27 Σεπ 2007

ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΟΒΟ

Η πρόσφατη πρόκληση των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε. απέδειξε σε κάθε καλόπιστο παρατηρητή ότι η ηγεσία της FYROM παραβιάζει την "ενδιάμεση συμφωνία" και συμμετέχει στον διάλογο για το όνομα του κράτους αυτού με κακή πίστη και αδιαλλαξία.

Ο Σκοπιανός προεδρεύων της Γ.Σ. του ΟΗΕ προσφώνησε πολλάκις τον Σκοπιανό πρόεδρο ως πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, παρότι για τον ΟΗΕ το κράτος είναι μόνο FYROM.

Εν τω μεταξύ οι Σκοπιανοί κατά τους τελευταίους μήνες άλλαξαν τις ονομασίες σε αεροδρόμια και αλλού, ώστε να ονομάζονται "Μέγας Αλέξανδρος κ.ο.κ.", προκλήσεις προς την Ελλάδα με αποκλειστικό σκοπό να υποχωρήσουν σε αυτά για να μην υποχωρήσουν στο όνομα.

Η όλη συμπεριφορά της FYROM συνιστά ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ και επιτρέπει στην Ελλάδα να προβεί σε εύλογα αντίποινα, όπως είναι η άσκηση του δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο) στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να προηγηθεί τυπική καταγγελία της ενδιάμεσης συμφωνίας.

Εάν δεν βρεθεί κοινά αποδεκτή ονομασία για την FYROM, η Ελληνική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να ασκήσει βέτο ως προς την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ κατά την Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Δεκέμβριο και οφείλει από τώρα να ενημερώσει κάθε συμμαχική χώρα γι' αυτήν την αμετάκλητη απόφαση.

Περαιτέρω, εάν οι Σκοπιανοί καταγγείλουν την ενδιάμεση συμφωνία, η Ελλάς δεν θα έχει άλλη επιλογή από την θέσπιση ενός νέου "εμπάργκο" και της αναστολής δραστηριότητας όλων των Ελληνικών επιχειρήσεων στην FYROM. Για να είναι αποτελεσματικό αυτό το εμπάργκο, την επιβολή του πρέπει να αναλάβει ο Ελληνικός στρατός με το δάκτυλο στην σκανδάλη.

Για ποιον λόγο ζητούμε τόσο ισχυρή πίεση κατά της γειτονικής χώρας; Όχι βέβαια από αισθήματα κατά των γειτόνων μας ούτε από λόγους επεκτατικούς ή σωβινιστικούς. Αλλά από λόγους αυτοπροστασίας!

Μέσα στον Δεκέμβριο οι Αλβανόφωνοι του Κοσσυφοπεδίου (Κοσοβάροι) αναμένεται να ανακηρύξουν μονομερώς την ανεξαρτησία τους από την Σερβία. Επίσης, αναμένεται οι Ηνωμένες Πολιτείες να αναγνωρίσουν αμέσως την ανεξαρτησία του Κοσόβου παρά την αντίδραση της Ρωσίας και την αμηχανία των Ευρωπαίων.

Οι ενέργειες αυτές θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν σε έναν βαθμό τα κεντρικά Βαλκάνια και στην συνέχεια όλη την Ευρώπη, η οποία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού ως προς διάφορα αποσχιστικά κινήματα.

Σήμερα ουσιαστικά δεν υπάρχει κυβέρνηση στο Βέλγιο λόγω του ισχυρού συναισθήματος των Φλαμανδών προς την ανεξαρτησία από την ένωσή τους με τους Βαλόνους. Το ισχυρότερο κόμμα της Σκωτίας επιδιώκει την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ισχυρές δυνάμεις στην Ισπανία καλοβλέπουν την απόσχιση (Βάσκοι, Καταλανοί κ.ά.). Το ίδιο συμβαίνει στην Βόρειο Ιταλία (Λομβαρδοί), στην Κορσική, στην Γεωργία (Οσετία), στο Αζερμπαϊτζάν (Ναγκόρνο-Καραμπάχ), στην Τουρκία (Κούρδοι), στη FYROM (Αλβανόφωνοι) και σε πολλές άλλες χώρες.

Ο μεγάλος κίνδυνος για όλην την Ευρώπη είναι οι διάφορες δυναμικές εθνικές μειονότητες να απαιτήσουν δικά τους κράτη ή την ένωσή τους με γειτονικά συγγενικά κράτη (π.χ. Κόσοβο με Αλβανία). Το Κόσοβο μπορεί να είναι η θρυαλλίδα ή το φιτίλι ενός ντόμινο αποσχίσεων ή αυτονομήσεων, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής ηπείρου.

Όμως, αυτή η αποσταθεροποίηση, εάν συμβεί, δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα, εάν εν των μεταξύ η FYROM γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ έστω και με αυτή την ονομασία, διότι η Ελλάς δεν θα έχει άλλον τρόπο να την πείσει να αλλάξει το συνταγματικό της όνομα, με το οποίο η γειτονική χώρα αναγνωρίζεται από τις περισσότερες πλην της Ε.Ε. χώρες.

Τότε θα αρχίσουν να κτυπούν τα τύμπανα και για την Ελλάδα, δεδομένου ότι οι γείτονες έχουν κτίσει μια πλαστή εθνική ταυτότητα υποκλέπτοντας την Ελληνική Ιστορία για να αποκτήσουν παρελθόν και "τίτλους" στην κατ' αυτούς "Μακεδονία του Αιγαίου".

Με την άνεση της προστασίας του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών κύκλων, γνωστών και αγνώστων, οι γείτονες θα εντείνουν την προπαγάνδα τους και τις προσπάθειές τους για να αποσταθεροποιήσουν την Βόρειο Ελλάδα ανταγωνιζόμενοι τους Αλβανούς εθνικιστές της Μεγάλης Αλβανίας που θα αρχίσουν τις δικές τους προσπάθειες αποσταθεροποιήσεως της Βορειοδυτικής Ελλάδος και της FYROM για τους δικούς τους λόγους.

Εάν όμως οι Σκοπιανοί συμβιβαστούν και περιοριστούν σε μια αποκλειστικά Σλαβική ονομασία, μη δημιουργώντας σύγχυση με την Ελληνική Μακεδονία και με την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας, αφήνοντας το όνομα "Μacedonia" στους πραγματικά δικαιούχους αυτού του πολιτιστικού αγαθού, τους Έλληνες, και εάν σταματήσουν τις διάφορες προκλήσεις, η Ελλάς θα μπορέσει να εγγυηθεί την σταθερότητα και εδαφική ακεραιότητα της FYROM και η όποια αποσταθεροποίηση δεν θα κατέβει από το Κόσοβο προς νότο.

Σε κάθε περίπτωση, εάν οι Σκοπιανοί συνδιαλλαγούν οριστικά με τους Έλληνες, τους περιμένει ένα λαμπρό μέλλον ως φυσική ενδοχώρα της Θεσσαλονίκης και μελλοντικό τμήμα μιας μελλοντικής πραγματικά Ευρωπαϊκής Βαλκανικής χερσονήσου υπό την Ελληνική θετική επιρροή και καθοδήγηση.

Εάν οι Σκοπιανοί δεν μπορούν να καταλάβουν το συμφέρον τους, τότε η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να τιμήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να προχωρήσει στην πολιτική της πυγμής. Όταν οι Τούρκοι εφαρμόζουν χωρίς κανένα πρόβλημα αυτήν την πολιτική, με ακραίους τρόπους, σε ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, την Κύπρο, μη επιτρέποντάς της την είσοδο σε όποιον διεθνή οργανισμό μπορούν να το κάνουν, γιατί να μη το πράξει και η Ελλάς για την αυτοπροστασία της;

21 Σεπ 2007

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Η ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών για τις εξελίξεις στο θέμα του ευρω-συντάγματος είναι επιβεβλημένη, καθώς πρόκειται για ένα μείζον θέμα, το οποίο καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο αγνοήθηκε συστηματικά από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, παρότι δεσμευτικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Είναι χρήσιμο να αναφερθούμε στις δύο Συνθήκες, με τις οποίες οι κύριες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρούν να την μετατρέψουν σε μια κυρίαρχη υπερεθνική οντότητα εν αγνοία των απλών πολιτών των χωρών - μελών της και ιδιαιτέρως εν αγνοία των Ελλήνων πολιτών.

Πρόκειται για την «συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ» του 2004, η οποία καταρρίφθηκε από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και της Ολλανδίας, και η οποία επανήλθε το 2007 με νέο όνομα και νέα μορφή, προς τον σκοπό να αμβλυνθούν τα εθνικά και πολιτικά αντανακλαστικά των πολιτών των χωρών - μελών, ώστε η επικύρωση να γίνει μόνο από τα (ελεγχόμενα) κοινοβούλια και όχι με δημοψηφίσματα των (μη ελεγχόμενων) λαών.

Η Συνθήκη του 2004 - που έφερε τον ηχηρό τίτλο "Η Συνθήκη για την ίδρυση ενός συντάγματος για την Ευρώπη" ήταν ακριβώς ένα σύνταγμα για ένα νέο κράτος, στο οποίο οι πολίτες των χωρών – μελών θα όφειλαν πίστη και υπακοή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την επικύρωση του λεγόμενου ευρω-συντάγματος θα ήταν μια νέα νομική προσωπικότητα, ένα νέο κράτος, που θα υπερέβαινε τις μορφές διακρατικής συνεργασίας, που ακόμα παραμένουν στην Ε.Ε. Σαφέστατα θα επρόκειτο για μια διαφορετική Ευρωπαϊκή Ένωση από αυτήν που γνωρίζουμε και η εθνική κυριαρχία κάθε λαού στην πατρίδα του θα ελαχιστοποιούνταν οριστικά και αμετάκλητα.

Η νέα Συνθήκη που αναμένεται να συνομολογηθεί τον Δεκέμβριο του 2007, είναι πιθανό να γίνει γνωστή ως "Συνθήκη μεταρρύθμισης" ή ως «Συνθήκη της Λισσαβόνας».

Παρά ταύτα, παρά το διαφορετικό όνομα, θα παραμένει μια συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ δεδομένου ότι τροποποιεί και μετονομάζει τις δύο υπάρχουσες ευρωπαϊκές Συνθήκες, δηλαδή την "Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση " (ΣΕΕ) και την "Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας" (ΣΕΚ).

Οι δύο Συνθήκες, που θα τροποποιηθούν, θα έχουν την ίδια ακριβώς νομική επίδραση που θα είχε και το ευρωσύνταγμα του 2004, καθώς θα μετέτρεπαν την υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αυτήν την στιγμή δεν είναι κράτος αλλά διεθνής οργανισμός, σε μια υπερεθνική ευρωπαϊκή ομοσπονδία και θα μας έκανε όλους πραγματικούς πολίτες αυτής της ομοσπονδίας. (Ως τώρα είμαστε μόνο συμβολικά «πολίτες» της Ε.Ε.)

Τροποποιούμενη η ΣΕΕ θα γινόταν το συστατικό μέρος του νέου ουσιαστικού συντάγματος της ΕΕ, που θα καθιέρωνε μια νέα Ευρωπαϊκή Ένωση (σύμφωνη προς το απορριφθέν ευρω-σύνταγμα), που θα ήταν νομικά και πολιτικά αρκετά διαφορετική από την παρούσα ΕΕ.

Παράλληλα, τροποποιούμενη η ΣΕΚ θα γινόταν ο εκτελεστικός νόμος του συντάγματος, που θα καθόριζε τον τρόπο λειτουργίας και τις κύριες πολιτικές δράσεις ενός νέου αυτοκρατορικής μορφής υπερεθνικού κράτους.

Με άλλα λόγια, οι κυρίαρχες ελίτ της ΕΕ επιχειρούν να χωρίσουν το ευρωσύνταγμα σε δύο Συνθήκες αντί για μία, με απολύτως το ίδιο ουσιαστικό περιεχόμενο, παρότι γίνονται συνεχώς δηλώσεις για το αντίθετο.

Αν πετύχει το σχέδιο της κυρίαρχης ελίτ, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μεταβληθεί σε μια ομοσπονδία. Οι χώρες - μέλη θα διατηρούν ακόμα τα κρατικά συντάγματά τους, όπως οι Αμερικανικές πολιτείες μέσα στις Η.Π.Α. και παλιότερα στη Σοβιετική Ένωση, και θα διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά στην φορολογία, τις κοινωνικές παροχές, τις δημόσιες υπηρεσίες, τους μισθούς, τις συντάξεις, ενώ θα είναι υποδεέστερες από τα κεντρικά υπερεθνικά όργανα των Βρυξελλών σε όλους τους τομείς.

Τα σύμβολα του ευρωπαϊκού υπερ-κράτους, που προβλέπονταν στο «ευρω-σύνταγμα», όπως η σημαία, ο ύμνος κλπ θα αφαιρεθούν από τη νέα συνθήκη διότι ενοχλούν πολλούς Ευρωπαίους, που είναι πιστοί στα εθνικά τους κράτη. Αλλά η κρατική πραγματικότητα της ΕΕ που θα συμβόλιζαν, στο τέλος θα δημιουργούνταν.

Και οι δύο συνταγματικές συνθήκες, του 2004 και του 2007, είναι διεθνείς συνθήκες με σκοπό την παράδοση των εθνικών κρατικών δυνάμεων και εξουσιών σε μια υπερεθνική οντότητα.

Μόνο τα 10 από τα 250 άρθρα της νέας μεταρρυθμιστικής Συνθήκης δεν θα έχουν την ίδια νομική ουσία και λέξεις με το «ευρωσύνταγμα». Το μόνο που κατ’ ουσίαν θα παραλείπεται, θα είναι η λέξη «σύνταγμα». Με άλλα λόγια, 96% του νέου κειμένου θα είναι το ίδιο με το σύνταγμα της ΕΕ που απέρριψαν οι Γάλλοι και Ολλανδοί πολίτες.

Καταδικάζουμε αυτήν την στρατηγική της εξαπάτησης που αποσκοπεί στην παράκαμψη των λαϊκών δημοψηφισμάτων και στην ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων. Όλοι οι Έλληνες πολιτικοί και όλοι εν γένει όλοι οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν για τις εξελίξεις, διότι είμαστε σίγουροι ότι σχεδόν στο σύνολό τους αγνοούν το τι συμβαίνει και κυρίως ποια είναι η σημασία του.

Είναι απαραίτητο να εξηγηθεί στους πολίτες ότι η αποκαλούμενη "Συνθήκη μεταρρύθμισης" δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πολιτικό τέχνασμα για να επιτευχθεί η οριστική πολιτική ενοποίηση των χωρών - μελών της ΕΕ χωρίς αξιόλογες αντιδράσεις.[1]

Είναι βέβαιο ότι τόσο η «συνταγματική Συνθήκη της ΕΕ» του 2004 όσο και η «Συνθήκη Μεταρρύθμισης» του 2007 έχουν ως σκοπό να καθιερώσουν μια νέα Ευρωπαϊκή Ένωση στη συνταγματική μορφή μιας υπερεθνικής ομοσπονδίας.

Σήμερα ως «Ευρωπαϊκή Ένωση» ονομάζουμε κατ’ ουσίαν έναν γενικό περιγραφικό όρο για τους διάφορους τομείς της συνεργασίας μεταξύ 27 κρατών μελών. Υπάρχει ένας κοινοτικός τομέας, που βασίζεται στην υπερεθνική ευρωπαϊκή νομοθεσία και οι διακυβερνητικοί τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων, όπου τα κράτη μέλη αλληλεπιδρούν ακόμα βάσει της διατηρημένης εθνικής τους κυριαρχίας.

Η κατάργηση των χωριστών κοινοτικών και διακυβερνητικών πυλώνων της παρούσας ΕΕ είναι σημαντική διότι ο υπάρχων κοινοτικός πυλώνας έχει ήδη καθιερώσει μια υπερεθνική αρχή με υπερ-συνταγματική δύναμη πέρα και πάνω από τα κράτη μέλη με αποτέλεσμα η ευρωπαϊκή νομοθεσία να είναι δεσμευτική για όλα τα κράτη - μέλη.

Για παράδειγμα, παρότι το Ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει τα μη κρατικά πανεπιστήμια, εν τούτοις βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας η Ελλάδα οφείλει να αναγνωρίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών της χώρας, που λειτουργούν στο όνομα Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, καθιστώντας άνευ αντικειμένου την πολιτική συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Εάν η Ελλάδα ήταν κυρίαρχη χώρα, αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί.

Στη νέα Ευρωπαϊκή Ένωση το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε τακτικές τριμηνιαίες συνεδριάσεις δεν θα έχει διακυβερνητικό χαρακτήρα. Οι πρωθυπουργοί και οι αρμόδιοι υπουργοί, που θα συμμετέχουν, είτε συλλογικά είτε χωριστά, θα δεσμεύονται νομικά να ενεργήσουν για την προώθηση των στόχων και των συμφερόντων της ΕΕ. Οι ενέργειες του Συμβουλίου όπως και η αποτυχία του να ενεργήσει θα υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Με αυτόν τον τρόπο όλες οι σφαίρες της δημόσιας πολιτικής, υπερεθνικής και εθνικής, θα περιέλθουν τελικά στην αρμοδιότητα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που θα αποτελεί την πολιτική κυβέρνηση της νέας Ένωσης, που θα περιλαμβάνει και τις σημερινές εκτεταμένες νομοθετικές αρμοδιότητες.

Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κατέχει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά ενός πραγματικού υπερ-κράτους εκτός από την εξουσία επιβολής φόρων και συμμετοχής σε πόλεμο.

Όμως, η νέα ΕΕ θα έχει το δικαίωμα στην αύξηση των "ιδίων πόρων" προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η επίτευξη των στόχων της. Άρα νέοι παν-ευρωπαϊκοί φόροι πρέπει να αναμένονται.

Η νέα ένωση θα έχει κυβέρνηση, νομοθετικό, εκτελεστικό και δικαστικό σκέλος, έναν Πρόεδρο, κοινή υπηκοότητα για όλους τους πολίτες των επαρχιών (συγγνώμη: χωρών - μελών) της, κοινό νόμισμα και νομισματική πολιτική, στενό έλεγχο στην οικονομική πολιτική των κρατών - μελών, άρα και στο εισόδημα των πολιτών. Επίσης, θα ελέγχει κυριαρχικά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην επικράτειά της, θα συνάπτει διεθνείς συνθήκες – δεσμευτικές για όλα τα μέλη, θα καθορίζει την εξωτερική πολιτική, θα διαθέτει υπουργό Εξωτερικών και μεγάλο διπλωματικό σώμα, θα ενοποιεί την ποινική νομοθεσία των κρατών μελών και την νομοθεσία, θα έχει Ευρωπαίο Εισαγγελέα και όλα τα στοιχεία μιας ομοσπονδίας.

Βαθμιαία όλες οι σημαντικές αρμοδιότητες των κρατών - μελών θα περιέλθουν στην ομοσπονδιακή εξουσία, όπως συνέβη σε όλα τα ομοσπονδιακά κράτη που αναφέρει η Ιστορία (π.χ. ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ελβετία, Γερμανία).

Και ενώ οι κλασικές ομοσπονδίες υποστηρίζουν πλήρως τα συμφέροντα των μελών τους με κάθε τρόπο, αυτό δεν θα συμβαίνει και με την ΕΕ. Με άλλα λόγια, η ΕΕ δεν θα έχει την νομική υποχρέωση να πολεμήσει για την Ελλάδα για την διαφύλαξη των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ούτε για την Κύπρο για να την απαλλάξει από τις δυνάμεις κατοχής.

Η διαφορά της ΕΕ με τις κλασικές ομοσπονδίες είναι ότι αυτές καθιερώθηκαν από ευδιάκριτες εθνικές κοινότητες με τις γλώσσες, τις ιστορίες, τους πολιτισμούς και την κοινοτική αλληλεγγύη τους. Η ελίτ της ΕΕ επιδιώκει να κατασκευάσει μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία τεχνητά, από την κορυφή προς τα κάτω, ενώνοντας πολλά έθνη της Ευρώπης, λαούς και κράτη, χωρίς την πλήρη και ελεύθερη συγκατάθεσή τους.

Δεν υπάρχει ένας ενιαίος «λαός», ένας ενιαίος «δήμος», πάνω στον οποίο να δικαιολογηθεί η ομοσπονδοποίηση και το ευρωπαϊκό υπερ-κράτος. Υπάρχουν λαοί που επιθυμούν να συνεργάζονται διαρκώς σε πολλούς τομείς, αλλά όχι ένας ενιαίος «ευρωπαϊκός λαός».

Εάν πρόκειται να επιχειρηθεί η τεχνητή δημιουργία αυτού του ενιαίου λαού, τότε απαραίτητα θα πρέπει να ενημερωθούν και να αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις οδηγίες των ηγεσιών τους.

Αν ευοδωθούν τα σχέδια που αποκαλύπτουμε, η υπηκοότητα της ΕΕ θα συνεπάγεται δικαιώματα και καθήκοντα έναντι της νέας ένωσης, επιπλέον των δικαιωμάτων και των καθηκόντων που συνεπάγεται η εθνική υπηκοότητα. Ξαφνικά οι πολίτες των 27 κρατών μελών της ΕΕ θα μεταβληθούν σε πολίτες μιας υπερεθνικής ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και αυτοκρατορίας.

Άραγε πώς θα αντιμετωπίζεται αύριο ο πολίτης που θα ζητούσε την διάλυση της ομοσπονδίας; Μήπως ως τρομοκράτης;

Την 14η Ιανουαρίου 2007 ο Ρόμαν Χέρζογκ, τέως Πρόεδρος της Γερμανίας και τέως Πρόεδρος του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

"Το γερμανικό Υπουργείο δικαιοσύνης έχει συγκρίνει τις νομικές πράξεις που υιοθετούνται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας μεταξύ 1998 και 2004 με εκείνους που υιοθετούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην ίδια περίοδο. 84% προέρχονται από τις Βρυξέλλες. Μόνο 16% προέρχονται αρχικά από το Βερολίνο... Οι αριθμοί που δηλώνονται από το γερμανικό Υπουργείο δικαιοσύνης το καθιστούν αρκετά σαφές. Κατά πολύ η μεγάλη πλειοψηφία της νομοθεσίας στη Γερμανία υιοθετείται από τη γερμανική κυβέρνηση στο Συμβούλιο των υπουργών, και όχι από το γερμανικό Κοινοβούλιο... Και έτσι η ερώτηση προκύπτει εάν η Γερμανία μπορεί ακόμα να αποκαλείται άνευ όρων ως κοινοβουλευτική δημοκρατία, επειδή ο χωρισμός των δυνάμεων ως θεμελιώδης αρχή του Συντάγματος της Γερμανίας έχει ακυρωθεί για τα μεγάλα τμήματα της νομοθεσίας που ισχύει για αυτήν την χώρα".

Πράγματι, πέραν των όσων αποκάλυψε ο κ. Χέρζογκ, η νέα Συνθήκη θα προσθέσει στις αρμοδιότητες των θεσμών των Βρυξελλών, τα οποία θεσπίζουν άνω του 80% των νόμων κάθε χώρας μέλους, πάνω από 40 νέες περιοχές πολιτικής - συμπεριλαμβανομένου του δημόσιου και ποινικού δικαίου, των δημόσιων υπηρεσιών, της ενέργειας, της μεταφοράς, του τουρισμού, του διαστήματος, του αθλητισμού, της αστικής προστασίας, της δημόσιας υγείας και του προϋπολογισμού της ΕΕ.

Με αυτόν τον τρόπο θα αυξανόταν κατά πολύ η προσωπική δύναμη των 27 πολιτικών στο Συμβούλιο των Υπουργών της ΕΕ οι οποίοι θα θεσπίζουν περισσότερους ακόμα νόμους για τα 500 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών, αφαιρώντας την δύναμη από τους πολίτες και τα εθνικά Κοινοβούλια, τα οποία εκλέγονται από τους απλούς πολίτες. Ταυτόχρονα θα αυξανόταν η δύναμη της μη εκλεγμένης Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Βρυξελλών, που έχει το μονοπώλιο της υποβολής προτάσεων ευρωπαϊκών νόμων προς το Συμβούλιο των Υπουργών, με την αύξηση κατά πολύ των νέων περιοχών πολιτικής.

Η νέα Συνθήκη θα αυξήσει το βάρος των ψήφων των μεγαλύτερων κρατών της ΕΕ, ειδικότερα της Γερμανίας και θα μειώσει το βάρος των ψήφων των μικρότερων κρατών.

Η Ελλάδα με βάση τον πληθυσμό της, το ΑΕΠ της και τις ψήφους στο Συμβούλιο έχει ελάχιστη επιρροή στις εξελίξεις. Κατά συνέπεια είναι δυνατόν να επιβάλλονται ρυθμίσεις στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία, τις οποίες να αρνείται το 100% του λαού, των εθνικών βουλευτών και των υπουργών, αλλά η αντίθεση αυτή να μην έχει καμιά σημασία…

Η νέα Συνθήκη θα στερήσει τα κράτη μέλη από το δικαίωμα να διαθέτουν πάντα έναν Επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το σώμα που προτείνει τους ευρωπαϊκούς νόμους και ελέγχει την εφαρμογή τους. Τα μεγάλα κράτη, όμως, διαθέτουν το οικονομικό και πολιτικό βάρος που τους επιτρέπει να υπερασπίζονται καλύτερα τα συμφέροντά τους χωρίς να διαθέτουν πάντα Επίτροπο. Τα μικρότερα κράτη, όπως η Ελλάδα, δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στη νέα Συνθήκη δεν προβλέπεται μεταβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε πραγματικό νομοθετικό σώμα, όπως στην Αμερικανική ομοσπονδία. Παραμένει ένα συμπληρωματικό σώμα μιάς νομοθετικής διαδικασίας που δίνει την μεγαλύτερη εξουσία στο Συμβούλιο των υπουργών και στην Επιτροπή των μη εκλεγμένων αξιωματούχων.

Η νέα Συνθήκη θα επιτρέπει να θεσπίζεται η επέκταση της υπερεθνικής αρμοδιότητας και σε νέες περιοχές πολιτικής με τη συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών μελών χωρίς τροποποίηση των συνθηκών και οι λαοί θα είναι εντελώς αδύναμοι να αντιδράσουν στην περαιτέρω απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας.

Η νέα Συνθήκη θα καθιστούσε τον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ δεσμευτικό για τα κράτη μέλη της ΕΕ και τους πολίτες τους σε όλους τους τομείς του ευρωπαϊκού νόμου, ο οποίος αποτελεί τώρα την πλειοψηφία των νέων νόμων κάθε χώρας. Αυτό θα έδινε στους 27 δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο Λουξεμβούργο την τελική απόφαση σχετικά με το ευρύ φάσμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων που καλύπτονται με το Χάρτη, ασχέτως του τι ισχύει στα εθνικά συντάγματα και στο τι κρίνουν τα ανώτατα δικαστήρια των χωρών - μελών ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Αυτό θα επέκτεινε πολύ τη δύναμη του Δικαστηρίου, το οποίο είναι "ένα δικαστήριο με μια αποστολή", την αποστολή να επεκτείνει τις αρμοδιότητες της ΕΕ όσο το δυνατόν ευρύτερα με τη βοήθεια της νομολογίας.

Ο Χάρτης θα ίσχυε σε πολλούς τομείς της νομοθεσίας και θα άνοιγε τη δυνατότητα επιβολής ομοιόμορφων προτύπων, πέρα από τις Συνθήκες, όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου σήμερα υπάρχουν σημαντικές εθνικές διαφορές. Για παράδειγμα, ελευθερία στην διακίνηση ιδεών, νομιμοποίηση των ναρκωτικών, πορνεία, δικαιώματα των κρατικών εκκλησιών, αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία, το δικαίωμα στη ζωή ή την ευθανασία, κληρονομική διαδοχή, δικαιώματα στην ιδιοκτησία, την έννοια το γάμου, τα δικαιώματα των παιδιών και ηλικιωμένων, απεργίες, πανεπιστημιακό άσυλο κ.ο.κ.

Επιπλέον η νέα Συνθήκη ορίζει ότι η άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που αναγνωρίζονται με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων μπορεί να περιοριστεί "για να επιτευχθούν οι στόχοι γενικού ενδιαφέροντος που αναγνωρίζονται από την Ένωση". Με άλλα λόγια όλα ανεξαιρέτως τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να παύσουν να αναγνωρίζονται χάριν των στόχων της νέας αυτοκρατορίας

Εάν επιτευχθούν οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων ελίτ, η ΕΕ θα μεταβληθεί σε μια αυτοκρατορία χωρίς μόνιμο αυτοκράτορα, όπου η κυρίαρχη δύναμη θα είναι ο Γαλλο-Γερμανικός άξονας και το διεθνές τραπεζικό και πολυεθνικό κεφάλαιο. Η εξουσία του κάθε μεμονωμένου πολίτη θα είναι αμελητέα και η δυνατότητά του να επηρεάσει τις εξελίξεις μηδενική. Οι πολιτικοί, όμως, κάθε χώρας, δεν πρόκειται να χάσουν, αλλά να κερδίσουν εξουσία, διότι η συμμετοχή ενός υπουργού στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του επιτρέπει να νομοθετεί για 500 εκατομμύρια Ευρωπαίων χωρίς κανείς να ξέρει τι έχει ψηφίσει και χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν και για τίποτα!

Οι απλοί Έλληνες πολίτες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την υπερ-συγκέντρωση εξουσιών στις Βρυξέλλες και την μετατροπή της Ελληνικής Βουλής σε Επαρχιακό ή Νομαρχιακό Συμβούλιο. Κερδισμένα θα είναι μόνο τα μεγάλα συμφέροντα και χαμένοι όλοι οι άλλοι.

Συνειδητοποιώντας το τι γίνεται και το μέγεθος της απειλής, πρέπει όλοι να διαδώσουμε την αλήθεια και να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε για τις εξελίξεις, και πρώτα απ’ όλους τους ασχολούμενους με την πολιτική, διότι με ευθύνη τους δεν γνωρίζουν το ζήτημα, ώστε, σε πρώτη φάση, να μην αναθεωρηθούν οι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και όταν αναθεωρηθούν, να μειωθούν οι εξουσίες των Βρυξελλών και να αυξηθούν οι εξουσίες των εθνικών κοινοβουλίων και των εθνικών κυβερνήσεων.

Οι πολίτες σε όλην την Ευρώπη αρχίζουν πάλι να αντιδρούν και να βροντοφωνάζουν:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΑΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΜΕΝΟ ΕΥΡΩΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΝΑΙ ΣΕ ΛΑΪΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ



[1] Ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, που εισηγήθηκε το «ευρωσύνταγμα» έχει ομολογήσει ότι "Όλες οι προηγούμενες προτάσεις θα είναι στο νέο κείμενο, αλλά θα κρυφτούν και θα μεταμφιεστούν με κάποιο τρόπο."

Ο Βέλγος υπουργός Κάρελ ντε Γκαχ έχει πει ότι "Ο στόχος της συνταγματικής Συνθήκης επρόκειτο να είναι πιο αναγνώσιμος. Ο στόχος αυτής της Συνθήκης πρόκειται να είναι δυσανάγνωστος. Το σύνταγμα στόχευσε να είναι σαφές, ενώ αυτή η συνθήκη έπρεπε να είναι ασαφής. Είναι μια επιτυχία." Τα συμπεράσματα είναι αυτονόητα…

18 Σεπ 2007

Η ΒΟΥΛΗ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ!

18/09/2007
Μετά από πολλά χρόνια το ενδιαφέρον των πολιτών θα επικεντρωθεί στην Ελληνική Βουλή, τον χώρο όπου στο εξής πραγματικά θα διαμορφώνεται η πολιτική μέσα από έντονες αντιπαραθέσεις.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 είναι η μικρή αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, η 5κομματική Βουλή και η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Το κοινοβούλιο θα είναι το κέντρο των εξελίξεων της Ελληνικής πολιτικής σκηνής και οι διαρκείς αντιπαραθέσεις των πολιτικών αρχηγών και των βουλευτών θα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον για την πολιτική.
Ο κίνδυνος που διατρέχουμε είναι οι αναμενόμενοι διαξιφισμοί, συγκρούσεις και εντάσεις να παρουσιάζονται αμέσως από τα αδηφάγα ηλεκτρονικά ΜΜΕ αποκλείοντας την εστίαση της προσοχής στα θετικά της πολυφωνίας, που είναι η ανταλλαγή απόψεων, η τάση για συναίνεση και η εποικοδομητική κριτική.
Κανένας όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτή η Βουλή θα συγκεντρώνει συνεχώς τα φώτα της δημοσιότητας και της προσοχής.-

5 Σεπ 2007

ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ

Την 29-8-2007 αναφερθήκαμε στο θέμα των καταστροφών από την πύρινη λαίλαπα και, ανάμεσα σε άλλα, είχαμε προτείνει να αναλάβουν οι πλούσιοι συμπατριώτες μας και οι μεγάλες επιχειρήσεις το έργο της ανοικοδομήσεως των καμένων σπιτιών της Πελοποννήσου.

Ήδη μεταδίδονται ειδήσεις ότι γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες αναλαμβάνουν την ανοικοδόμηση καμένων σπιτιών στην Ηλεία.

Ας ελπίσουμε όλο και περισσότεροι εύποροι Έλληνες, όπως και οι μεγάλες επιχειρήσεις, Ελληνικές ή ξένες, που δρουν στην Ελλάδα και αποκομίζουν μεγάλα κέρδη από την χώρα μας, να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη, την οποία δεν μπορεί από μόνο του να αναλάβει εξ ολοκλήρου το Ελληνικό Δημόσιο.