδα. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου Λι Χάμιλτον λέει: «Συμβιβασθήκατε αστραπιαία και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε, μας αφήσατε σύξυλους με την υποχώρησή σας». Ο ίδιος, αλλά και τα στελέχη της Κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν για την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμείνει στην γνωστή θέση για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχθεί την διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σαϊρους Βανς και Λόρδου Όουεν. «Οι μόνοι που απέμειναν να επιμένουν για μη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας είναι οι Ελληνοαμερικανοί. Τώρα πια γνωρίζετε τι έκαναν οι Ευρωπαίοι, τι έκαναν οι Αμερικανοί και τι κάνανε την Ελληνική Μακεδονία οι ντοπιανοί!».

Το 1969 αναθέτουν οι Σκοπιανοί σε μια Επιτροπή λογίων να κατασκευάσουν ένα σλαβοβουλγαρικό ιδίωμα, το οποίο ονομάζουν «μακεδονική γλώσσα». Πλαστογραφούν την ιστορία μας, κατασκευάζουν μια εθνική ταυτότητα με κλεμμένα τα σύμβολά μας.

Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις μακαρίως αναπαύονται, εφησυχάζουν, αδιαφορούν παχυδέρμως στις ενέργειες του Τίτο για να μη διαταραχθούν οι Ελληνο-γιουγκοσλαβικές σχέσεις φιλίας και αφήνουν την προπαγάνδα του Τίτο να ισχυροποιείται. Η ευθύνη της Κυβέρνησης μεταβιβάζεται στην άλλη Κυβέρνηση και οι δύο αλληλοδιαδόχως μεταλλάσσονται. Κάθε τι πρέπει να καταπολεμάται στο ξεκίνημά του, όταν δεν υπάρχει σταθερά και μακροχρόνιων προβλέψεων πολιτική. Οι ΗΠΑ ενεργούν για τα συμφέροντά τους, πώς να παραμένει υπερδύναμη. Εμείς τι πράττομε για το δικό μας εθνικό συμφέρον για την διαφύλαξη των συνόρων μας; Ιδού τα αποτελέσματα. Και ποιος γνωρίζει τι;

Η προπαγάνδα με τον Σκοπιανό μύθο συνεχίζεται να ασκείται, μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, δημιουργούνται γενιές Σκοπιανών και από την παιδική τους ηλικία μαθαίνουν ότι είναι απ’ ευθείας απόγονοι του Φιλίππου του Β και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στις 26 Ιουνίου 1992 πραγματοποιείται στην Λισσαβόνα, Σύνοδος Κορυφής. Λαμβάνεται η απόφαση «η αναγνώριση των Σκοπίων με την προϋπόθεση ότι το όνομα δεν θα περιέχει τον όρο Μακεδονία». Τον ίδιο χρόνο 1992 η Ρωσσία αναγνωρίζει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Τοποθετούν το αστέρι της Βεργίνας στην σημαία τους και το 1993 εισέρχεται ως Fyrom πανηγυρικά στον ΟΗΕ. Στην πρόταση συμφωνίας το 1993 των εξουσιοδοτημένων εκπροσώπων του Συμβουλίου Ασφαλείας κ.κ. Σάϊρους Βανς και Ντέϊβιντ ΄Οουεν διατυπώνεται το σχέδιο Βανς-Όουεν. Προβλέπει στο άρθ. 7 παραγρ. 1 «τα δύο μέρη δεν θα ασκούν εχθρική προπαγάνδα το ένα εις βάρος του άλλου και την δραστηριότητα αλυτρωτικής φύσης εις βάρος του άλλου». Στο αρθ. 7 παραγρ. 2 «κάθε πλευρά αναλαμβάνει υποχρέωση να μη χρησιμοποιεί σύμβολα, ονόματα, σημαίες, μνημεία ή εμβλήματα που αποτελούν μέρος της ιστορίας ή της πολιτιστικής κληρονομίας του άλλου μέρους και να σέβεται τα επίσημα γεωγραφικά ονόματα και τοπωνύμια της άλλης χώρας».

Αδιάβαστοι ιστορικά οι Έλληνες εκπρόσωποι, στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 στην Νέα Υόρκη με την «Ενδιάμεση Συμφωνία», εγκαταλείπονται οι προνοητικοί όροι. Η διχασμένη μας τότε εξωτερική πολιτική απομακρύνει την ευκαιρία και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου που φυσά επικίνδυνα σήμερα. Ο ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, Κάρολος Παπούλιας υπογράφει στην Νέα Υόρκη την λεγομένη «Ενδιάμεση Συμφωνία» με τα Σκόπια. Η Ελλάς αναγνωρίζει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Π.Γ.Δ.Μ.). Αντιγράφει 18 από τα άρθρα του Σχεδίου Βάνς-Όουεν και παραλείπει 8 από τις 9 παραγράφους εισαγωγής εντελώς. Τα παραλειπόμενα κρίσιμα αυτά σημεία αποτελούν κλειδί για τον σημαντικό περιορισμό του Σκοπιανού επεκτατισμού που πληρώνουμε τα λάθη σήμερα. Υπογράφεται η επαίσχυντη εκείνη συμφωνία. Αναγνωρίζεται το κρατίδιο των Σκοπίων, χωρίς καμία εγγύηση να λάβουμε για το θέμα του ονόματος και εκ μέρους της Ελλάδος ακολουθεί η άρση του οικονομικού εμπάργκο.

Τα Σκόπια δεν αποκρύπτουν τις βλέψεις των από την πρώτη ώρα: Κυκλοφορούν γεωγραφικούς χάρτες με το όνομα «Μεγάλη Μακεδονία» μέχρι τον Όλυμπο, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη. Έχουν τον ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην ομώνυμη πλατεία τους. Κλέβουν το σύμβολο της Μακεδονικής Δυναστείας και το τοποθετούν στην σημαία τους, καταφεύγουν στον ΟΗΕ στον Οργανισμό της Παγκόσμιας Εννόμου Τάξης και το νομιμοποιούν. Μας υπενθυμίζουν ότι ο νόμος του ιδεαλισμού έχει καταρρακωθεί και ο νόμος του υλισμού και των πολιτικών συμφερόντων έχει οδηγηθεί σε τρόπο ζωής των Εθνών.

Η χώρα μας δέχθηκε την ένταξη των Σκοπίων στον ΟΗΕ χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο Καταστατικός Χάρτης. Ενώ η πρώτη αίτηση 25-1-1993 είχε μπλοκαριστεί από την χώρα μας. Μετά τρίμηνο η Ελληνική Κυβέρνηση δίδει εντολή στον εκπρόσωπό μας στον ΟΗΕ να αποσύρει την ένσταση και να γίνει δεκτή η αίτηση εισόδου των Σκοπίων στον ΟΗΕ με το όνομα Fyrom. Ο Κιρο Γκλιγκόροφ που ευρίσκετο εκεί για να υποστηρίξει την αίτησή του, ανεβαίνει στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να ευχαριστήσει τα μέλη της εκ μέρους όχι της Fyrom, αλλά της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Τότε ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κηρύσσει οικονομικό εμπάργκο κατά της χώρας των Σκοπίων. Μεσολαβεί ο Χολμπουργκ, δηλώνοντας ότι τα Σκόπια θα σταματήσουν την προπαγάνδα και αίρεται το οικονομικό εμπάργκο από την Ελλάδα.

Το μεγαλύτερο μερίδιο ξένων επενδύσεων, δεύτερη σε εμπορικές συναλλαγές, στη Fyrom είναι από τους Έλληνες επιχειρηματίες, 1 δισεκ. Ευρώ επενδύουν στα Σκόπια και δίνουν δουλειά σε χιλιάδες Σκοπιανούς. Αυτοί οι επιχειρηματίες αν αγαπούν, εκτός από το χρήμα και την Ελλάδα, θα έπρεπε να είναι η αποκλειστική εκμετάλλευση στην υπονόμευση του εθνικού αυτού καυτού θέματος της κλοπής του ονόματος «Μακεδονία». Ένα κρατίδιο, μόρφωμα με πραφυλετική οντότητα, κατασκεύασμα του Τίτο να προβάλλει απύθμενο θράσος με τον ισχυρισμό, ότι είναι το συνταγματικό του όνομα. Από πού το κληρονόμησε;

Η εξωτερική μας πολιτική είναι σε νηπιακή κατάσταση. Ποια είναι τα διπλωματικά μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση έναντι των 123 χωρών που αναγνώρισαν το ψευδοκράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας»; Γνωρίζουν τα κράτη αυτά την αληθινή ιστορία; Φυσικά όχι. Επείσθησαν από τα πανίσχυρα χρηματοδοτούμενα με υπέρογκα ποσά λόμπι που οργιάζουν σε προκλήσεις στον Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία.

Εκείνο που γνωρίζουμε οι Έλληνες είναι, όταν είμεθα ενωμένοι στα εξωτερικά θέματα έχουμε επιτυχία. Αυτό που ζήσαμε στην Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι στις 2 Απριλίου 2008 το βέτο ήταν μια μεγάλη νίκη, ένας θρίαμβος με την ενότητα όλων των πολιτικών μας δυνάμεων. Όταν σηκώνουμε το ανάστημα μας, όλοι μας υπολογίζουν και μας σέβονται. Η Ελλάς να διακηρύξει διεθνώς και πάλι το βέτο ενάντια στα Σκόπια για το ΝΑΤΟ και για Ε.Ε. και να μείνει σταθερή έως ότου τα Σκόπια συνετιστούν. Διότι το όνομα ποτέ δεν είναι μόνο του, ακολουθούν και γεωπολιτικά δικαιώματα, κάθε τι γύρω από αυτό, είτε είναι ιστορία, είτε πολιτισμός, είτε έδαφος. Γιατί οι Σκοπιανοί να μην υποχωρούν και οι αρμόδιοι του Ελληνικού Κράτους να βιάζονται; Ποιο είναι το δικό μας συμφέρον; Εάν παραχωρήσουμε την λέξη «Μακεδονία» ή οποιοδήποτε σύνθετο όνομα είμαστε χαμένοι, θα έχουμε υποστεί την στρατηγική ήττα.

Υπεύθυνη για ότι προκύψει είναι η Κυβέρνηση. Εμείς ως λαός δεν παραχωρούμε την λέξη «Μακεδονία», ούτε τα σύμβολα, δεν παραχωρούμε, ούτε υποχωρούμε. Να σταματήσει το θέατρο του παραλόγου. Το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία» δεν απαλλοτριώνεται, ζει 3.000 χρόνια, αφού Μακεδονία σημαίνει Ελλάδα.

Όλοι οι Συνέλληνες αρνούμεθα να δεχθούμε δεύτερη Μακεδονική οντότητα στα βόρεια σύνορά μας. Δεν χαρίζουμε το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια, αν χάσουμε το όνομα σε λίγο θα χάσουμε και την γη της Μακεδονίας μας, της Θράκης, της Ηπείρου μας. Όχι άλλη υποχώρηση και παραχώρηση, επειδή φοβούνται οι κυβερνώντες το πολιτικό κόστος. Εμείς οι λαοί δεν φοβόμαστε όταν είμεθα ενωμένοι.

Το θέμα ΘΡΑΚΗ βρίσκεται σε αφάνεια

Οι αρχαίοι Θράκες είχαν υπό την εξουσία τους το μεγαλύτερο τμήμα της Χερσονήσου του Αίμου. Ο Ηρόδοτος γράφει «Θρηϊκων δε έθνος μέγιστον εστι μετά γε Ινδούς πάντων ανθρώπων». Τα Τέμπη και ο Πηνειός ήταν το νοτιώτερο όριο της απέραντης Θρακικής επικράτειας των 22 φυλών. Παρά ταύτα δεν ήταν γνωστή στην ιστοριογραφία. Για πρώτη φορά ο Όμηρος καταγράφει τις θρακικές φυλές.

Από την Νεολιθική εποχή (6.500-3.000 π.Χ.) παρουσιάζουν μια πρώϊμη εξέλιξη με τα λιθόκτιστα οικήματα. Υπάρχει συνέχεια της παράδοσης του πολιτισμού με την χαλκοκρατία που ονομάζεται στους ιστορικούς χρόνους η Χερσόνησος του Αίμου και το Αιγαίο «Ελλάς», παλαιότερα την ονόμαζαν «Πελασγιά», γράφει ο Στράβων. Ο ιστορικός Καρολίδης γράφει «ο Πελασγικός κόσμος βρίσκεται στον Ομηρικό κόσμο και η αρχή της πνευματικής του μόρφωσης τοποθετείται δυο χιλιετίες προ του Ομηρικού Έπους. Το μεγάλο αυτό έθνος των Πελασγών εκτός από τους ίδιους μύθους είχε και τους ίδιους Θεούς και την ίδια λατρεία με τους λοιπούς Έλληνες. «Πελασγών το γένος Ελληνικόν», γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς. Η αρχαία λατρεία του Πελασγού Ορφέα από την Θράκη, φθάνει στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, στον Πυθαγόρα και στους τόσους άλλους μυημένους προδρόμους του Χριστιανισμού. Από τον χώρο της Θράκης ο Ορφέας έγινε ο εμψυχωτής της Ιεράς Ελλάδας και η μούσα της επτάχορδης λύρας του αφύπνισε το πνεύμα του σύμπαντος «εις Θεός εις κόσμος». Το όνομα Θράκη έχει σχέση με το θρήσκος, θρησκεία με το δόγμα της πίστεως, την λατρεία της θεότητος, με ύμνους και θυσίες. Ο Εύμολπος, βασιλιάς των Θρακών μυημένος στον Ορφισμό θεμελιώνει τα Ελευσίνεια Μυστήρια και οι Ευμόλπιδες είναι αποκλειστικά οι ιέρειες των μυστηρίων.

Η Θράκη, παλαιότερη κοιτίδα του πολιτισμού προηγήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους (2000-800 π.Χ.) της λοιπής Ελλάδος. Στην εύκρατη ζώνη, σ’ αυτόν τον γεωγραφικό χώρο του Αιγαίου και της Χερσονήσου του Αίμου, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε σημαντικός πολιτισμός, κατά τον Αριστοτέλη δημιουργήθηκε μια δύναμη πηγή πολιτισμού, ένας πυρήνας με ενέργεια και σύμφωνα με την αρχή της αύξησης της εντροπίας του Σύμπαντος. Από την Θράκη είναι ο πρώτος ατομικός επιστήμων ο Δημόκριτος, ο Λεύκιππος φιλόσοφος και ατομικός ερευνητής, ο φιλόσοφος Πρωταγόρας «μέτρον άριστον» είπε, ο Θάμυρης ο Μουσαίος ο Λινός και τόσοι άλλοι έχουν πατρίδα τους την Θράκη ή είναι θρακικής καταγωγής. Η Θράκη θεωρείται η πατρίδα των μύθων των θρύλων και των παραδόσεων, η ιστορικός Βασιλική Παπούλια γράφει: «Οι Θράκες τοποθετούνται προϊστορικά σε μια άλλη ιστορική εποχή που στερούμεθα παντελώς της γνώσης από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι τον 7ο αι. π.Χ., ίσως το μέλλον μας επιφυλάσσει εκπλήξεις». Η ιστορική μελέτη και αρχαιολογική σκαπάνη στην Θράκη είναι παρθενική.

Η Θράκη στην μακραίωνη ιστορία της γνωρίζει συνεχώς συρρίκνωση με αλλαγή των συνόρων. Τον 7ο π.Χ. αιώνα με την ίδρυση του βασιλείου της Μακεδονίας, τα θρακικά φύλα κατέχοντα την Κεντρική Μακεδονία μέχρι τον Πηνειό και τον Όλυμπο εκδιώκονται από τους Τημενίδες με αρχηγό τον βασιλιά Περδίκκα Α και η Θρακική φυλή των Πιέρων εγκαταλείπει την κοιτίδα της και εγκαθίσταται στην περιοχή του Παγγαίου.

Η Θράκη γνωρίζει περιόδους ακμής και μεγαλείου, αλλά και περιόδους συμφοράς και καταστροφών από επιδρομείς πλειάδας βαρβαρικών λαών. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι λαών και ιδεών, στο πλουτοπαραγωγικό και εμπορικό κέντρο ενός σπουδαίου στρατηγικού σημείου, στην διασταύρωση θαλασσίων και χερσαίων δρόμων, δίπλα στα Στενά που ενώνουν το Αιγαίο με τον Εύξεινο Πόντο και είναι το αιώνιο Ανατολικό Ζήτημα.

Όλοι οι βάρβαροι λαοί έχουν περάσει αφήνοντας στο πέρασμά τους την καταστροφή και τελευταίοι ήσαν οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι.

Η απέραντη αρχέγονη Θράκη τον 19ο αιώνα μ.Χ. βρίσκεται στα γεωγραφικά της όρια, τα δε σύνορα της αλλάσσουν κατά περίπτωση διότι προς βορράν έχει τους άρπαγες Βουλγάρους και προς ανατολάς τους άξεστους Τούρκους.

Με τον τερματισμό του Ρωσσοτουρκικού Πολέμου και την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) εδημιουργείτο η «Μεγάλη Βουλγαρία» από τον Δούναβη ως το Αιγαίο και από την Μαύρη Θάλασσα ως τον ποταμό Δρίνο και τις λίμνες Πρέσπα. Εθίγοντο τα οικονομικά συμφέροντα της Αγγλίας, Αυστρίας και άλλων βαλκανικών χωρών και αντιδρούν και αντί της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου πραγματοποιείται η Συνθήκη του Βερολίνου τον Ιούνιο 1878, η οποία ορίζει στο νότιο τμήμα της βουλγαρικής ηγεμονίας ως αυτόνομη επαρχία την Ανατολική Ρωμυλία υπό την άμεση πολιτική και στρατηγική εξουσία του Σουλτάνου. Τον Σεπτέμβριο του 1885 η βουλγαρική ηγεμονία πραξικοπηματικά προσαρτά την Ανατολική Ρωμυλία, τα 5/6 της γεωγραφικής Θράκης. Η Βουλγαρία ανακηρύσσεται ανεξάρτητο βασίλειο το 1908 και ο Σουλτάνος με το πρωτόκολλο της Κων/λης αναγνωρίζει την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας. Η Βουλγαρία αλλάζει πολιτικές καταστάσεις, σε κάθε ιστορική της περίοδο και είναι με τον ισχυρό της εποχής, προσδοκώντας την αναβίωση της Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου, ή τουλάχιστον την έξοδο στο Αιγαίο, που είναι ο μόνιμος στόχος της.

Οι σχέσεις Ελλάδας-Βουλγαρίας αποκαθίστανται το 1964. Διακηρύσσεται και από τις δύο πλευρές ότι δεν θα εγείρουν εις το διηνεκές εδαφικές αξιώσεις η μια χώρα εις βάρος της άλλης. Πόσο, όμως, τηρεί την υπόσχεσή της η Βουλγαρία; Όπου το 1997 γράφεται το σύγγραμμα Βουλγαρικό Εθνικό Δόγμα, από καθηγητές, ακαδημαϊκούς, ανώτατους στρατιωτικούς και γίνεται αποδεκτό από τον πρόεδρο Στογιάνωφ της Βουλγαρίας. Με άρθρο στο Β.Ε.Δ. «δικαιολογεί τον άσβεστο αλυτρωτισμό της, ότι μετά την απελευθέρωσή της έως σήμερα συνορεύει μόνον με δικά της εδάφη και δικούς της πληθυσμούς». Άλλο άρθρο «Στα πλαίσια της Ε.Ε. χωρίς σύνορα δημιουργούνται συνθήκες ψυχικής και οικονομικής ένωσης του βουλγαρικού έθνους στα Βαλκάνια και οι επαφές μεταξύ όλων των βουλγάρων θα πραγματοποιούνται ελεύθερα. Με την απόκτηση εξόδου στο Αιγαίο θα μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι στις βασικές του γραμμές το εθνικό ιδεώδες υλοποιήθηκε, αρκεί να εξασφαλίσει το λιμάνι του Πόρτο Λάγου».

Το σύγγραμμα του Β.Ε.Δ. έχει τίτλο «η Βουλγαρία κατά τον 21ο αιώνα και η Βουλγαρική εθνική στρατηγική». Φανερά καταγράφει τις κατακτητικές της βλέψεις και τις δικαιολογεί. Πόσοι, όμως, από τους πολιτικούς μας το έχουν μελετήσει; Ούτε συζήτηση έγινε προ της εισόδου της Βουλγαρίας στην Ε.Ε. το 2007!

Οι βόρειοι γείτονες μας από τα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος εργάζονται συστηματικά, ιδρύουν επιστημονικά ιδρύματα, συγγράφουν επιστημονικές μελέτες που διοχετεύονται στα Πανεπιστήμια και στις μεγάλες βιβλιοθήκες στις πρωτεύουσες κρατών για να αποδείξουν ότι αυτοί είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακών και οι κληρονόμοι του πολιτισμού.

Ο Μητροπολίτης Ξάνθης το 1996 με επιστολή του ζητά από την Ιερά Σύνοδο της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας την επιστροφή Ελληνικών χειρογράφων και βιβλίων του 12ου και 17ο αιώνος, τα οποία έχουν υφαρπαγεί κατά τον Α’ Βαλκανικό και Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Απάντηση: «Έχει υπογραφεί σύμβαση μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος, αναφέρεται προθεσμία παραγραφής 50 ετών, αφ’ ενός και αφ’ ετέρου έχουν μεγάλη σημασία για την μελέτη της εκκλησιαστικής πολιτικής και πολιτιστικής ιστορίας της Βουλγαρίας. Μαρτυρούν το παρελθόν μας και στις σελίδες τους διαφαίνονται τα ίχνη της παρουσίας των βουλγάρων εκτός των τωρινών πολιτικών συνόρων του λαού μας». Υπογράφει: Ο Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου Μάξιμος, Πατριάρχης Βουλγαρίας.

Ο Γεώργιος Ράλλης το 1986 πρωθυπουργός τότε σε ομιλία του αναφέρει «το Μακεδονικό δεν είναι το μόνο. Δημιουργείται και θέμα Θράκης δειλά δειλά».

Από το 1972 το Ινστιτούτο Θρακολογίας της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών διοργανώνει, ανά τετραετία διεθνή συνέδρια «Θρακολογίας», βασικός συντελεστής «ο πάπας της Θρακολογίας» είναι ο Εβραϊκής καταγωγής Αλεξάντερ Φολ, καθηγητής του ανωτέρω Ινστιτούτου και εκδότης του περιοδικού «Ορφεύς». Στόχος της όλης επιχείρησης, να αναδειχθεί ως μη Ελληνική η Θρακική ιστορία και να παρουσιαστούν οι σημερινοί βούλγαροι ως απόγονοι των αρχαίων Θρακών.

Το 8ο Διεθνές Συνέδριο Θρακολογίας το 2000 πραγματοποιήθηκε στην Σόφια με θέμα «Αιγαίο και Θράκη». Συμμετείχαν 16 χώρες με 59 συνέδρους, η Βουλγαρία είχε 65 συνέδρους πανεπιστημιακούς καθηγητές, φυσικά εις το τέλος παρέμεινε και ο πρόεδρος Στογιανωφ της Βουλγαρίας. Κάνουν έντονη αντιδιαστολή μεταξύ Θρακών και Ελλήνων και υποστηρίζουν ότι «όταν λέμε Θράκες πρέπει να εννοούμε τους προγόνους των σημερινών Βουλγάρων και ότι οι Έλληνες πέρασαν περαστικοί από την Θράκη». Τα έξοδα και η χορηγία καλύφθηκε από την Open Society του γνωστού Τζώρτζ Σόρος που κυριολεκτικά από χρόνια αλωνίζει την Βουλγαρία και προσφέρει πάμπολλα χρήματα.

Η Βουλγαρία ανασκάπτεται. Τα ευρήματα των «Χρυσών Θρακικών Θησαυρών» από την νεκρόπολη της Βάρνας 4.000 π.Χ. εκτίθενται σε Μουσείο. Αποδεικνύουν (όπως γράφουν στα πρακτικά) ότι ο αρχαίος Ευρωπαϊκός χρυσός Πολιτισμός, είναι αρχαιότερος από τον πρωτομυκηναϊκό και συγχρόνως του Αιγυπτιακού. Το ποιοι είναι οι Βούλγαροι και ποια η καταγωγή τους το αναφέρουν στο Β.Ε.Δ. Γράφουν σε άρθρο: «Σήμερα υπάρχουν σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία τα οποία συνηγορούν στο ότι οι Προτοβούλγαροι αποτελούν αυτοτελή εθνική ομάδα, η οποία ανήκει στην μογγολοειδή φυλή, τμήμα της τουρκμανο-αλταϊστικής κοινότητας. Η πατρογονική τους γη είναι το σημερινό Παμίρ και το Ινδοκούς. Να πως εργάζονται οι Βούλγαροι, όλοι μαζί άρχοντες και αρχόμενοι, πλαστογραφούν την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την καταγωγή μας. Και οι Έλληνες, άνθρωποι του πνεύματος, της διπλωματίας και της πολιτικής τι κάνουν; Μέχρι πότε θα αδιαφορούν και θα συνηγορούν στην προδοσία της καταγωγής μας; Ο Τζώρτζ Χόρτων, γενικός πρόξενος των ΗΠΑ στην εγγύς Ανατολή, γράφει: «οι Έλληνες είναι ικανοί και την πατρίδα τους να θυσιάσουν αρκεί μια ημέρα να μείνουν στην εξουσία οι ίδιοι ή οι συγγενείς τους».

Οι Θρακικοί Σύλλογοι κάναμε αρκετές ενέργειες αποκρούσεως, αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ενημέρωσης, των λοιπών, για τους κινδύνους που παραμονεύουν με «Συμπόσιο Θρακικών Σπουδών» στην Κομοτηνή και με επιστολές στους αρμοδίους, ακόμη πετύχαμε και την μετατροπή Συνεδρίου, που είχε τίτλο: «Θράκη, Θράκες και η Θράκη του Αιγαίου». Το 10ο Διεθνές Θρακολογικό Συνέδριο το 2005 θα πραγματοποιείτο στο Κέντρο Ερευνών στην Αθήνα. Οι διοργανωτές, αντιληφθέντες ότι στο ακροατήριο θα συμμετείχαν πανεπιστημιακοί καθηγητές για αντίλογο, μεταφέρουν το συνέδριο 2 ημέρες στην Αλεξ/λη και 2 στην Κομοτηνή για να μην ενοχληθούν. Να λοιπόν, ότι οι συνεργοί κενών συμφερόντων είναι και Έλληνες νεοτεριστές της νέας τάξης της παγκοσμιοποίησης που δεν σέβονται την ιστορία, την καταγωγή, τον πολιτισμό, τις παραδόσεις.

Ο ιστορικός και αρχαιολόγος R.F. Hoddinott στο βιβλίο του «Οι Θράκες» παρουσιάζει όλη την Βουλγαρία ως ένα αρχαιολογικό μουσείο με πληθώρα ευρημάτων από την νεολιθική εποχή (6.500-2.800 π.Χ.). Στην κοιλάδα των «Θρακών-βασιλέων» σε ασύλητους τάφους βρέθηκαν πάμπολλα χρυσά, ασημένια και αλαβάστρινα αντικείμενα. Εκτίθενται σε Μουσείο με τίτλο «Ο Χρυσός της Θράκης και οι θησαυροί της Βουλγαρίας». Η Έκθεση μεταφέρθηκε για 5 μήνες στην Ν. Υόρκη και για τέσσερες μήνες το 2006-7 στο Παρίσι στο μουσείο Jacquemart-Andre. Θαμπωμένοι οι επισκέπτες από τον πλούτο, τον χρυσό, την τέχνη και την λεπτότητα των εκθεμάτων του 6ου και 5ου αι. π.Χ., τότε που η Θράκη με τους αξιόλογους βασιλείς Τήρη, Σικάλκη, Σεύθη και το μεγάλο Κράτος των Οδρυσσών βρισκόταν στην μεγαλύτερη οικονομική και πολιτισμική ακμή του. Όχι γιατί θέλουν οι Βούλγαροι να προβάλουν τον πολιτισμό των Θρακών, αλλά γιατί ισχυρίζονται ότι οι Βούλγαροι είναι οι Θράκες και εμείς οι Θρακιώτες τι είμεθα; Πουθενά στο ιστορικό βιβλιαράκι δεν αναφέρεται η λέξη Έλληνες ή Θρακο-Ελληνικός πολιτισμός. Να πως εργάζονται οι γείτονες μας ως «δούρειος Ίππος» προχωρούν στο σκοπό τους με την δική μας αβλεψία. Σήμερα θεωρούν παροικία τους την Θράκη πηγαινοέρχονται με το δίκτυο διασυνοριακής συνεργασίας Δήμων και λοιπών φορέων. Ανυπομονούν πότε θα τελειοποιηθεί η διάνοιξη του δρόμου Κομοτηνή-Νυμφαίο-Βουλγαρία, σε 24 χλμ. θα βρίσκονται στο Θρακικό Πέλαγος, το όνειρό τους «bella more», γαλάζια θάλασσα, ήδη άρχισαν οι αγορές οικοπέδων στα παράλια. Ο κίνδυνος είναι ορατός και ακόμη υποβόσκει στην αφάνεια. Ας το προσέξουν οι αρμόδιοι, προηγείται της εξελίξεως των Σκοπίων. Μετά από αυτά οι Έλληνες Θρακιώτες αισθανόμαστε προδομένοι. Η Πολιτεία αδρανεί, κωφεύει, οι επιστήμονες, οι ιστορικοί, οι αρχαιολόγοι αδρανούν, δεν διαμαρτύρονται και η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως στο θέμα «Μακεδονία», τώρα με την αποποίηση της καταγωγής των Θρακών από τους Βουλγάρους, αυτοί που εμφανίζονται στην ιστορία το 560 μ.Χ. με τον Ασπαρούχ πέρα από τον Δούναβη και το 681 μ.Χ. επί βυζαντινού αυτοκράτορος Κων/νου Πωγονάτου αναγνωρίζουν το πρώτο βουλγαρικό κράτος στην περιοχή της αρχαίας Μοισίας.

Πώς να εφησυχάζουμε οι Θρακιώτες, όταν στα βόρεια σύνορα υπάρχει μια βραδυφλεγής βόμβα που μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγεί; Η τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας, αναγνωρισμένη ως εθνική, δηλαδή τουρκική δίπλα στην περιοχή της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Οι Τούρκοι της Βουλγαρίας αποτελούν το 20% του πληθυσμού με πολιτική οργάνωση του κόμματος Ντογάν, έχουν τρείς υπουργούς και 34 βουλευτικές έδρες και εξασφαλίζουν περί τους 50 δήμους. Είναι δυνατόν να δεχθούμε μεγάλες ομάδες τουρκικής μειονότητας που συνεχώς κατέρχονται. Εάν αντιδράσουμε, θα διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τις Βρυξέλλες, αυτό επιδιώκουν οι Βούλγαροι να εκμεταλλευθούν την κατάσταση εις βάρος μας.

Το Θρακικό θέμα είναι μια ιστορία, έχει ένα παρόν που το διαμόρφωσαν τα πολιτικά σφάλματα του παρελθόντος και έχει ένα μέλλον που θα εξαρτηθεί από τους χειρισμούς της διπλωματίας. Αν συνεχίσουν έτσι να εθελοτυφλούν τότε θα ισχύσει απόλυτα το «μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι». Γιατί η πολυβασανισμένη και παραγκωνισμένη απ’ όλες τις Κυβερνήσεις Θράκη μας, είναι το μήλο της έριδος των γειτόνων της.

Με την συνθήκη της Λωζάνης και την Σύμβαση «περί ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών», υπογραφέν πρωτόκολλο στις 30 Ιανουαρίου 1923 μένουν οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι της Δυτ. Θράκης και οι Έλληνες κάτοικοι της Κων/λεως και με ειδικά προσόντα στην Ίμβρο και Τένεδο. Οι 40.000 μουσουλμάνοι είναι Πομάκοι, οι 22.000 Αθίγγανοι και οι υπόλοιποι εκ των 120.000 τουρκογενείς ή τουρκοφανείς. Έχουν πλήρη ελευθερία θρησκευτική, πολιτιστική, πολιτική με δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, έχουν την ποσόστωση 0,05%, έσοδα στα ΤΕΙ και ΑΕΙ και προσφάτως με την αυτή ποσόστωση διορισμού στο Δημόσιο, μέσω ΑΣΕΠ. Οι αδιάκοπες παραχωρήσεις και η μονόπλευρη φιλία μας προς την Τουρκία θεωρείται από αυτούς ως αδυναμία, αλλά και υποταγή προς αυτήν. Η Τουρκία συνεχώς αυξάνει την επιρροή της στην μουσουλμανική μειονότητα και οι εκπρόσωποι της συνεχώς απαιτούν. Η παράνομη άτυπη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτ. Θράκης», αποτελεί «Σκιώδη Κυβέρνηση» με το Γεν. Τουρκικό Προξενείο που βρίσκονται στην Κομοτηνή. Συντονίζουν την μειονότητα, κατηγορούν ψευδώς την Ελλάδα και παγκοσμίως ότι «παραβιάζει τα ανθρώπινά τους δικαιώματα». Απώτερος σκοπός τους η αυτονομία της Δυτ. Θράκης αρχικά και η προσάρτηση της τελικά στην Τουρκία.

Στις αρχές Φεβρουαρίου 2007 η Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη προσκεκλημένη από τα Επιμελητήρια Ξάνθης-Ροδόπης προσφέρει στους μουσουλμάνους ένα εκπληκτικό δώρο. Αντιμετωπίζει την ευαίσθητη Θράκη ως περιοχή άλλης επικράτειας. Αντιμετωπίζει το θέμα της μειονότητας ως θέμα εξωτερικής πολιτικής. Οι εξαγγελίες της ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια και δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό «παράλληλης συνδιοίκησης» στην περιοχή. Η Κυβερνητική Επιτροπή με τον Νόμο 3553/2007, με το άρθρο 7 διαγράφει χρέη 6,5 εκατ. ευρώ των βακουφίων ιδρυμάτων και την απαλλαγή από τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, την άμεση εκλογή διαχειριστικών βακουφίων επιτροπών, επιστροφή της ιθαγένειας αυτών που ζουν στην Θράκη και την έχασαν με το άρθρο 19 του Κώδικος της Ελλ. Ιθαγενείας, προκήρυξη 240 θέσεων ιεροδιδασκάλων, όπου οι ιμάμηδες θα πληρώνονται πλέον από το Υπουργείο Παιδείας. Πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και απασχόλησης 1.100 γυναικών της μειονότητος. Από τον ανωτέρω νόμο απαλείφει το άρθρο 1 το περί «διακρατικής αμοιβαιότητας» που περιλαμβάνετο στον προηγούμενο νόμο 1091/1980. Είναι ο βασικότερος όρος της Συνθήκης της Λωζάνης. Είναι ανεπίτρεπτο το θέμα της αφαίρεσης της αμοιβαιότητος όταν η περιουσία των Ελλήνων της Κων/λης λεηλατείται συστηματικά και μετριέται σε μερικές δεκάδες άτομα.

Συζητείται στη Βουλή το νομοσχέδιο τερατούργημα: η ενοποίηση όλων των βακουφίων κατά Νομό, δηλ. δημιουργία πανίσχυρων θεσμικών Οργανισμών Περιουσίας που θα διοικούνται από εκλεγέντα μέλη της διαχειριστικής μουσουλμανικής Επιτροπής. Αποκλειστικά προσαρμοσμένη η περίπτωση στην υλοποίηση των επιδιώξεων της Άγκυρας στην Θράκη. Αυτό εάν δεν είναι προδοσία τότε τι είναι; Αυτοί που προώθησαν το νομοσχέδιο είναι Έλληνες υπουργοί και βουλευτές ή τους χρειάζεται το φέσι;

Οι Θρακιώτες, αγανακτισμένοι για την οφθαλμοφανή κατακρεούργηση της Θράκης, καταγγέλλουν το νομοσχέδιο για τα Βακούφια με κατάθεση 6.265 υπογραφών στην Βουλή στις 7-12-2007 (ενέργεια της Εφημερίδας – «Αντιφωνητής» – Κομοτηνής) με κραυγή αγωνίας για την συνεχή προδοσία των Ελλ. Χριστιανών. Και η Θράκη ανήκει στην Ελλάδα, γιατί θέλουν να την χαρίσουν; Η περιοχή της Θράκης διέρχεται σήμερα ιδιαίτερα κρίσιμη φάση με τα βακούφια είναι μια ανθελληνική υπόθεση. Μήπως γίνεται από σκοπιμότητα;

Κάπως καθυστερημένα και η Ακαδημία Αθηνών με επιστολή της προς τον Πρωθυπουργό ζητά «πάρτε πίσω το νομοσχέδιο για τα βακούφια».

Έπρεπε να έρθει ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν στην Αθήνα και ιδιωτικώς να επισκεφθεί την Κομοτηνή για να αντιληφθούν οι Έλληνες, ότι κάτι σοβαρό και επικίνδυνο δημιουργείται στην Θράκη. Όταν άκουσαν τα μηνύματα που έστειλε προς την μειονότητα με την συμπαράσταση της Τουρκίας. Τους αποκαλεί Τούρκους αδελφούς, χωρίς καμιά διάκριση. Τους καλεί να αυτοαποκαλούνται Τούρκοι και να καταφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την δικαίωσή τους. Ζητά: «η Ελλάδα να αποδεχθεί την μειονότητα ως τουρκική», δηλ. θέτει θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία τους αναφέρει ως θρησκευτική μειονότητα. Ποιος του έδωσε το δικαίωμα του Τούρκου ΥΠΕΞ να τουρκοποιήσει όλη την μειονότητα; Και γιατί δεν αντέδρασε η Ελλ. Κυβέρνηση στα λεγόμενά του; Γιατί και ο Πρωθυπουργός μας δεν επισκέφθηκε την Ίμβρο, την Τένεδο, την Κων/λη, παρά μόνον συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο ομολόγων να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματα των δύο μειονοτήτων, πάλι με υποχώρηση μας «το μειονοτικό της Θράκης τέθηκε ως διμερές θέμα».

Τον Μάρτιο 2008 με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, νομιμοποιούνται με το όνομα «Τουρκικός» οι δύο Σύλλογοι, που κατέφυγαν σε προσφυγή, με την υπογραφή, δυστυχώς, του Έλληνος δικαστού Πέτρου Παραρά και Προέδρου της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής της Βουλής και τέως καθηγητού του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Καταδικάζεται η Ελλάδα κατά το άρθρο 11 του «συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι» με 8.000 ευρώ για τον καθένα Σύλλογο. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης πανηγυρίζουν και κραυγάζουν «είμαστε Τούρκοι και με την βούλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Τι άλλο να περιμένουμε! Σε λίγο θα είναι πολύ αργά, ο δρόμος οδηγεί στην «Κοσσοβοποίηση» της Θράκης. Ο χρόνος δεν μας περιμένει. Οι νόμιμοι μουφτήδες είναι περιθωριοποιημένοι, οι ψευτομουφτήδες με τις Προξενικές Αρχές και επισήμους της Τουρκίας πανηγυρίζουν. Ο ψευτομουφτής Ξάνθης Αχμετ Μελε ανακηρύσσεται από το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας ως «εθνικοθρησκευτικός» ηγέτης και αναβαθμίζεται σε ιμάμη από τον πρόεδρο της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων, του χαρίζει τον λαμπρό λευκό μανδύα να τον φορά στην Θράκη. Στέλνουν το μήνυμα στην Παγκόσμια Ισλαμική Διάσκεψη στο Ντακόρ της Σενεγάλης από τους μουσουλμάνους της Θράκης και της Ρόδου.

Πώς να μη κερδίζει έδαφος η μειονότητα, όταν το ένα πόδι της είναι στην Ελληνική Βουλή και το άλλο στην άτυπη παράνομη «συμβουλευτική επιτροπή Τούρκων Δυτ. Θράκης»; Με τις εκλογές του Φεβρουαρίου, Πρόεδρος είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Αντ/δρος η υποψηφία υπερνομάρχης και μέλος της μείζονος αντιπολίτευσης Καραχασάν και ο τέως βουλευτής ΝΔ Ροδόπης. Τι πρώτα να αναφέρω; Ποια είναι η θέση της κυβέρνησης; Η σιωπή !!!!

Ανεξέλεγκτα, επίσημοι της Τουρκικής Πρεσβείας Αθηνών και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτ. Θράκης επισκέπτονται την Κομοτηνή και Ξάνθη. Οι Τούρκοι αλωνίζουν στην Θράκη σαν να πρόκειται για προτεκτοράτο τους.

Μετά την αυτονόμηση του Κοσσόβου, ευθύς αμέσως παρήλασαν από την Ξάνθη ο Άγγλος και ο Αμερικανός Πρόξενος. Επισκέφτηκαν τον παράνομο Μουφτή και τους διαγεγραμμένους Συλλόγους, καθώς και τον Διευθυντή του γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Μπορνόβα και συζήτησαν εκτενώς. Τι είχαν να πουν; (Συνεστήθη η ανωτέρω Υπηρεσία με Προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθ. 334 άρθρου 1 δημοσιευθέν στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 1-10-1998 αριθ. φύλλου 224, τεύχος πρώτον, με έδρα την Ξάνθη. Πρόεδρος Δημοκρατίας Στεφανόπουλος και ΥΠΕΞ Θεοδ. Πάγκαλος).

Με δικαστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης, προσφάτως συστήνονται 4 περίεργα και για τον σκοπό τους επικίνδυνα Σωματεία στην Ξάνθη. Κλειστά λόμπυ και αποκλειστικά για δικά τους άτομα καθ’ υπόδειξη, με σκοπό καθαρά επεκτατικό. Ποιος εκ των πολιτικών παρακολουθεί τα καυτά επικίνδυνα αυτά θέματα, που εξελίσσονται στη Θράκη; Η Θράκη φαίνεται είναι πολύ μακριά και δεν φθάνει μέχρι εκεί το εθνικό τους ενδιαφέρον, μπλοκάρουν στα δίχτυα της Τουρκοποίησης της Θράκης. Δεν ακούν τουλάχιστον τις διαμαρτυρίες των ταλαίπωρων Πομάκων και των Ρομά που οι πρόεδροι των Σωματείων των εκ μέρους όλων βροντοφωνάζουν: «Είμεθα Έλληνες δεν έχουμε καμιά σχέση με τους Τούρκους μόνον την ίδια θρησκεία έχουμε». Εγκληματικά τα λάθη όλων των Κυβερνήσεων με την αδιαφορία, την κοντόφθαλμη πολιτική για την ψηφοθηρία τους, οδήγησαν στο στόμα του λύκου. Ο Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής καθημερινώς βρίσκεται κοντά τους, καλλιεργεί τον τουρκικό εθνικισμό τους, μεταφέρει το ενδιαφέρον της «μητέρας Πατρίδος Τουρκίας» και πατρονάρει το μουσουλμανικό τόξο. Οι Τούρκοι δουλεύουν πυρετωδώς, οργιάζουν σε 200 ιστοσελίδες στο internet για δήθεν καταπιέσεις των «Τούρκων» στη Θράκη και των «Σλαβομακεδόνων» στη Μακεδονία. Συκοφαντούν την χώρα μας και δημιουργούν παραπλανητικές εντυπώσεις. Προβάλλουν αυτονομιστικό πρότυπο στις ιστορικές αναφορές για την «γενοκτονία των Τούρκων από τους Έλληνες στα Βαλκάνια» (httm: www greek murderers.net). Το ενδιαφέρον της Άγκυρας για την «μακεδονική μειονότητα» ότι έχει 400.000 μέλη στην περιοχή της Έδεσσας, της Καστοριάς, της Θεσσαλονίκης, του Κιλκίς (www ihh.org.r). Την απαγόρευση της «μακεδονικής γλώσσας» την αλλαγή σλαβικών ονομάτων στα Ελληνικά (www axisglobe.com), παράλληλα στήνονται εκδηλώσεις και άλλες παρουσίες σε διεθνή φόρα με ομιλητές από Άγκυρα και Ελλάδα. (Χρόνος 22-4-2008). Γιατί το Ελλ. Κράτος δίδει στους μειονοτικούς Θράκες τόσα δικαιώματα, χωρίς να τηρείται η αμοιβαιότητα κατά την συνθήκη της Λωζάνης και εκ της Τουρκίας; Οι γυναίκες Πρόεδροι Συλλόγων Πομάκων και Ρομά, εντυπωσίασαν με την ξαφνική τους παρουσία στις 17 Απριλίου στην αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες στην εκδήλωση συνωμοσίας με τίτλο «Αγνοημένες μειονότητες». Πραγματοποιείτο σε συνεργασία του κόμματος των «Πρασίνων» της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης» και του «Ουράνιου Τόξου». Ομολόγησαν ότι «είναι Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι και δεν έχουν κανένα λόγο να αυτοαποκαλούνται Τούρκοι. «Είμαστε μια μειονότητα που απειλείται από μια μεγαλύτερη μειονότητα στην Θράκη». Εύγε στις γυναίκες Πομάκων και Ρομά που συνετέλεσαν στο να μη περάσουν τις θέσεις τους τα μέλη της «Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτ. Θράκης». Κάθε αντίδραση έχει μια επιτυχία.

Υπουργοί επισκέπτονται την Θράκη, καυχώνται για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού προτύπου περιφέρειας και για την ανεκτικότητα του λαού στην αντοχή των αλλαγών στην «Νέα Τάξη». (Η εφαρμογή του αρθρ. 198Α της Συνθήκης του Μάαστριχτ την εκπροσώπηση των κρατών της Ευρώπης δια των Περιφερειών φαίνεται άρχισε την εφαρμογή του στην Θράκη μας. Ο τότε ΥΠΕΞ Μαγκριώτης τον Αύγουστο 2003 στο «Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών» αναφέρει: «Η Θράκη αλλάζει σελίδα εισέρχεται σε νέα εποχή … αποτελεί γέφυρα συνεργασίας για την ειρήνη των σταθερότητα και το μέλλον …».

Σήμερα 23 Μαΐου και 24 πραγματοποιείται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο διημερίδα με θέμα «Πολιτιστική ετερότητα και ανθρώπινα δικαιώματα με αφετηρία την παρέμβαση στην εκπαίδευση της μειονότητας στην Θράκη». Ποιος γνωρίζει τι θα σύρουν πάλι οι 4 μειονοτικοί γνωστοί για τον φανατισμό τους…

Στις 10 Μαΐου συνήλθε στην Καβάλα το ονομαζόμενο «Δίκτυο Διασυνοριακής Συνεργασίας 11 Νομαρχών» Ελλάδος (Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης) Βουλγαρίας (Νοτίου Βουλγαρίας) και Τουρκίας (Ευρωπαϊκής Τουρκίας) δια την προώθηση επιχειρηματικότητος μεταξύ των κρατών Ελλάδος-Βουλγαρίας-Τουρκίας. Οι ένδεκα Νομάρχες ίδρυσαν το «Δίκτυο Διασυνοριακής Συνεργασίας» που εδρεύει στην Ορεστιάδα σ’ ένα κτήριο που ανήκει στην περιουσία του δικτύου και δωρήθηκε από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Έβρου. Στα τέλη Οκτωβρίου 2004 ήρθε ειδικά για τα εγκαίνια ο Υπουργός Εσωτερικών Δημοσίας Τάξης και Αποκέντρωσης Προκόπης Παυλόπουλος στον ακριτικό Έβρο, τονίζοντας την σημασία της διπλωματίας των πολιτών. Δίνει υπόσταση στο δίκτυο αυτό που είναι το πρώτο στην Ελλάδα. Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το Ευρωπαϊκό μέλλον δεν ανήκει στις κεντρικές διοικήσεις αλλά στην περιφέρεια, μέσα από την οποία η Ευρώπη θα αναζητήσει και την πορεία της και την συνένωση των ανθρώπων και των κοινωνιών». Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Δικτύου, Νομάρχης Έβρου Νικόλαος Ζαμπουνίδης είπε ότι: «με τα εγκαίνια του κτιρίου, έδρα του Δικτύου, εκφράζεται έμπρακτα η βούληση για ενδυνάμωση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας των νομαρχών από τρεις χώρες. Το δίκτυο εκπροσωπεί 2.500.000 πληθυσμό, η γεωγραφική του θέση είναι στρατηγικής σημασίας, διαθέτει 7 λιμάνια με πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα, με σπάνιους οικολογικούς, αρχαιολογικούς και πολιτιστικούς χώρους και μνημεία, ενώ σε τετραγωνικά χιλιόμετρα έχει το μέγεθος περίπου της μισής Ελλάδος, αναφέρεται σε 47.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα» (Χρόνος 29-10-2004)». Η ιστορία αυτή των δικτύων Νομαρχών και Δημάρχων προβάλλει με την ανατολή του 21ου αιώνος με την ονομασία «Ένωση Παράκτιων Περιφερειών Ευρώπης». Να πως ξεκινούν οι Περιφέρειες και ο λαός εφησυχάζει μακαρίως, περιμένοντας το δούναι και λαβείν της συνεργασίας. Επί μία οκταετία πραγματοποιούνται συσκέψεις και λαμβάνονται αποφάσεις. Όφελος υπέρ της Θράκης, «ουδέν στον ορίζοντα», αντί αυτού μεταναστεύουν επιχειρήσεις της Θράκης στις γειτονικές χώρες και αυξάνεται ολοταχώς η ανεργία.

Να πως επαληθεύονται σιγά-σιγά, τα λεχθέντα της τέως Προέδρου της Βουλής Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, μας προετοίμασε για όλα στις 8-2-2005 στην ομιλία της προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και οι 300 έπεσαν σε μακάριο λήθαργο, αλλά και τον Ελληνικό λαό του έμαθαν τα ευχάριστα να δέχεται και τους προβληματισμούς να απομακρύνει, για να μην αντιδρά.

Συνέλληνες, η εθνική αφύπνιση είναι χρέος όλων μας. Το πρόβλημα στην Θράκη καμουφλάρεται, είναι υπαρκτό, χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή. Είναι εγκληματικό λάθος να παραγκωνίζονται οι Χριστιανοί Έλληνες με την μονόπλευρη υποστήριξη της μειονότητας. Όπως εξελίσσονται τα γεγονότα, ύστερα από λίγα χρόνια δεν θα μιλάμε για την Θράκη στην Ελλάδα. Είναι μέγιστο λάθος στην Θράκη η εφαρμογή ως πρότυπο της Παγκοσμιοποίησης με την πολυπολιτισμικότητα που δημιούργησαν ανεξέλεγκτα.

Η πλουτοπαραγωγική Θράκη τους περισσεύει φαίνεται και την έχουν διαθέσιμη; Ας προβληματισθούμε όλοι, τι μπορούμε να κάνουμε πριν είναι αύριο αργά για να μη μας καταρώνται οι μετέπειτα γενιές για την αδράνειά μας.

Στα Βόρεια Δυτικά της Ελλάδος είναι η Ήπειρός μας

Οι γνωρίζοντες τα πολιτικά γεγονότα προβλέπουν με την αυτονόμηση του Κοσσυφοπεδίου, την διάλυση του κράτους των Σκοπίων, την εξέγερση των Αλβανών του Τέτοβου και την ενσωμάτωση των στην Αλβανία. Τα τύμπανα, όμως, κτυπούν και για την Ελλάδα συντονισμένα και ηχηρά. Από χρόνια μεθοδευμένη προετοιμασία, κυκλοφορεί ο χάρτης της Μεγάλης Αλβανίας. Οργιάζουν τα Αλβανικά lobby των ΗΠΑ. Αυτό που ζητά η Αλβανία από το Κόσσοβο, λόγω πλειοψηφίας των αλβανοφώνων, θα έπρεπε η Ελλάδα να απαιτήσει την αυτονομία για την Βόρειο Ήπειρο, στην οποία πλειοψηφούσε το Ελληνικό στοιχείο. Το Βόρειο-ηπειρωτικό από το 1946 στον ΟΗΕ αποτελεί εκκρεμότητα μετά την προσφυγή της τότε κυβέρνησης στο Συμβούλιο των νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων.

Βασικός στόχος της Αλβανίας, είναι να παρουσιάζει την Ήπειρο μας ως περιοχή που ονομάζεται «Τσαμουριά» και υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα την κατέχει παράνομα από το 1913. Το τμήμα αυτό είναι η περιοχή της Θεσπρωτίας. Οι πρώτοι ελάχιστοι Τούρκοι φθάνουν εκεί το 1449, όταν την καταλαμβάνουν. Μετά την επανάσταση του 1611 που ηγείται ο εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος Φιλόσοφος, οι καταπιέσεις του Τούρκων εναντίον του Ελληνικού πληθυσμού παίρνουν επικίνδυνη μορφή. Αρκετοί επιζώντες από την δουλεία και τις σφαγές εξισλαμίζονται από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα με την θέλησή τους με μόνο σκοπό να διατηρήσουν τις μεγάλες περιουσίες τους. Ο αριθμός των εξισλαμισθέντων χριστιανών θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος, εάν δεν μεσολαβούσε με τις περιουσίες του σε πόλεις και χωριά της Θεσπρωτίας ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κατά τον 18ο αιώνα. Στην αρχή η άρνηση της θρησκείας ήταν επιφανειακή. Με την πάροδο του χρόνου, από αυτή την τάξη προέρχονται οι σκληρότεροι διώκτες των Χριστιανών-Ελλήνων. Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι είναι Έλληνες υπήκοοι.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις στις 29 Ιουλίου 1913 ανακηρύσσουν την Αλβανία ανεξάρτητο κράτος και αναλαμβάνουν να υπαγορεύσουν τα σύνορα της Νοτίου Αλβανίας. Σύμφωνα με το «Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας» της 17ης Δεκεμβρίου 1913 οι πόλεις Δέλβινο, Χειμάρρα, Άγιοι Σαράντα, Τεπελένι, Πρεμετή, Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο θα εντάσσοντο στην Αλβανία. Στις 13 Φεβρουαρίου 1914 απευθύνουν υπόμνημα στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι η Ελλάδα θα πάρει τα νησιά του Αιγαίου εκτός από την Ίμβρο και Τένεδο. Οι Ηπειρώτες πιστεύουν ότι η Ελληνική Κυβέρνηση τους έχει προδώσει. Πριν αρχίσει η εκκένωση, στις 15 Φεβρουαρίου 1914 στο Αργυρόκαστρο η Πανηπειρωτική Συνέλευση με τον Γεώργιο Ζωγράφο, πρώην Υπουργό των Εξωτερικών, ανακηρύσσουν την Αυτόνομη Ήπειρο και στις 17 Μαΐου συντάσσεται το Πρωτόκολλο της Κερκύρας. Αλλά η χρονοτριβή και αργοπορία και πριν τεθεί σε εφαρμογή το «Πρωτόκολλο της Κερκύρας», κηρύσσεται τον Αύγουστο 1914 ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και στην Αλβανία δημιουργείται μια χαώδης κατάσταση και δεν εφαρμόζεται το ανωτέρω Πρωτόκολλο. Έτσι, η Βόρειος Ήπειρος μένει στην Αλβανία χωρίς όρους. Οι Τσάμηδες κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, τάσσονται με το μέρος των Τούρκων και σχηματίζουν συμμορίες, εξουδετερώνονται από τον Ελληνικό Στρατό και τα ανταρτικά εθελοντικά σώματα Θεσπρωτών. Η Ελληνική Κυβέρνηση μετά την διευθέτηση των συνόρων, επιδιώκει μια Ελληνοαλβανική συνεργασία. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος κρατά στην Ελλάδα σαν Αλβανική μειονότητα τους μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας, αντί να τους στείλει στην Τουρκία, βάσει της Ελληνοτουρκικής «Σύμβασης Ανταλλαγής» της 30ης Ιανουαρίου 1923. Έτσι, οι Τσάμηδες με την δική μας υποχωρητικότητα, ονομάζονται Αλβανική μειονότητα στην Θεσπρωτία. Από το 1927 οι Τσάμηδες υποκινούμενοι από την Αλβανία, αρχίζουν συχνές προσφυγές στην Κοινωνία των Εθνών, ότι τάχα καταπιέζονται. Οι Τσάμηδες είναι εγκληματίες πολέμου.

Το 1939 η Ιταλία καταλαμβάνει την Αλβανία και η αλυτρωτική προπαγάνδα των Τσάμηδων κορυφώνεται, προετοιμάζονται για εισβολή στην Ελλάδα. Δημιουργούνται μουσουλμανικά τάγματα Τσάμηδων, που κατοικούσαν στην Αλβανία, φυγάδες από την Ελλάδα και κατατάσσονται στον ιταλικό στρατό. Κατά την διάρκεια της γερμανο-ιταλικής κατοχής της Ηπείρου, οι Τσάμηδες όχι μόνον συνεργάζονται με τις κατοχικές δυνάμεις, αλλά σχηματίζουν και στρατιωτικές μονάδες, πολεμούν και διαπράττουν τρομερά εγκλήματα κατά του ντόπιου Ελλ. πληθυσμού. Ανακηρύσσουν αυτόνομη την Θεσπρωτία, καταλύουν τις Ελλ. αρχές, λεηλατούν, φονεύουν και καταστρέφουν. Εναντίον των κατακτητών και των Τσάμηδων αντιστέκονται οι αντάρτες του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα.

Το 1945 συγκροτείται ειδική Επιτροπή, υπό την προεδρεία του αντιστράτηγου Βασιλείου Μελά, με σκοπό να διαπιστωθούν οι καταστροφές από τους εγκληματίες πολέμου. Οι Τσάμηδες, φοβούμενοι αντίποινα, μόνοι τους αποχωρούν με τις οικογένειές τους, οδηγώντας χιλιάδες μεγάλα ζώα φορτωμένα με τα νοικοκυριά των Ελλήνων Θεσπρωτών και διαφεύγουν στην Αλβανία, συγχρόνως με την αποχώρηση των Γερμανών. Οι περιουσίες τους δίνονται σε αυτούς που υπέστησαν τις καταστροφές.

Η Ελληνική Κυβέρνηση το 1938 μονομερώς αίρει την εμπόλεμο κατάσταση μεταξύ Ελλάδος-Αλβανίας. Δεν συνάπτεται Συνθήκη Ειρήνης με την Αλβανία, ώστε να παρέχεται εγγύηση για την Ελληνική Κοινότητα και να είναι σεβαστή από τις Διεθνείς Συνθήκες περί ανθρωπίνων Κοινοτικών δικαιωμάτων. Εκκρεμεί η προσφυγή της Ελλάδος για το Βορειοηπειρωτικό στο Συμβούλιο των νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων κατά την διάσκεψη των Παρισίων το 1946 και παραμένει εκκρεμές το θέμα μέχρι σήμερα. Ο Δημοσιογράφος Γεράσιμος Καραβίας και Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και Ομοσπονδίας Τύπου Ελλάδας σε επερώτησή του προς τον Υπουργό Εσωτερικών Δημοσίας Διοίκησης την 22α/11/2007 αναφέρει: «Πως επιτρέπετε την παράνομη είσοδο και παραμονή στην χώρα Αλβανών υπηκόων και λαθρομεταναστών κλπ, όταν υφίσταται το εμπόλεμο μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας και το οποίο ουδέποτε έχει καταργηθεί και είναι εν ισχύ σύμφωνα με τον νόμο 13/1944 (ΦΕΚ Α1944), καθώς επίσης και με την υπ’ αριθμόν Φ.1146/27/ΑΣ 1621/16 Νοεμβρίου 2007 βεβαίωση της ειδικής νομικής υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία πιστοποιεί τα ανωτέρω»;

Η αδράνεια των Ελλήνων πολιτικών δίδει την ευκαιρία στην Αλβανία να οξύνει την κατάσταση, να θέτει θέμα Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα και να απαιτεί την επιστροφή των περιουσιών στους Τσάμηδες που κατέφυγαν στην Αλβανία. Η ανικανότης της εξωτερικής μας πολιτικής γίνεται αιτία αντιστροφής, ενώ θα πρέπει εμείς να διεκδικούμε τα δίκαιά μας. Δυστυχώς σήμερα αγωνιούμε μήπως μας πάρουν και κομμάτι από την πατρίδα μας.

Το 1953 ο Εμβέρ Χότζα τους εντάσσει στην Αλβανία και τους δίδει την Αλβανική υπηκοότητα. Μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα και την εγκαθίδρυση δυτικού τύπου κοινοβουλευτισμού, υποκινείται και αφυπνίζεται, παράλληλα με το θέμα του Κοσσυφοπεδίου, και το θέμα των Τσάμηδων, η δημιουργία της λεγόμενης Μεγάλης Αλβανίας συμπεριλαμβανομένης και της Τσαμουριάς (Θεσπρωτία). Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, οργανωμένοι στον «οργανισμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων Τσαμουριάς», με έδρα την Μασσαχουσέτη, δραστηριοποιούνται ακόμη περισσότερο στις ημέρες μας με το όνειρο της «Μεγάλης Αλβανίας».

Το «κουτί της Πανδώρας», ανοίγει, ανέμοι φυσούν τριγύρω μας, η Ελλάδα μόνη της με την χρόνια αδιαφορία των πολιτικών και με την έλλειψη εξωτερικής σταθερής διπλωματίας. Μια αυτοκρατορία δεν διαλύεται από οικονομικούς λόγους, διαλύεται γιατί σαπίζει η κοινωνία. Είναι περίοδος περισυλλογής και άμυνας για ότι είναι αντίθετο προς το όφελος της Πατρίδας μας.

Συνέλληνες, εκλεκτό και εθνικά ευαίσθητο ακροατήριο,

Ποιες θα είναι οι πιθανές επιπτώσεις των πολιτικών εξελίξεων;

18 Φεβρουαρίου 2008. Η μονομερής ανεξαρτησία του Κοσσόβου, είναι μια νέα θρυαλλίδα που πετά σπίθες αναφλέξεως. Διαταράσσονται τα Βαλκάνια και ακολουθούν άλλο γεωστρατηγικό σχεδιασμό της Νέας Τάξης πραγμάτων, εκ μέρους των ΗΠΑ. Στο μέλλον θα είναι μια περίοδος εκρηκτικών συγκρούσεων, θέσεων και συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, Μιλούν για 26 κράτη στα Βαλκάνια σε μικρά-μικρά κομματάκια, αρχής γενομένης από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Βρισκόμεθα σε δεινή θέση, έχουμε την μουσουλμανική μειονότητα ένθεν και εκείθεν Ελλάδος και Βουλγαρίας, οι γείτονες καραδοκούν για να δημιουργηθεί ένα καθεστώς αυτονομίας, σαν του Κοσσόβου στην περιοχή των αγωγών, ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ ή την επαναφορά του μουσουλμανικού τόξου στην Βαλκανική.

Περνάμε μια κρίσιμη περίοδο και θα κριθεί το μέλλον από τις διπλωματικές ενέργειες στην εξωτερική πολιτική. Η ηγεσία μας φιλοδοξεί να καταστήσει την Θράκη ευρωπαϊκό πρότυπο πολυπολιτισμικότητας, αποτελεί εντυπωσιακή αντοχή στις αλλαγές και το επαναλαμβάνουν πολλάκις για να το συνηθίσουν οι Θρακιώτες. Η Νέα Τάξη προϋποθέτει την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας νέο μέλος του ΝΑΤΟ, ή την Μεγάλη Βουλγαρία να έχει έξοδο στο Αιγαίο. Είθε να μη συμβεί ποτέ και τίποτε. Αλλά ποια είναι η δική μας εθνική στρατηγική ως χώρας των Βαλκανίων;

Στο βιβλίο -Το τέλος των Βαλκανιών- του δημοσιογράφου Γεωργ. Δελεστία, μαθαίνουμε ότι η στρατηγική της Ουάσιγκτον, ενεργεί στην διάλυση και ανασύνθεση άλλων κρατών, προσαρμούμενα στα συμφέροντα των ΗΠΑ και γενικώτερα της «παγκοσμιοποίησης». Η πολιτική τους είναι η προώθηση των κρατιδίων-προτεκτοράτων κατ’ αρχάς στο ΝΑΤΟ, για τον έλεγχο από το Πεντάγωνο και κατόπιν την ένταξη τους στην Ε.Ε. για την οικονομική ενίσχυση των χωρών αυτών. Να σταθεροποιούνται στο ευρωατλαντικό σύστημα, με τους Ευρωπαίους, να πληρώνουν και τους Αμερικανούς να εισπράττουν.

Η παγκοσμιοποίηση που προωθείται είναι ο νόμος της ζούγκλας των ισχυρών. Η γνώση της αλήθειας, αυτό που μας κρύβουν οι πολιτικοί μας, είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον της Πατρίδας μας να καλλιεργούμε το εθνικο-χριστιανικό μας φρόνημα για να μη παρασυρθούμε στην δύνη του ανεμοστρόβιλου. Να κρατήσουμε άσβεστη την λαμπάδα της Ελληνικής εθνικής συνείδησης, της γλώσσας, της ιστορίας με την δύναμη του Παντοδύναμου Θεού που πάντα διαφυλάσσει την Πατρίδα μας. Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Ένα, ας είναι το μήνυμα, μήνυμα εθνικής αφύπνισης, μήνυμα ενότητας όλων, για μια Ελλάδα ακέραια με σεβασμό στα άγια χώματα, που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, να είμεθα όχι επιθετικοί, αλλά αμυντικοί «υπέρ βωμών και εστιών».

Σας ευχαριστώ για τον προβληματισμό σας

και την υπομονή σας να με ακούσετε

ΑΙΜΙΛΙΑ ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

23-5-2008 ΑΘΗΝΑ


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ του Θεόδωρου Κ.Π. Σαράντη

ΟΙ ΘΡΑΚΕΣ του R.F. Hoddinott

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ του Βασ. Γεωργίου

ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΤΙΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ των Ν. Μουτσόπουλου – Κ. Βακαλόπουλου – Αρ. Κεσόπουλου

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ – Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Δημ. Θ. Μανίκα

ΘΡΑΚΟΛΟΓΙΑ του Αντωνίου Καψή

ΘΡΑΚΗ – ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ συλλογή επιλεγμένων άρθρων εις τόμους. Επιμέλεια Ευθυμίου Βασ. Παπαπαναγιώτου, Τόμοι Νο 46, 51, 64, 72, 74, 77, 91, 93

ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA Εγκυκλοπαίδεια

ΘΡΑΚΗ ΘΡΑΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ του Περικλή Ροδάκη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ του Γεωργίου Δελεστικ

«Ο ΧΡΟΝΟΣ» ημερήσια εφημερίδα Κομοτηνής

«ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ» δεκαπενθήμερη εφημερίδα Κομοτηνής

«ΤΟ ΠΑΡΟΝ» εβδομαδιαία εφημερίδα Αθηνών

Ομιλία γραπτή του Κρις Σπύρου